Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου…

Ο “Δάσκαλος” σχολιάζει τη σφαλιάρα από τον ΑΠΟΕΛ και αναζητά τη ρίζα του κακού:

Λίγες μέρες μετά το στραπάτσο της Λάρισας, ήρθε και νέα ήττα, αυτή τη φορά εντός έδρας. Η ψυχραιμία αρχίζει να λιγοστεύει και το παιχνίδι της Κυριακής παίρνει χαρακτήρα τελικού για πολλούς και ας βρισκόμαστε μόλις στις αρχές της σεζόν.

Αυτή τη φορά απέναντι στους Κύπριους είδα μερικά καλά διαστήματα και αρκετές φάσεις (3 δοκάρια!). Παρά την καλύτερη εικόνα της ομάδας πάλι έλειψε το γκολ, όπως συνέβη και στα παιχνίδια με Χάποελ, Αρούκα και Λάρισα. Τυχαίο; Ίσως. Ανησυχητικό; Πολύ. Γιατί όταν δεν σκοράρεις με ομάδες που μόνο μεγαθήρια δε τις λες, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και από την άλλη , κάθε φάση του αντιπάλου γίνεται γκολ, σχεδόν χωρίς καθαρή ευκαιρία.

Οι αιτίες είναι πολλές και σίγουρα η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στον προπονητή. Ο τελευταίος ευθύνεται για τις επιλογές στη σύνθεση (ο πολυθεσίτης Σεμπά δεν βγαίνει από την ενδεκάδα ούτε με προεδρικό διάταγμα – ο Τσόρι που τον έβαλε στους ομίλους έχει σκάσει από το ζέσταμα- οι τερματοφύλακες από το πολύ ροτέισον δεν βρίσκουν φόρμα και άλλα πολλά που γράφουν οι ειδικοί) και για το κλίμα που φαίνεται να επικρατεί στα αποδυτήρια. Όμως η ομάδα δεν χτίστηκε εξ’ ολοκλήρου από τον ίδιο (ελαφρυντικό). Και ως γνωστόν οι βάσεις σε μια ομάδα μπαίνουν το καλοκαίρι (εκεί είναι η ρίζα του κακού).

Κοιτάζοντας την επόμενη μέρα, έχει ντέρμπι. Κρίνοντας από το παρελθόν, τρίτη ήττα σε μια εβδομάδα δεν γίνεται. Δεν ασπάζομαι τα περί μεγάλου σκορ και εύκολης επικράτησης με τη μισή ΑΕΚ, απλά ποντάρω στο θιγμένο εγωισμό του πληγωμένου πρωταθλητή (και ας έχει αλλοιωθεί το dna του) και στη λογική του ότι τόσο άτυχος δεν μπορεί να σταθεί ξανά μέσα σε λίγες ώρες. Σε αντίθετη περίπτωση ποιος αποκλείει εξελίξεις σε διάφορα πόστα;
Υ.Γ 1: Η υπομονή είναι αρετή, αλλά με μερικούς αρχίζει και εξαντλείται…

Υ.Γ 2: Είναι άδικες οι αποδοκιμασίες προς παίχτες που απλά δεν μπορούν περισσότερο – δεν φταίνε αυτοί…