Χαμόγελα και προβληματισμοί

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος σχολιάζει τα σημεία που έκριναν το ματς υπέρ του Ολυμπιακού βγάζοντας το… καπέλο στα “τρικ” του Γιάννη Σφαιρόπουλου, όμως στέκεται και σε δύο σημεία που σίγουρα πρέπει να προβληματίζουν ενόψει ΤΟΡ-16.

Στα 6 πρώτα παιχνίδια της Eυρωλίγκα, η Λαμποράλ ήταν η ομάδα που σούταρε τα περισσότερα τρίποντα, 28 ανά παιχνίδι. Χθες βράδυ στο ΣΕΦ, οι Βάσκοι επιχείρησαν μόλις 14, δηλαδή τα μισά ακριβώς. Ο λόγος ήταν πως δεν βρήκαν τις ευκαιρίες. Η άμυνα του Ολυμπιακού, με πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις, απλώθηκε στην περίμετρο, πίεσε με δύο παίκτες τους χειριστές της μπάλας και φρόντισε οι περιστροφές να επικεντρωθούν στους υπόλοιπους περιφερειακούς. Ο Μπουρούσης αφέθηκε τρόπον τινά να αλωνίζει, αλλά αυτό ήταν μάλλον μέρος του σχεδίου. Οσο και αν ο Ελληνας σέντερ είναι ο βασικός πυλώνας του Περάσοβιτς κάτω από το καλάθι, η ομάδα του βρίσκει ρυθμό από τους σουτέρ της. Αυτό συμβαίνει χρόνια τώρα, και η φετινή σεζόν δεν αποτελεί εξαίρεση.

Οι αμυντική λειτουργία των παικτών του Σφαιρόπουλου ήταν υποδειγματική και αυτό εν τέλει έφερε τη νίκη. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς σε ένα βράδυ που ο Σπανούλης ήταν ανέτοιμος και αργότερα εκ νέου τραυματίας, και που οι Λοτζέσκι και Πρίντεζης έβλεπαν το παιχνίδι από τα καθίσματα στο πλάι. Το απόλυτα θετικό είναι πως οι πάντες είχαν συναίσθηση της αποστολής τους και πως ο Ολυμπιακός γίνεται σιγά σιγά αυτό που προβλέπεται να γίνει: ένα αμυντικό τέρας, που μπορεί να καταπιεί αντιπάλους που βάζουν κατά μ.ο. κάμποσους περισσότερους πόντους από τους 80. Και μάλιστα, οι ερυθρόλευκοι μπορούν να το κάνουν αυτό ανεξαρτήτως σύνθεσης.

Οι αλλαγές του προπονητή απέναντι στη Λαμποράλ ήταν αμέτρητες, καθώς λίγο οι τραυματισμοί και λίγο τα φάουλ τον υποχρέωσαν να εφεύρει συνθέσεις που μάλλον κανείς δεν είχε φανταστεί. Κάποια στιγμή ο Τσαϊρέλης έπαιξε στη θέση 5, ενώ για ένα μικρό διάστημα η ομάδα παρατάχθηκε με Αθηναίου, Μάντζαρη και Χάκετ μαζί στο παρκέ. Αυτά μάλλον δεν θα τα ξαναδούμε να γίνονται και το γεγονός πως η αμυντική προσήλωση αποζημίωσε τον Ολυμπιακό για αυτές τις αναγκαστικές επιθετικές ανορθογραφίες, είναι αναμφισβήτητα πέρα και από θετικό.

Επίσης θετικό, ήταν πως για ένα ακόμη βράδυ οι ‘δεύτεροι’ παίκτες πήραν χρόνο συμμετοχής στο υψηλότερο επίπεδο και θα μπουν στο τοπ-16 πανέτοιμοι και με αυτοπεποίθηση. Ο,τι δηλαδή συνέβη και την περασμένη εβδομάδα απέναντι στην Τσεντεβίτα. Η επόμενη φάση θα βρει τους Πειραιώτες να έχουν ήδη δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα.

Από την άλλη, υπάρχουν και δύο σημεία που σίγουρα προβληματίζουν.

– Πρώτα πρώτα, και σε αντιδιαστολή με ο,τι γράψαμε παραπάνω, ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να μπει στο τοπ-16 χωρίς να έχει αγωνιστεί πλήρης πάνω από 1-2 φορές. Ετσι, μπορεί οι παίκτες του πάγκου να αποκτούν ρυθμό και παραστάσεις, εντούτοις η συνολική χημεία της ομάδας με την ‘κανονική’ σύνθεση παραμένει ένα ερωτηματικό.

– Δεύτερον, ο Χάκετ συνεχίζει να κινείται σε ρηχά νερά, με τις πρόσφατες καλές εκλάμψεις (ΠΑΟΚ, Εφές) να έχουν παραμείνει τέτοιες. Η παρατήρηση αφορά βασικά την επίθεση, καθώς στα μετόπισθεν είναι συνεπής. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς, διότι ο ρόλος του στην ομάδα είναι κομβικός. Η νέα απουσία του Σπανούλη αποτελεί ευκαιρία για τον Ιταλό, που είναι πάντως ένας πραγματικά καλός παίκτης.

Κατά τα άλλα, είναι πάντα σημαντικό που οι ερυθρόλευκοι κερδίζουν μέσα από αντιξοότητες. Τα πολλά χαμένα λέι – απ ήταν προιόν αυτών και μόνο. Τα αργά πόδια του Γιάννη Μπουρούση στην πικ εν ρολ άμυνα θα μπορούσαν να είχαν κοστίσει στους Βάσκους πολύ παραπάνω, αν ο Χάντερ από ένα σημείο και ύστερα δεν τα είχε φτύσει, και αν οι περιφερειακοί είχαν περισσότερη ενέργεια στα τελειώματα τους.

 

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.