Υποκρισία, σφετερισμός και ανηλεής πόλεμος

Ξέρετε πολύ καλά, ότι αποφεύγω να μιλάω για άλλες ομάδες. Πόσο μάλλον για τους ιδιοκτήτες-προέδρους-διαχειριστές αυτών. Μερικές φορές όμως πραγματικά δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος βλέποντας καταστάσεις, αντιδράσεις και συμπεριφορές που απέχουν από τη λογική και την καλώς εννοούμενη αθλητική και ηθική σταθερά. Αφορμή για το εν λόγω κείμενο, στάθηκε η άρνηση του διαχειριστή του ΠΑΟ κ. Γιάννη Αλαφούζου, να συμμετάσχει στη συνάντηση που ο κ. Κοντονής προγραμμάτισε, ανάμεσα στους ισχυρούς άνδρες των τεσσάρων μεγαλύτερων ΠΑΕ της χώρας. Αποφεύγω επί τούτου τη λέξη “προέδρους” διότι ούτε ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης λογίζεται τυπικά ως ένας, αλλά ούτε και ο κ. Ιβάν Σαββίδης.

Η δικαιολογία που ο κ. Αλαφούζος έθεσε στη διάθεση του κοινού, είναι πως αρνείται να καθίσει στο τραπέζι με μέλη της “εγκληματικής οργάνωσης” εννοώντας φυσικά τον Ολυμπιακό και τον πρόεδρό του, κ. Βαγγέλη Μαρινάκη. Μια τουλάχιστον υποκριτική στάση η οποία χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως και κατά το δοκούν. Τα καλά και συμφέροντα όπως αυτά μεταφράζονται ώστε να πλήξουν το δυνατόν λιγότερο το σύλλογο που ανήθικα σφετερίζεται και υποβιβάζει με τη συμπεριφορά και την διαχείρισή του. Μια ΠΑΕ πραγματικά ιστορική την οποία δε σέβεται υποτιμώντας τη νοημοσύνη των ίδιων της των υποστηρικτών.

Μόνο ένας φαιδρός νους δε θα αντιλαμβανόταν πως η συντριπτική πλειοψηφία των πράσινων οπαδών έχει απομακρυνθεί οριστικά από τις εξελίξεις της ομάδος την οποία παλαιότερα ακολουθούσε πιστά και ευλαβικά. Και μη γελιέστε. Ούτε ο Μαρινάκης είναι ο λόγος και οι σκοτεινές τακτικές του, ούτε το “σύστημα” που τους πολεμάει ανηλεώς και αδιάκοπα. Ο Παναθηναϊκός υπολειτουργεί διότι τα άτομα που έχουν αναλάβει τις τύχες του, είναι ανίκανα να αντιληφθούν και να προωθήσουν το μέγεθος αυτού του συλλόγου. Είναι κρίμα, ερυθρόλευκοι οπαδοί αλλά και μέλη ακόμα της διοίκησης του Ολυμπιακού, να σέβονται και να υπολογίζουν περισσότερο τον ΠΑΟ απ’ ότι τα άτομα που κατέχουν περίοπτες και εξέχουσες θέσεις και αξιώματα. Είναι άδικο για την ιστορία μιας ομάδας που έχει αποδείξει δεκάδες φορές ότι δίκαια θεωρείται ως ο αιώνιος αντίπαλος του Ολυμπιακού. Φυσικά όλοι θέλουν/θέλουμε τη νίκη όταν υπάρχουν μεταξύ μας παιχνίδια, φυσικά όλοι θέλουμε τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα να βάφονται συνεχώς κόκκινα, όμως η αξία του ηττημένου δίνει μεγαλύτερη διάσταση στον νικητή και αυτός ο ΠΑΟ που είναι πολλαπλάσια ισχυρότερος σε όλες τις δομές από τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες προκαλεί μόνο θλίψη και αποστροφή.

Αν θέλει να αποφεύγει λοιπόν την οποιαδήποτε συναναστροφή με τον Ολυμπιακό ο κ. Αλαφούζος, τότε θα έπρεπε να μην επιτρέψει στην ομάδα που διοικεί να κατέβει στο Καραϊσκάκης και όχι υποχθόνια να πυροδοτεί το κλίμα πριν τον αγώνα άμεσα και στη διάρκεια αυτού έμμεσα, ώστε να αποφύγει την αναμέτρηση και τον όποιο διασυρμό ο οποίος εν τέλει αποφεύχθηκε. Ανακοινώσεις του τύπου “αδικηθήκαμε σε τόσες φάσεις”, μικραίνουν ακόμα περισσότερο έναν σύλλογο που κάποτε ήταν μεγάλος και στερούν την χαρά τον απανταχού Ολυμπιακών να έχουν αντιμέτωπο έναν ανταγωνιστικό στην πράξη αντίπαλο.

Είναι κοινό μυστικό πως ο ΣΚΑΪ και το Sdna.gr ασκούν μαύρη προπαγάνδα με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία. Είναι πασιφανές ότι η αγωνιστική ανυπαρξία προσπαθεί να καλυφθεί σε επικοινωνιακό πόλεμο με κάθε μέσο ακόμα κι αν η πραγματικότητα είναι εντελώς ξεκάθαρη όπως αυτή μεταφράζεται βαθμολογικά σε Super league αλλά και στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Τεθλασμένες γραμμές που προβάλλονται ως νοητές ευθείες, άρνηση διαλόγου με οποιονδήποτε φέρει διαφορετική άποψη και επιλεκτική μνήμη σε όσα κάνουν λιγότερο κακό απ΄αυτά. Ο ΠΑΟ χρειάζεται το δυνατόν γρηγορότερα αλλαγή στο ιδιοκτησιακό του καθεστώς με άτομα που είναι σοβαρά και έχουν πραγματικές προθέσεις να βελτιώσουν το σύλλογο. Και αυτό μας συμφέρει όλους για τον πολύ απλό και χιλιοειπωμένο λόγο πως όταν έχεις ανταγωνισμό, τότε και συ γίνεσαι καλύτερος.