kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Ο Βαλάντης Σιδέρης σχολιάζει μια από τις πιο στενάχωρες ποδοσφαιρικές βραδιάς της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Η χθεσινή βραδιά ήταν από τις πλέον απογοητευτικές ερυθρόλευκες ευρωπαϊκές νύχτες. Από το πρώτο παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς λιγκ πριν 20 χρόνια πάλι με Πορτογαλική ομάδα, ελάχιστες είναι οι φορές που η καρδιά έσφιξε τόσο, η στεναχώρια ήταν τόσο μεγάλη, το μυαλό είχε κουραστεί. Δεν ήταν θυμός, ήταν πικρία, ήταν λύπη. Δεν πανηγύρισα τα δύο τέρματα του Πάρντο, ίσως ένιωσα μια ανακούφιση, αλλά ως εκεί.
Το κάζο ήταν τεράστιο ακόμα και αν έπαιζες με μια σαφώς καλύτερη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ομάδα. Τα αναθέματα είναι εύκολο να κατανεμηθούν ιεραρχικά, όσο και οι μετά εορτής συμβουλές και διορθώσεις, από τον Βαγγέλη Μαρινάκη που δεν πήρε τον όποιο Ντεφούρ και έφερε τον… βαρύ Ζιλέ και έναν γρήγορο στόπερ, μέχρι τον αναλυτή που έφερε ο Κοσοβάρος. Δε χρειάζεται. Ο Χάσι δεν είναι ούτε Μουρίνιο, αλλά ούτε και Παράσχος. Είναι ένας προπονητής με συγκεκριμένο βιογραφικό το οποίο φυσικά δεν καθορίζει απόλυτα την μετέπειτα πορεία του, ωστόσο μπορεί να σε προδιαθέσει σ’ ένα ρεαλιστικό βαθμό για το τι θα δεις, με πρώτο παράδειγμα την περσινή Λέγκια.
Δεδομένα το στήσιμο του Ολυμπιακού, η αντιμετώπιση του αντιπάλου, η προσέγγιση του ματς, η νοοτροπία των παικτών όταν τα πράγματα στράβωσαν, ήταν εντελώς λάθος. Εντελώς! Υποτίμησε τη Σπόρτινγκ και υπερτίμησε την ομάδα του, αγνοώντας πως η άμυνα είναι σημαντικότερη από την έδρα και τον κόσμο το έτος 2017. Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που η εξέδρα έπαιζε μπάλα, αφενός διότι το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό με πελατειακές σχέσεις, αφετέρου επειδή οι γηγενείς παίκτες και δη οι Έλληνες που θα δένονταν (θεωρητικά) με την κερκίδα, είναι είδος προς εξαφάνιση. Δεν κρίνω την κατάσταση, αναφέρω τα δεδομένα.
Το πρώτο γκολ ήταν ψυχρολουσία, το δεύτερο ταφόπλακα. Ο Ολυμπιακός προφανώς κατ’ εντολές του προπονητή του, ανέβασε τη γραμμή της άμυνάς του σχεδόν στη σέντρα! Μια γραμμή άμυνας αναμφίβολα αργή και σίγουρα πειραματική όπως σχηματίστηκε από έναν 22χρονο παίκτη που μετράει μέρες στον Πειραιά και έναν 34άρη μέσο. Αναμενόμενο να εκτεθούν, αλλά εκτέθηκαν διότι ο Χάσι το επίτρεψε να γίνει. Δεν τους προστάτευσε, τους άφησε να κυνηγούν σε ανοιχτό γήπεδο γρηγορότερους παίκτες, οι οποίοι ήξεραν ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Τα δύο γκολ του Πάρντο χρύσωσαν ένα χάπι που ο Ολυμπιακός αν το έπαιρνε ίσως να μη μπορούσε να ξανασηκωθεί. Μια ήττα με 0-4, 0-5, ήταν πιθανή αν δεν ήταν άτυχοι οι Πορτογάλοι. Το 2-3 σαφώς είναι ένα αξιοπρεπές σκορ όμως οι πιθανότητες να συνεχίσει η ομάδα στο Γιουρόπα, προφανώς και είναι περιορισμένες.
Δεν πειράζει να χάσει ο Ολυμπιακός. Εξάλλου μιλάμε για αναμετρήσεις με ακριβότερες ομάδες. Πειράζει να χάσει με κατεβασμένα χέρια, χωρίς εναλλακτικό πλάνο, χωρίς πάθος, χωρίς προσπάθεια. Η διάταξη, τα πρόσωπα και κυρίως η ψυχολογία των παικτών επιβάλλεται να προσαρμόζεται ανάλογα της διοργάνωσης και του αντιπάλου. Ντροπή δεν είναι να παίξεις αμυντικά, τακτική λέγεται και καμιά φορά (πολλές φορές) σου χαρίζει νίκες που στα ίσια, δε θα μπορούσες να πετύχεις ποτέ.
ΥΓ: Δεν είναι δυνατόν η ομάδα σου να ηττάται εντός έδρας με 3 γκολ, 2 δοκάρια και 3 τετ α τετ και να πανηγυρίζεις στο τέλος μαζί με συμπαίκτη σου επειδή σκόραρες. Δε μιλάω για τις φάσεις των γκολ, αλλά μετά το σφύριγμα της λήξης. Το πνεύμα ομάδος φαίνεται μικρότερο από την ατομική προβολή δυστυχώς και αυτό προσωπικά με προβληματίζει.
