Τα λάθη πληρώνονται αλλά…

Πολλά ποδοσφαιρικά κλισέ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το χθεσινό παιχνίδι όπως ο ανωτέρω τίτλος. Η πραγματικότητα είναι όμως πως ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του… Γράφει ο Βαλάντης Σιδέρης

Πρεμιέρα λοιπόν για μια ακόμη χρονιά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης και ομολογώ πως είχα καλό προαίσθημα. Σίγουρα ο Ολυμπιακός δεν έχει αγγίξει το ταβάνι του και η Φράιμπουργκ είναι μια έτοιμη ομάδα, όμως με την αύρα του γηπέδου όπου ο κόσμος ήταν πράγματι εξαιρετικός για άλλη μια φορά, τις νέες και ποιοτικές μεταγραφές και κυρίως έναν σοβαρό προπονητή στον πάγκο, με έκανε αισιόδοξο για τουλάχιστον την ισοπαλία στην χειρότερη των περιπτώσεων.

Ας ξεκινήσουμε από τη γενική εικόνα. Η ομάδα δεν ήταν κακή, καθόλου μάλιστα. Οι Γερμανοί θεωρητικά αλλά και πρακτικά είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, όμως οι ερυθρόλευκοι πίεζαν σωστά (ως επί το πλείστον) και ανέβαιναν όποτε τους επιτρεπόταν. Η Φράιμπουργκ είχε ψηλά τις γραμμές τις, δεν άφηνε τον Ολυμπιακό να αναπτυχθεί από τα μπακ του, άλλαζε μεθοδικά και στοχευμένα τη μπάλα και προσπαθούσε να πάρει μέτρα στο γήπεδο ορθολογικά. Αμυντικά στα μάτια μου έδειξε αρκετά ευάλωτη, πέρα και από τα ατομικά λάθη που υπέπεσαν οι παίκτες της τα οποία δυστυχώς δεν εκμεταλλεύτηκε ο Ολυμπιακός.

Ο Μαρτίνες είχε τη μεγάλη ατυχία να χάσει πολύ νωρίς τον Σαντιάγκο Έσε και εκεί εν πολλοίς κρίθηκε η μάχη του κέντρου αφού ο Ιμπόρα δε βοήθησε. Ο Έσε έτρεχε, κάλυπτε αδιάκοπα χώρους, μάρκαρε σ’ όλο το πλάτος του γηπέδου σε αντίθεση με το βαρύ κορμί του Ισπανού και το ράθυμο στυλ του. Εδώ μου χτυπάει καμπανάκι ξανά πως ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλο 6άρι στην ομάδα αν χτυπήσει όπως και έγινε ο Έσε. Ενδεχομένως να παίξει εκεί ο Ντόι εκτός του Ιμπόρα αν και δε φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες του προπονητή.

Αναφορικά με τα λάθη των Φρέιρε και Ρέτσου τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός δεν επένδυσε όπως σε άλλες θέσεις για το κέντρο της άμυνάς του και πιθανότατα θα γίνουμε μάρτυρες κι άλλων τέτοιων βραδιών. Ο Έλληνας στόπερ παρά το τρομέρο ξεκίνημα της σεζόν, χθες έβγαλε εκ νέου την αστάθεια και επιπολαιότητα που τον χαρακτήριζε και εν μέρη θέλαμε να ξεχάσουμε. Δεν ήταν μόνο το πέναλτι, ο Ρέτσος γενικά δεν ήταν καλός. Αρκετές λάθος πάσες, χαμένες μονομαχίες και αδυναμία βοήθειας στην ανάπτυξη. Ο Φρέιρε γενικά δεν έχει ενθουσιάσει από το ξεκίνημα της χρονιάς (τουλάχιστον εμένα), όμως θα είναι άδικο να τον κρίνουμε από τώρα ακόμα κι αν αυτό στοιχίσει στην ομάδα μας. Το θέμα είναι πως δεν έχεις εναλλακτικές. Πίσω τους βρίσκονται μόνο οι Πορόζο και Ντόι οι οποίοι και άπειροι είναι στο τοπ επίπεδο και δεν έχουν πείσει μέχρι τώρα τον κόουτς.

Από κει και πέρα κάποιος μπορεί να σταθεί και όχι άδικα στην έξοδο του υπέροχου Φορτούνη καθώς και στο γεγονός πως καμία αλλαγή του Μαρτίνες δε βοήθησε. Δε ξέρω αλλά ο Ισπανός μου βγάζει έναν περισσότερο διαχειριστικό τρόπο σκέψης ώστε να είναι όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι χαρούμενοι. Ειδικά από τη μέση και μπροστά η ομάδα έχει σημαντικούς παίκτες με μεγάλα συμβόλαια και είναι φυσικό όλοι να θέλουν να παίζουν αλλά να χωρούν μόνο 11. Ίσως βέβαια να μην ισχύει κι αυτό και πράγματι ακόμα να ψάχνεται ο τεχνικός των Πειραιωτών ώστε να καταλήξει σε ένα πιο συγκεκριμένο κορμό και πλάνο. Θέλω εδώ να σταθώ λίγο στον Ροντινέι. Ο Βραζιλιάνος επιθετικά είναι όαση ενώ αμυντικά χρειάζεται λίγο ακόμα συγκέντρωση για να πετύχει το τέλειο. Κατ’ εμέ αυτός μαζί με Φορτούνη και Ελ Καμπί, ήταν οι κορυφαίοι και έκαναν τους υπόλοιπους να φαντάζουν λίγοι.

Η Φράιμπουργκ ότι της δόθηκε το πήρε, ο Ολυμπιακός το κλώτσησε στην κυριολεξία και ένα παιχνίδι που βάσει ευκαιριών έπρεπε να έρθει άσος, ήρθε διπλό. Βάλε και έναν διαιτητή ο οποίος σφύριζε αδιάφορα ορισμένες φορές και κλείνει η κουβέντα. Η μεγάλη εικόνα δείχνει πως η ομάδα κατευθύνεται στο σωστό μονοπάτι. Δεν έχει καμία σχέση το χθεσινό ματς με το αντίστοιχο περσινό, όπου οι φιλοξενούμενοι έκαναν παρέλαση. Η έλευση τόσων παικτών αλλά φυσικά και του Μαρτίνες, επιτάσσει υπομονή και δουλειά ώστε ο Ολυμπιακός να φτάσει στην προοπτική που μπορεί. Ενδεχομένως η χθεσινή απώλεια να συρρικνώνει τις μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης στην επόμενη φάση του Γιουρόπα, ωστόσο ας μην προτρέχουμε και ας στηρίξουμε κάτι όμορφο που φαίνεται να χτίζεται στου Ρέντη.