Ολυμπιακός σημαίνει εμπιστοσύνη στα δικά του παιδιά

Στα kokkina.gr όπως θα έχετε καταλάβει, δεν παίρνουμε “γραμμή” από κανέναν για τι και πως θα το γράψουμε. Συμφωνούμε, διαφωνούμε, μαλώνουμε, αυτό όμως συμβαίνει και μέσα στην παρέα μας, στην οικογένειά μας. Πριν γράφτηκε ένα άρθρο το οποίο επίτασσε την απόκτηση 4αριού. Από κάτω ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος διαφωνεί!

O Oλυμπιακός πιθανώς να μην πάρει τεσσάρι, καθώς η παραμονή του Μιλουτίνοφ συμπληρώνει τις έξι θέσεις ξένων για το πρωτάθλημα της Α1 (κάτι που δεν ισχύει στην ευρωλίγκα). Είναι αυτό τόσο κακό;
Σίγουρα ένας παίκτης επιπλέον στη θέση 4 δεν θα ήταν κακό να υπάρχει. Τα παιχνίδια φέτος είναι περισσότερα, όπως και οι δυνατοί αντίπαλοι, και όσο να ναι πέρυσι ένας stretch power forward έλειψε ως ένα βαθμό, ειδικά μέχρι την οριστική μετακίνηση του Παπαπέτρου από τον Φλεβάρη και ύστερα.

Από την άλλη, τι ακριβώς θα θέλαμε να συμβεί με δύο νέα παιδιά της ομάδας, τον Ιωάννη και τον Δημήτρη Αγραβάνη; Οσο οι Σπανούλης και Πρίντεζης μεγαλώνουν, η ομάδα θα κληθεί να διαμορφώσει έναν διαφορετικό κορμό, με παίκτες που μπορεί να εμπιστευθεί για χρόνια, όπως έκανε παλιότερα με τους Σλούκα, Μάντζαρη και Παπανικολάου. Το 2012 κανείς δεν πίστευε πως εκείνοι θα ήταν τόσο σημαντικοί στην πορεία προς την κορυφή, αλλά να που συνέβη.

Ο κορμός μίας ομάδας που δεν έχει το μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ ή της Φενέρ είναι δύσκολο να διαμορφωθεί από αγορές. Ο Λοτζέσκι δεν είναι παρά η εξαίρεση, και οι undersized ψηλοί που τόσα χρόνια πάνε και έρχονται ο κανόνας. Αν ο Ολυμπιακός έχει συνέχεια, αυτό το οφείλει στους γηγενείς παίκτες, από τους οποίους παρεμπιπτόντως μόνο ο Σπανούλης συνιστά ακριβή αγορά. Μέχρι και ο υπαρχηγός του ανδρώθηκε μπασκετικά στο λιμάνι, και επέστρεψε από τη Μάλαγα ως μέλος της ερυθρόλευκης οικογένειας.

Οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης δεν γίνεται να χαθούν μέσα σε ένα τεράστιο rotation και να βγουν μπροστά μόνο σε περιπτώσεις που οι άλλοι τραυματιστούν. Αν ερχόταν π.χ. ο Γκάμπριελ, πόσος χρόνος θα τους αναλογούσε; Η μετακίνηση του Λοτζέσκι στη θέση 2 παλιότερα θα ήταν απλώς μια αλχημεία για να χωρέσουν, αλλά σίγουρα όχι ορθολογική επιλογή.

Ο πρώτος εκ των δύο άλλωστε, πέρυσι προσέφερε κάμποσα πίσω από τον Πρίντεζη. Ο δεύτερος δεν πήγε τόσο καλά όλη τη χρονιά, η πνευματική του προετοιμασία δεν ήταν η ενδεδειγμένη, αλλα στο τέλος της σεζόν έδειξε πως με σωστή δουλειά μπορεί να βελτιωθεί. Αυτά είναι μηνύματα που δύσκολα αγνοεί κάποιος που θέλει να δει πέρα από τη μύτη του. Στη διάρκεια της σεζόν άλλωστε εξάλλου υπάρχει πάντα περιθώριο για αλλαγές.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα stretch four, αλλά όχι τόσο. Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς.

ΥΓ.: Το γεγονός ότι ο προγραμματισμός αναφορικά με την απόκτηση ή όχι 4αριού, είναι πράγματι περίεργος, δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Μπασκετικό σχόλιο με χιούμορ, άποψη και ένα καλό κρασί, από τον “σομελιέ του μπάσκετ” Γιώργο Π. Μποτζαρόπουλο. Διάβαστε για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog στο http://basketballguru.gr/