kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Η απογοήτευση και η στεναχώρια είναι μεγάλη, όχι τόσο διότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού αφού θεωρητικά υπάρχει ακόμα μια ισχνή ελπίδα, αλλά πολύ περισσότερο διότι αυτός ο Ολυμπιακός -και θλίβομαι που το γράφω αυτό-, δεν αξίζει να προκριθεί στην επόμενη φάση.
Ομολογώ πως πίστευα έντονα στο διπλό. Θεωρούσα πως η κακή του φετινή πορεία ήταν μια παρένθεση και πως η εμφάνιση κόντρα στη Ρεάλ ήταν το ξυπνητήρι που θα σήκωνε από το λήθαργο το θηρίο. Δυστυχώς πέρα από τις οπαδικές, ιστορικές ή ηθικές μας επιθυμίες, πρέπει να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να συνειδητοποιήσουμε πως στο δίκαιο ΤΟΠ16, ο Ολυμπιακός έχει τη θέση που του αξίζει.
Απόψε ζήσαμε μια ντροπιαστική για την ιστορία του συλλόγου βραδιά, σ΄ένα παιχνίδι που έπρεπε να κερδίσεις ότι να γίνει και μάλιστα μέσα σε αυστηρά αθλητικές και διαιτητικές συνθήκες. Απόψε δεν υπάρχουν άλλοθι, όχι πως όταν υπήρχαν ήταν αναληθή, απλώς σήμερα ο Ολυμπιακός έπεσε με τα χέρια κάτω. Δεν πάλεψε, δεν μόχθησε, δεν το πίστεψε. Η κόπωση είναι μια δικαιολογία όμως ο πρωταθλητισμός που αυτοί οι ίδιοι παίκτες μας συνήθισαν, δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία όταν το σκορ είναι 98-66.
Κανείς δεν έχει την απαίτηση η ομάδα να παίρνει κάθε χρόνο το ευρωπαϊκό, ούτε καν να προκρίνεται στο F4. Έχουμε όπως την προσδοκία να βλέπουμε προσπάθεια. Απόψε κανείς δεν κατάφερε να δώσει ούτε το 50% των δυνατοτήτων του. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια άπειρη ομάδα με έναν νέο προπονητή στον πάγκο της και σε μια έδρα εκκλησία.
Αν θέλουμε να εξηγήσουμε αθλητικά τα αίτια της ήττας διότι η πανωλεθρία δεν εξηγείται, θα πρέπει να εστιάσουμε στα εξής. Κάκιστα hedge out από τον Χάντερ (και Γουόρικ) που ήταν καλός επιθετικά όμως στην άμυνα περπατούσε, εντελώς λάθος εμμονή στις αλλαγές αφού όταν έβγαινε ο ψηλός με τον κοντό στην περιφέρεια είτε τον περνούσε εύκολα είτε έβγαινε αβίαστο τρίποντο. Οι περιστροφές όταν ερχόταν βοήθεια ήταν απελπιστικά αργές απόρροια και του γεγονότος πως οι αποστάσεις ανάμεσα στους παίκτες ήταν υπερβολικά κοντά. Στην εξίσωση προσθέστε πως όταν η ομάδα μπορούσε δεν έτρεξε, δεν έβαλε όσα σουτ πήρε ελεύθερα έχοντας τραγικά ποσοστά, έχασε πάρα πολλά αμυντικά ριμπάουντ, βάλτε και το βαρόμετρο ήτοι Σπανούλη σε κάκιστη βραδιά και θα καταλάβετε εύκολα γιατί το παιχνίδι χάθηκε. Όσο δε, η διαφορά μεγάλωνε, τόσο μεγάλωνε και η ρωσική αυτοπεποίθηση άρα και η στεφάνη του Ολυμπιακού.
Οι ερυθρόλευκοι πληρώνουν τα λάθη του σχεδιασμού και των διορθώσεων τα οποία έχουμε πολλές φορές επισημάνει, την επιμονή στον επιθετικό σχεδιασμό γύρω από τον Σπανούλη και την αδυναμία, ανικανότητα ή άρνηση αν προτιμάτε του κόουτς Σφαιρόπουλου να προσδώσει νέα plays στο σετ παιχνίδι εκτός από τα γνωστά και πλέον εντελώς προβλέψιμα στους αντιπάλους. Προσθέστε και τις πολλές ως συνήθως ατυχίες με τους συνεχείς τραυματισμούς και τότε δε θα πρέπει να εκπλαγούμε και τόσο πολύ με την κατάληξη.
Το μέταλλο, η φανέλα και το παρελθόν δεν παίζουν μπάσκετ, μπάσκετ παίζουν οι ομάδες και ο Ολυμπιακός κατάφερε όσα κατάφερε τα τελευταία χρόνια διότι έπαιζε ΜΠΑΣΚΕΤ. Απόψε όπως και στα περισσότερα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια, αυτό δε γινόταν. Όταν θα ξαναγίνει, θα έχουμε πάλι βλέψεις και προσδοκίες να φτάσει αυτός ο σύλλογος και πάλι εκεί που μπορεί και του αξίζει.
