Λύσεις και όχι λαγοί από το καπέλο!

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρμάνι και στέκεται στις λύσεις που του έδωσε ο χρήσιμος Μιλουτίνοφ, ο combo Χάκετ και κρίνει την επικείμενη προσθήκη του Σον Τζέημς.

Για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε λειψός, παρουσίασε στο παρκέ σχήματα εκτάκτου ανάγκης (Λοτζέσκι στο 2), αλλά και πάλι βγήκε νικητής με όπλο την καλή του άμυνα, η οποία μάλιστα είχε τον Μιλουτίνοφ να κυνηγά κόσμο και κοσμάκη στην περιφέρεια. Αυτό δεν λειτούργησε απαραίτητα, αλλά συνολικά οι ερυθρόλευκοι ήταν εκ νέου αμυντικά ένα τείχος. Κάποια σκαμπανεβάσματα σε αυτό τον τομέα δεν χάλασαν τη συνολική ανασταλτική εικόνα.

Ο Μιλουτίνοφ ειδικά προσέφερε πολύ σημαντικά πράγματα και στην επίθεση, και κυρίως στο διάστημα στο οποίο η ομάδα δεν έβρισκε λύσεις από την περιφέρεια της. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως απέναντι του είχε έναν ψηλό περίπου αντίστοιχου χαρακτήρα (Μπάρατς), και τη μεταξύ τους μονομαχία την κέρδισε σχεδόν κατά κράτος. Οι 12 πόντοι και τα 5 ριμπάουντ του Σέρβου ήρθαν – αν δεν κάνω λάθος – όλα έναντι του Κροάτη. Αυτό ξέρετε δεν είναι κακό, καθώς σαν τον Μπάρατς υπάρχουν κι άλλοι. Δεν είναι όλοι οι σέντερ της ευρωλίγκα κοντοί, ούτε πηδάνε όλοι σαν τον Σοτομαγιόρ. Η 3η λύση του Σφαιρόπουλου γράφει και εκείνη χρήσιμα λεπτά στο κοντέρ και χθες βράδυ μαζί με τον Πρίντεζη αποτέλεσαν το αποκούμπι στις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο Ολυμπιακός επιτιθέμενος στο πέντε εναντίον πέντε.

Προφανώς, ο Σπανούλης χρειάζεται και χρειάζεται πολύ, κι ας ακούγονται φωνές “ειδικών” περί της υποχρέωσης του να βάλει στην άκρη τον εγωισμό του και να περάσει σιγά σιγά στο παρασκήνιο. Αυτό δεν πρέπει να γίνει και ούτε θα γίνει. Οταν ο Σπανούλης επιστρέψει υγιής, θα κληθεί να ηγηθεί ως συνήθως της επίθεσης. Ισως να χρειαστεί να μοιράσει κάποιες δημιουργικές αρμοδιότητες, αλλά παρόλα αυτά τα κάμποσα λεπτά του είναι άκρως απαραίτητα.

Κατά τα άλλα, έχει σημασία να αναγνωρίσει κανείς τους τρόπους με τους οποίους ο Ολυμπιακός ξεκόλλησε επιθετικά και έφτασε τελικά στην άνετη νίκη. Οταν οι καλές άμυνες συνδυάστηκαν με τρέξιμο και επιθετικά drive των κοντών στη ρακέτα, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έκαναν τα σερί τους και ουσιαστικά δεν απειλήθηκαν ποτέ ξανά. Ο Χάκετ έκανε πολύ καλή δουλειά στον τομέα αυτό, όπως άλλωστε και ο Στρόμπερι. Οι διεισδύσεις τους επέτρεψαν στην ομάδα να βγάλει ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια και μάλιστα να τα βγάλει σε κρίσιμα σημεία, πολλές φορές στο τέλος του χρόνου επίθεσης. Η ικανότητα των ερυθρόλευκων να είναι αποτελεσματικοί όταν το χρονόμετρο εξαντλείται είναι – από πέρυσι – σχεδόν παροιμιώδης.

Αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία στον Ιταλό πάντως, για τον οποίο την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε πως θα ήταν ωραίο να ήταν πιο επιθετικός. Ο Χάκετ επανήλθε στις προ 3 εβδομάδων εμφανίσεις του παίζοντας πολύ “σωματικά” και κερδίζοντας πολλά από τις επαφές με τους παίκτες της Μιλάνο. Τα 8 κερδισμένα φάουλ δείχνουν σε τι μπορεί να ωφελήσει η παρουσία του. Είναι πιο δυνατός από σχεδόν όλους τους γκαρντ που καλείται να αντιμετωπίσει, και ως εκ τούτου το παιχνίδι ένας εναντίον ενός που καταλήγει στο χαμηλό ποστ τον ευνοεί.
Υ.Γ. Να το επαναλάβουμε: Αυτό με τους τραυματισμούς είναι μοναδικό φαινόμενο. Ναι μεν δίνει παραστάσεις στους παίκτες του πάγκου, αλλά από την άλλη δεν επιτρέπει στην ομάδα να βρει χημεία.

Υ.Γ. 2 Καθώς λένε τα ρεπορτάζ και όπως μας ενημέρωσαν οι σπίκερ του χθεσινού αγώνα, ο Σφαιρόπουλος θα φέρει μάλλον τον Σον Τζέιμς, εκτός αν ευδοκιμήσει μία ακόμη περίπτωση, η οποία δεν κατονομάζεται. Εν πάσει περιπτώσει, εμείς ας αναφερθούμε λίγο στον παίκτη της Μπιλμπάο.

Ο Τζέιμς έχει οντότητα στο επιθετικό παιχνίδι, κάτι που όπως έδειξε η επιλογή Γιανγκ, είναι πλέον ζητούμενο. Αμυντικά μπορεί να ανταπεξέλθει σχεδόν σε κάθε αποστολή, αρκεί αυτή να μην περιλαμβάνει πολύ κυνήγι στην περίμετρο. Και εκεί πάντως, ο Τζέιμς δεν θα υστερήσει όσο άλλοι, πιο αργοί ψηλοί. Συνολικά, είναι για την εποχή μία πραγματικά καλή επιλογή.

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.