kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει μετά την άνετη νίκη επί του Αρκαδικού, για τον μέτριο ακόμα Παπανικολάου που επέστρεψε, την αλλαγή θέσης του “εξωγήινου” Λοτζέσκι, τη χρησιμότητα των Όντομ και Τσαϊρέλη αλλά και την προσέγγιση του Σφαιρόπουλου λίγες μέρες πριν τον “τελικό” με την Χίμκι.
Παιχνίδια όπως αυτά του τύπου με τον Αρκαδικό, δεν ενδείκνυνται για πολλά συμπεράσματα και αναλύσεις. Η διαφορά των δύο συλλόγων σε επίπεδο ποιότητας και βάθους είναι τόσο μεγάλη, που το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και η διαφορά των πόντων έγκειται στο μέτρο που η ισχυρότερη ομάδα, βλέπε Ολυμπιακός, έχει όρεξη να τρέξει και κυρίως να πιέσει.
Οι ερυθρόλευκοι είχαν διάθεση και φάνηκε από τους 100+ πόντους που σημείωσαν όπως και τις αρκετές καλές αμυντικές στιγμές του. Από κει και πέρα όμως, το ματς που “καίει” είναι αυτό με τη Χίμκι στο ΣΕΦ και μπορούμε να εξάγουμε κάποια στοιχεία για την προσέγγιση που ίσως έχει στο μυαλό του ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βάσει όσων είδαμε σήμερα στην Τρίπολη.
Ξεκινάμε με την σημαντική επιστροφή του Κώστα Παπανικολάου στο επίσημο ντεμπούτο του για τη σεζόν. Ο “Παπ” ήταν αναμφίβολα μια ιδιαίτερα ευχάριστη εικόνα με την ερυθρόλευκη φανέλα, εντούτοις αγωνιστικά έδειξε πολλές αδυναμίες. Λογικό και επόμενο, τόσο εξαιτίας της έλλειψης ρυθμού, όσο και της διαδικασίας προσαρμογής στις νέες συνθήκες αλλά και του άγχους που πάντα ελοχεύει σε μια πρώτη επανεμφάνιση. Τα πόδια ήταν… “βαριά”. Εκτέθηκε αρκετές φορές αμυντικά από όχι γρηγορότερους αντιπάλους ενώ και στην επίθεση είχε αρκετά λάθη σε επιλογές και εκτελέσεις. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε προπόνηση που κάνει, κάθε αγώνας που θα παίζει και ο Παπανικολάου θα γίνεται καλύτερος. Δεν είναι έτοιμος ακόμα για επίπεδο Ευρωλίγκας και το διάστημα έως ότου αρχίσει ο δεύτερος γύρος θα λειτουργήσει ίσως και υπέρ του ώστε να προετοιμαστεί αρτιότερα.
Στα των υπολοίπων παικτών, ένας πραγματικά ξεχώρισε με την παρουσία του. Ο Λοτζέσκι ήταν απλά εξωγήινος! Αλάνθαστος όχι μόνο σε όσα σουτ επιχείρησε (23 πόντους 4/4 δίποντα, 5/5 τρίποντα) αλλά κυρίως στο μυαλό. Σχεδόν πάντα διέκρινε την καλύτερη δυνατή λύση είτε αφορούσε τρανζίσιον παιχνίδι είτε στο σετ, με κυκλοφορία ή εκτέλεση. Αυτό βέβαια που πρέπει να μας κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η αποκλειστική χρησιμοποίησή του στο “2”. Αυτό υποδηλώνει πολλά για την πρόθεση του Σφαιρόπουλου να εντάξει στην ομάδα με ενεργό ρόλο τον Παπανικολάου, διατηρώντας τον Στρόμπερι στο “3”. Καλά τα πήγε ο Ματ και σαν γκαρντ απόρροια της τρομερής βελτίωσης που σημείωσε από τη στιγμή που ήρθε στον Ολυμπιακό. Σε καμία περίπτωση δε θα ανταποκρινόταν σαν σούτινγκ γκαρντ πριν 2 χρόνια για παράδειγμα.
