Πως η ανάγκη θα γίνει ιστορία!

Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα βρίσκεται ξανά σε Final 4, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, και αυτή τη φορά καλείται να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μονακό στον ημιτελικό της EuroLeague στο Άμπου Ντάμπι. Αντίπαλος γνώριμος. Αντίπαλος δύσκολος. Αντίπαλος που οδηγείται πλέον από τον Βασίλη Σπανούλη, τον άνθρωπο-θρύλο του Ολυμπιακού, γεγονός που δίνει ένα ξεχωριστό συναισθηματικό βάρος στη μάχη της Παρασκευής.

Η ομάδα του Πριγκιπάτου διαθέτει ίσως την πιο αθλητική περιφέρεια της διοργάνωσης. Ντιαλό, Στραζέλ, Μπλοσονγκέιμ και φυσικά ο Μάικ Τζέιμς δίνουν σπουδαία ένταση στο αμυντικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται διαχρονικά απέναντι σε αντίπαλες ομάδες με γρήγορα πόδια και δυνατό close-out. Οι Πειραιώτες δεν είναι η πιο αθλητική ομάδα, και τα γκαρντ του (Γκος, Γουόκαπ, Λαρεντζάκης) θα πρέπει να παίξουν με μυαλό, ώστε να περιορίσουν τα λάθη υπό πίεση.

Ο Μάικ Τζέιμς είναι ο X-Factor της Μονακό. Η προσωπική του φάση, η ικανότητα στο isolation, αλλά και το step-back τρίποντο από τα 7+ μέτρα είναι όπλα που δεν έχουν αντίδοτο. Ο Μπαρτζώκας λογικά θα στείλει μια μίξη Γουόκαπ-Γκος-Λαρεντζάκη πάνω του, με παγίδες στο pick’n’roll και flat hedge-outs στα screen. Στόχος να του κοπούν οι ρυθμοί και να μην βρει tempo. Αν ο Τζέιμς μείνει στους 12-15 πόντους με χαμηλά ποσοστά, τότε ο Ολυμπιακός έχει ήδη βάλει τις βάσεις.

Το μεγαλύτερο τακτικό πλεονέκτημα του Ολυμπιακού βρίσκεται στη θέση “5”. Μιλουτίνοφ και Φαλ είναι πιο έμπειροι, πιο σκληροί, πιο αποτελεσματικοί. Η Μονακό θα ποντάρει στον Τάις και ενδεχομένως στον Ζαϊτέ, αλλά δύσκολα θα μπορέσουν να τους ματσάρουν σε physical game. Αν ο Ολυμπιακός επιβάλει post-up καταστάσεις, κερδίζει fouls και επιβάλει slow-tempo, θα έχει τεράστιο πλεονέκτημα.

Ένα ακόμη σημείο διαφοροποίησης. Οι Βεζένκοβ και Πίτερς, δύο εκ των κορυφαίων shooting-4s στην Ευρώπη, μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο και να διαλύσουν τις αμυντικές περιστροφές της Μονακό. Αν βρουν ρυθμό νωρίς, τότε η Μονακό θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις βοήθειες στη ρακέτα. Αυτό θα δώσει ζωτικό χώρο στους γκαρντ να επιτεθούν προς τα μέσα.

Πλεονεκτήματα – Μειονεκτήματα

Ολυμπιακός

1. Πλεονέκτημα στη frontcourt (Φαλ, Μιλουτίνοφ)
   • Ο Φαλ προσφέρει rim protection, κάθετο παιχνίδι και εξαιρετικό blocking out. Ο Μιλουτίνοφ έχει βαθύ post game, εμπειρία και μακρινό ριμπάουντ. Στην EuroLeague, συνδυαστικά μετρούν πάνω από 14.5 ριμπάουντ ανά αγώνα.
   • Η Μονακό υστερεί σε size και δύναμη στο “5”. Ο Τάις είναι αξιόλογος, αλλά παλεύει συχνά χωρίς βοήθειες.
2. Υψηλό IQ στις αμυντικές περιστροφές
   • Οι Γουόκαπ, Παπανικολάου και Λαρεντζάκης συγχρονίζονται ιδανικά στις help-side άμυνες και στις close-out περιστροφές. Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στην EuroLeague σε deflections και 3ος σε forced turnovers.
3. Συνοχή, χημεία και πειθαρχία
   • Ο πυρήνας υπάρχει 3+ χρόνια, το rotation είναι οριοθετημένο, και κάθε παίκτης γνωρίζει ακριβώς τον ρόλο του. Ο Μπαρτζώκας δεν επιτρέπει deviations από το πλάνο.
4. Έλλειψη έντονου ρυθμού λόγω διακοπής
   • Η αποχή 10+ ημερών χωρίς επίσημο ματς ενδέχεται να επηρεάσει τον επιθετικό ρυθμό, κυρίως των σουτέρ. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, στο παρελθόν, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε νωθρά.
5. Δυσκολίες απέναντι σε πολύ αθλητικές ομάδες
   • Όταν πιέζονται τα γκαρντ σε 40 λεπτά, μειώνεται το passing efficiency. Η Μονακό διαθέτει 5 παίκτες με wingspan >2.10 που αλλάζουν γραμμές πάσας.

