Ολυμπιακός, βγαλμένος από δύο όνειρα!

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος σχολιάζει το μεγάλο διπλό του Ολυμπιακού στην Πόλη, τη μη χρησιμοποίηση του Σπανούλη στα τελευταία λεπτά και χωρίζει το ματς σε δύο όνειρα, αυτά των φιλάθλων και αυτά των μπασκετικών!

To πρώτο δεκαπεντάλεπτο του Ολυμπιακού στην Πόλη ήταν βγαλμένο από τα φετινά όνειρα των φιλάθλων του. Η ομάδα είχε πάθος, κυνηγούσε την Εφές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου εφαρμόζοντας στην εντέλεια την αμυντική τακτική της, ενώ ταυτόχρονα για πρώτη φορά φέτος εμφάνισε πολλές ιδέες στην επίθεση. Οι ερυθρόλευκοι πόσταραν τον Μάντζαρη για να αναδείξουν τις αμυντικές αδυναμίες του Ερτέλ, και μέσω αυτής της τακτικής βρήκαν ελεύθερα σουτ στην αδύνατη πλευρά. Επίσης, έτρεξαν το γήπεδο πετυχαίνοντας εύκολους πόντους, πόσταραν τους ψηλούς τους και εφαρμόζοντας τη horns επίθεση (σκριν επιλογής στην κορυφή) χτύπησαν κάποιες αλλαγές στα μαρκαρίσματα των Τούρκων. Και όλα αυτά , χωρίς ο Σπανούλης να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, αλλά αντίθετα ένα μέρος του συνόλου.

Τα τελευταία 10 λεπτά πάλι (5 της κανονικής διάρκειας και 5 της παρατασης) ήταν βγαλμένα από τα όνειρα του κάθε μπασκετόφιλου. Μεγάλα σουτ, ανατροπές, τα συστήματα στον βρόντο, γρηγορο μπάσκετ , υπερθέαμα κανονικό. Σε αυτού του είδους το παιχνίδι ο Ολυμπιακός διέπρεψε εκ νέου, πρώτον διότι έχει χτίσει με τα χρόνια ένα απίθανο μέταλλο και δεύτερον διότι το ρόστερ του είναι φτιαγμένο για τέτοια. Είδατε πώς έφευγαν στον αιφνιδιασμό οι Λοτζέσκι, Παπαπέτρου, Στρόμπερι και Χάκετ με το κοντό σχήμα του Σφαιρόπουλου? Η νέα στελέχωση μπορεί άνετα να διακριθεί σε τέτοιου είδους παιχνίδι και να αφήνει τους αντιπάλους να βλέπουν τα τρένα να περνούν.

Αντίθετα, το κακό διάστημα της ομάδας συνέβη όταν βγήκαν στην επιφάνεια στοιχεία από προηγούμενους αγώνες: εξάρτηση από το κεντρικό πικ εν ρολ, κατάχρηση τρίπλας, χαμηλός ρυθμός , με έξτρα την κακή άμυνα στα πικ των αντιπάλων, ως συνέπεια των λεπτών του αργού Αγραβάνη στη θέση 5. Τα λεπτά αυτά βέβαια ήταν αναγκαία ελλείψει καλύτερης λύσης, και καθώς ο τραυματισμός του Γιανγκ ήρθε στην Εφές σαν μάννα εξ ουρανού. Ο Ιβκοβιτς διάβασε καλά τις βοήθειες και έστειλε σουτέρ στην κορυφή , παίρνοντας από εκείνη τη θέση ένα σωρό πόντους και βλέποντας τους δικούς του ψηλούς να κάνουν θραύση κάτω από τη στεφάνη.

Ας μην ξεφευγουμε όμως. Στο κακό του τρίτο δεκάλεπτο και μέχρι τα μέσα του 4ου, ο Ολυμπιακός είχε ξεχάσει την επιθετική του τόλμη στα αποδυτήρια και προσπαθούσε να κερδίσει με την περυσινή συνταγή και μοναδικό δημιουργό τον Σπανούλη. Η αναγκαία έξοδος του αρχηγού έδωσε πνοή και στις δυο πλευρές του γηπέδου και έκανε ξανά τον Ολυμπιακό απρόβλεπτο. Βοήθησε σε αυτό και το σχήμα με τον Παπαπέτρου στο 4 (ή και στο 5!!!) και γενικώς κάθε σύνθεση που επέτρεπε στην ομάδα να τρέξει ανοίγοντας τις αποστάσεις της.

Σημαίνουν όλα αυτά πως ο Σπανούλης είναι γενικώς επιζήμιος; Σε καμμία περίπτωση. Αυτό που σημαίνουν είναι πως ο Ολυμπιακός της περιόδου 2015-16 έχει χαρίσματα, τα οποία για να αναδειχθούν χρειάζεται τόλμη και αλλαγή τακτικής πλεύσης. Το παιχνίδι απέναντι στην Εφές έδειξε πως, αν μη τι άλλο, αυτά βρίσκονται στο μυαλό του προπονητή και πως οι παίκτες δεν διστάζουν να πάρουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Δεν ξέρω αν το προσέξατε , αλλά ο Χάκετ ήταν απόλυτα καθοριστικός στα τελευταία λεπτά ενός ακόμη παιχνιδιού. Ξαφνικά η συζήτηση για τον Σλούκα έχει μπει στην άκρη.

ΥΓ. Επιμένουν πολλοί πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα τεσσάρι. Μπορεί να είναι κι έτσι και δεν θα τους πάω κόντρα. Όμως εδώ πρέπει να σεβαστούμε πως ο Σφαιρόπουλος έχει πάρει ένα ρίσκο εν γνώσει του, το οποίο αν αποδώσει θα έχει στο μέλλον πολλαπλά οφέλη. Δηλαδή ρε τζιμάνια, το βλέπετε εσείς και εκείνος όχι;

YΓ 2. Πίσω στο κακό διάστημα, να το επανάλαβουμε: η ομάδα δεν ειχε κίνηση μακριά από τη μπάλα, δεν έτρεχε, οι αποστάσεις ήταν μέτριες, η πικ εν ρολ άμυνα κακή , o Σπανούλης τρίπλαρε πολύ, ο ρυθμός παραήταν αργός. Και όλα αυτά λύνονται με ένα τεσσάρι;;;;

YΓ 3. Ωραία τα pin down (σκριν χαμηλά μακριά από τη μπάλα) των ψηλών για τον Λοτζέσκι και η άμεση πάσα του Βέλγου σε αυτούς μετά το ρολάρισμα τους στο καλάθι.

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.