Πάμε λίγο στην ομάδα σαν σύνολο. Είχαμε γράψει ότι θα ήταν επιτακτικό, ο κόουτς να εισάγει κάποιο σύστημα/τακτική εκμετάλλευσης κάποιων άλλων παικτών πλην των Σπανούλη και Πρίντεζη, ακόμα κι αν αυτοί βρίσκονται στη 5άδα, ώστε να μπορέσει να διασπάσει μια συμπαγή άμυνα σε σετ παιχνίδι. Μια έντονη διαφοροποίηση που διέκρινα και αφορούσε κυρίως τον παίκτη που έπαιζε στο “3”, ήταν η περισσότερη αξιοποίησης της κίνησης του παίκτη χωρίς τη μπάλα στη βασική γραμμή, όντας αποδέκτης της ασίστ του ψηλού που βρισκόταν στην κορυφή, έχοντας παράλληλα επιλογή της πάσα στα L. Βγήκε αυτό αρκετές φορές και μου άρεσε.
Από κει και πέρα έγινε άλλη μια φορά ευδιάκριτο πως ο Όντομ προς το παρόν, υπερέχει στο ροτέισον από τον Αθηναίου. Σήμερα αγωνίστηκε περίπου 15 λεπτά έχοντας αρκετές καλές ατομικές στιγμές. Αυτό που δεν μπορώ ακόμα να διακρίνω είναι η συνεισφορά του στην ομαδική λειτουργία, πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για δημιουργία. Σχεδόν όλοι οι πόντοι που σημείωσε προήλθαν από ενέργειες που έφτιαξε μόνος του, κάτι που είναι καλό από τη μία (γι΄αυτό λένε πολλοί ότι αποκτήθηκε, να “ξεμπλοκάρει” τον Σπανούλη) όμως γενικότερα βγάζει μια εικόνα πως ακόμα ψάχνεται μέσα στους συμπαίκτες του ενώ έπαιξε βασικά ως πλέι μέικερ. Ο Αθηναίου μπήκε μόλις 6 λεπτά πριν από τη λήξη, η αλήθεια είναι πως δεν ήταν καλός, όμως σίγουρα η ψυχολογία του θα έχει επηρεαστεί, ειδικότερα αν συμπεριλάβουμε στον συλλογισμό μας τον καλό πρώτο γύρο που έκανε στη σεζόν.
Μια κίνηση που πραγματικά δεν την κατάλαβα, αφορά τον Τσαϊρέλη. Όχι η χρησιμοποίησή του, καλώς αγωνίστηκε αφού ανήκει στο ρόστερ και οι συνθήκες το επέτρεπαν. Αυτό που αδυνατώ να αντιληφθώ είναι η χρησιμότητά του στην ίδια 5άδα με τον Πρίντεζη. Ακόμα κι αν δεχθούμε πως θα βρίσκεται εκτός ο Αγραβάνης με τη Χίμκι κάτι που συγκεντρώνει πολύ λίγες πιθανότητες, με ποια τακτική προσέγγιση και έναντι ποιας ομάδας και ρυθμού, χωράνε αυτοί οι δύο παίκτες μαζί;
Για τους υπόλοιπους δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να γράψω. Το ματς με την Χίμκι πρέπει είναι το πρώτο από τα πολλά do or die, συνθήκες που οι ερυθρόλευκοι παραδοσιακά τα πάνε καλά. Οι Ρώσοι είναι μια ομάδα με εξαιρετικούς περιφερειακούς που αν μπλοκαριστούν τότε καταστρέφεται όλο το παιχνίδι της ομάδας. Σβεντ, Ντράγκιτς, Ράις και Κοπόνεν, αποτελούν μια τετράδα που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε όλες τις ομάδες της Ευρώπης. Η συμμετοχή του Χάκετ με δεδομένη την αμυντική του προσήλωση θα ήταν πραγματικά “γάντι” στην αντιμετώπιση σε γρήγορο αλλά κυρίως σετ παιχνίδι, όμως δυστυχώς απουσιάζει. Ο Όντομ καλώς ή κακώς θα πάρει αρκετό χρόνο και στη δικιά του παρουσία θα κριθεί εν πολλοίς η έκβαση του αγώνα. Βαριά δήλωση, το ξέρω όμως δεδομένου του τρόπου που αγωνίζεται η Χίμκι, το 70% της ροής ενός νικηφόρου ματς, προέρχεται από τους κοντούς. Τους σταματάς, νίκησες. Τους άφησες, αποκλείστηκες…