Μονακό

1. Αθλητικότητα
   • Από τις πιο εκρηκτικές ομάδες στην περιφέρεια. Στραζέλ, Ντιαλό, Μπλοσονγκέιμ βγαίνουν με ταχύτητα στο transition, αλλά και πιέζουν σκληρά στην άμυνα. Top-5 σε steals και deflections στην EuroLeague.
2. Έκρηξη από Τζέιμς και περιφερειακούς
   • Ο Μάικ Τζέιμς μπορεί να βάλει 20 πόντους σε 5 λεπτά. Έχει όμως και 9 ματς φέτος με >4 λάθη. Η περιφέρεια της Μονακό είναι παραγωγική αλλά άστατη.
3. Πρόβλημα δημιουργίας όταν εγκλωβιστεί ο Τζέιμς
   • Δεν υπάρχει δεύτερος αξιόπιστος playmaker. Ο Οκόμπο απογοήτευσε φέτος, ο Ντιαλό παίζει περισσότερο off-ball. Η Μονακό δυσκολεύεται σε half-court καταστάσεις.
4. Απουσία αξιόπιστου spot-up σουτ από το “4”
   • Ο Βίτο Μπράουν έχει περιοριστεί, ο Μπλοσονγκέιμ παίζει περισσότερο για άμυνα. Δεν υπάρχει PF που να μπορεί να ανοίξει το γήπεδο με συνέπεια. Αν κλείσει η ρακέτα, η Μονακό χάνει βάθος.

Ο Ολυμπιακός έκανε ίσως την ιδανικότερη προετοιμασία από κάθε άλλη ομάδα στο Final 4. Όλοι υγιείς, υψηλή ένταση στις προπονήσεις, πλήρης συγκέντρωση. Το μοναδικό αρνητικό; Η έλλειψη ρυθμού. Μετά το ματς με την ΑΕΚ μεσολαβούν σχεδόν 10 ημέρες χωρίς αγώνα. Το σώμα είναι ξεκούραστο, αλλά το μυαλό θέλει «ξύπνημα».

Όσο κι αν προσπαθήσουμε να το εξαλείψουμε, το όνομα του Σπανούλη δεν γίνεται να μη δημιουργήσει συναισθηματική φόρτιση. Για τον κόσμο, αλλά κυρίως για τα αποδυτήρια. Ο Μπαρτζώκας καλείται να προετοιμάσει την ομάδα του για ένα καθαρά μπασκετικό ματς, απομονώνοντας τη συναισθηματική αξία του προσώπου. Ο Σπανούλης δεν είναι θρύλος, δεν είναι αρχηγός. Είναι ο αντίπαλος coach όμως στα 40′ θα είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος.

Το στοιχείο της εμπειρίας και η προοπτική

Ο Ολυμπιακός δεν πηγαίνει απλώς για να συμμετάσχει. Έχει έρθει η ώρα για τη λύτρωση. Το προπερσινό καλάθι του Γιοούλ είχε στοιχειώσει και η κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό έκανε επιτακτική την κατάκτηση φέτος της διοργάνωσης περισσότερο από ποτέ. Η φετινή χρονιά κύλησε με τραυματισμούς και πισωγυρίσματα, αλλά τώρα είναι όλοι εδώ. Με μπροστάρη τον Φουρνιέ, τον ώριμο Γουόκαπ, τον Βεζένκοβ που ψάχνει έναν major τίτλο και έναν πάγκο γεμάτο ποιότητα, οι Πειραιώτες έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν.

Αρκεί να δουν τη Μονακό ως αντίπαλο. Όχι τη Μονακό του Σπανούλη.

Ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι μπορεί. Η Μονακό είναι σκληρή, αλλά όχι ανίκητη.

Η μπάλα ψηλά. Το βλέμμα καθαρό. Η καρδιά έτοιμη.

Final 4. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Και τα όμορφα.