Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει για το blog του στα kokkina.gr, για τον φετινό Ολυμπιακό που αφήνει τεράστια περιθώρια αισιοδοξίας όμως χρειάζεται προσοχή, τύχη και πολλή πολλή δουλειά.
Με το δεξί ξεκίνησε ο Ολυμπιακός τις υποχρεώσεις του στο πρωτάθλημα. Νίκη με 3-0 επί ενός όχι τόσο ανταγωνιστικού Πανιώνιου. Η εμφάνιση αξιοπρεπής αλλά σίγουρα με τεράστια περιθώρια βελτίωσης όμως όλα δείχνουν πως κάθε μέρα θα είναι και καλύτερος.
Άνετα και εύκολα λοιπόν ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο τρίποντο της χρονιάς. Φυσικά δεν εντυπωσίασε ούτε έπαιξε κανένα σπουδαίο και ποιοτικό ποδόσφαιρο. Μέσα στο 90λεπτο είδαμε πολλά νεκρά διαστήματα, λάθη, αργές μεταβιβάσεις και πολλά ακόμα συμπτώματα μιας ανέτοιμης ομάδας. Είδαμε όμως κι άλλα, όμορφα πραγματάκια. Είδαμε πλάνο, διάθεση, τακτική, όρεξη, προσπάθεια. Είδαμε και νέες μεταγραφές που αν και ακόμα δεν έχουν μάθει το δρομολόγιο Ρέντη-Καραϊσκάκη, δείχνουν εξαιρετικά στοιχεία που πέρυσι έλειπαν από τους ερυθρόλευκους.
Ο Φινμπόγκασον μοιάζει να έχει καλύτερη κίνηση από τον Μήτρογλου, ο Πάρντο δείχνει πιο μεστός στο παιχνίδι του και με καλύτερα τελειώματα. Ο Σεμπά παρέχει ελπίδα, ο Ντα Κόστα φαντάζει σταθερός και ακόμα δεν έχουμε δει καν το μπαμ του καλοκαιριού, τον τεράστιο Εστέμπαν Καμπιάσο. Βάλτε και στην εξίσωση τους ανεβασμένους Φορτούνη και Μπουχαλάκη και θα διαπιστώσετε ότι το… θέμα έχει πολύ ψωμί. Βέβαια όλα αυτά αποτελούν εντυπώσεις, όχι θέσεις. Ακόμα είναι υπερβολικά νωρίς και ίσως πολύ αισιόδοξο να προδικάζεις εξελίξεις και γεγονότα, ειδικότερα όταν στο πρώτο επίσημο ματς, ο αντίπαλος είχε στήσει διπλό λεωφορείο και ήλπιζε σε ένα θαύμα-αντεπίθεση. Δε βοήθησε ο Πανιώνιος να δούμε καλύτερο παιχνίδι αλλά δε μπορούσε κιόλας να κάνει κάτι διαφορετικό.
Ο Σίλβα μου αρέσει. Αντικειμενική και τεκμηριωμένη άποψη δεν έχω ούτε πρόκειται να σχηματίσω στο άμεσο μέλλον, όμως μου βγάζει κάτι το θετικό τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και συλλογικά. Είναι σοβαρός, μετρημένος, δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει όπως ο Μίτσελ ή να προκαλέσει όπως ο Περέιρα. Η δουλειά του και τέλος. Αγωνιστικά δείχνει ότι στοχεύει σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις που η ομάδα θα μπορεί ενδεχομένως να ανταποκριθεί στα μετρημένα της για την Ευρώπη όρια. Εξάλλου με εξαίρεση τη θέση του αριστερού μπακ όπου(προς το παρόν) βρίσκεται μόνο ο Μαζουακού, διακρίνουμε μια τρομακτική πληρότητα στο ρόστερ που όμοιά της είχαμε καιρό να δούμε. Αυτή η ομάδα λοιπόν έχει προοπτική να γίνει ανταγωνιστική στην Ευρώπη. Δεν το συζητάμε για την Ελλάδα. Στο 70% των δυνάμεών του να παίξει ο Ολυμπιακός θα κάνει περίπατο. Δυστυχώς ακόμα δεν υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός και αυτό μόνο κακό κάνει.
Χαμόγελα λοιπόν για την αρχή, πολλή πολλή δουλειά και θα δούμε όμορφα πράγματα φέτος. Μακριά από τραυματισμούς και παρασκήνια και όλα θα πάνε καλά. Ααα, κάτι τελευταίο… 21.000 κόσμος χθες στο γήπεδο για τους “χορτασμένους” από τίτλους γαύρους. Είδατε πόσο είχαν τα… υπόλοιπα παιχνίδια;