Στάχτες και αναθέματα…

Χθες γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες ιστορίας των νεότερων χρόνων του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι χωρίς μία κλασσική ευκαιρία σε 180 λεπτά, αποκλείστηκαν δικαιότατα από ένα μέτριο σύνολο με συνέπειες άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες.

Δε θα μιλήσω για τα δύο ματς αποκλειστικά στο ποδοσφαιρικό πλαίσιο αλλά περισσότερο για το συνολικό επίπεδο προετοιμασίας, ετοιμότητας και οργάνωσης ολόκληρου του ερυθρόλευκου σχεδιασμού  και προγραμματισμού. Το πρόβλημα εκεί εντοπίζεται και όχι σε δύο ενενηντάλεπτα που αποτελούν αποκλειστικά και μόνο το αποτέλεσμα όλων των υπολοίπων συντελεστών που οδήγησαν στο αναπόφευκτο.

Αναπόφευκτος ήταν ο αποκλεισμός διότι οι παρόντες(παλιοί) δεν ήταν έτοιμοι, οι ελάχιστοι νέοι που ήρθαν δεν ήταν καλοί και ο προπονητής δεν ήξερε τι να κάνει. Η απομάκρυνση Σίλβα είναι για πολλούς η αιτία του κακού ωστόσο κανείς δεν εγγυάται ότι η ομάδα θα προκρινόταν με τον Πορτογάλο στον πάγκο. Σαφώς θα ήταν περισσότερο ομοιογενής όμως το άσχημο κλίμα που είχε διαμορφωθεί σε συνδυασμό με την άρνηση της διοίκησης να γίνουν “πρωτοκλασάτες” μεταγραφές τις οποίες ο Σίλβα επίμονα ζητούσε, ίσως έφερναν το ίδιο αποτέλεσμα.

Βέβαια με τις υποθέσεις και τις εικασίες δεν κάνουμε τίποτα. Άλλωστε για πολλούς οι αναπληρωματικοί του Ολυμπιακού έπρεπε να περάσουν αυτή τη Χάποελ ακόμα κι αν αγωνιζόταν κάποιοι από τους πιτσιρικάδες. Ο Βίκτος χαμένος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων, εφάρμοσε αλχημείες ώστε να κολυμπήσει στη βαθιά θάλασσα που τον πέταξαν. Πειράματα σε πρόσωπα και σχήματα με μια ομάδα να μη ξέρει ούτε τι θέλει να κάνει, ούτε πως να το καταφέρει. Το “πετάω” μέσα όλους τους βασικούς μου, δεν εγγυάται νίκη αν νωρίτερα δεν υπάρχει δουλεμένο πλάνο και εμπειρία.

Είδαμε τον “φευγάτο” Μαζουκαού αριστερό εξτρέμ, τον απροπόνητο Καμπιάσο να παίζει 90 λεπτά, τους Τσόρι και Φορτούνη στα φτερά, τον εκτός αγώνων επί ένα χρόνο Μπουχαλάκη κινητήριο μοχλό, τον υπό μεταγραφή Ντα Κόστα να ναι μπερδεμένος όσο δεν πάει και δύο νέους, Φιγκέιρας και Ντε ΛαΜπέγια να μην δείχνουν προς το παρόν αρκετή ποιότητα για την ερυθρόλευκη φανέλα. Πόσο ορθολογικό ήταν αυτό το 4-3-3 χωρίς δημιουργικούς εσωτερικούς χαφ, χωρίς ακραίους με ταχύτητα και μ΄έναν Ιντέγε φάντασμα;

Ότι έγινε, έγινε. Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ, έχασε έναν πακτωλό χρημάτων και επλήγη σε πρεστίζ εντός και εκτός συνόρων. Όλα μέσα στο ποδόσφαιρο είναι, ουκ αεί άρχει, ωστόσο αυτό είναι η απάντηση και στην παροιμία “όπως έστρωσες θα κοιμηθείς”. Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση 2, 3 εξαιρετικούς παίκτες, είναι ένα σύνολο μέτριων προς καλών ποδοσφαιριστών, χωρίς εμπιστοσύνη στους Έλληνες, χωρίς τμήμα σκάουτιγκ, χωρίς μακροπρόθεσμο πλάνο. Η απόκτηση ενός προπονητή έμπειρου, αγνοώ κατά πόσο είναι η απάντηση σε όλα αυτά τα προβλήματα, η απόσταση ωστόσο από τις απαιτήσεις και ορέξεις των όποιων μάνατζερ και η στοχοθέτηση των θέλω της ΠΑΕ είναι. Η ανάγκη για προσθήκες μόνο ποιοτικών ξένων παικτών και στήριξης των Ελλήνων, η επιλογή ενός σοβαρού προπονητή που θέλει να βρίσκεται στον Ολυμπιακό, αυτά και κάποια ακόμα διοικητικής φύσεως ζητήματα, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για να αναδυθεί ο Ολυμπιακός από τις στάχτες του.