kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Το συγκεκριμένο άρθρο δεν αποτελεί ανοιχτή στήριξη στο πρόσωπο του Μπέντο ούτε προσπαθεί να φτιάξει την αγιογραφία του Πορτογάλου προπονητή. Το αν είναι καλός προπονητής ή όχι θα το κρίνει η ιστορία και το ταμείο στο τέλος της σεζόν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος διαθέτει ποδοσφαιρική “μαγκιά” και θράσος για να μην χρησιμοποιήσουμε κάποια άλλη λέξη…
Από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα δέχεται ανηλεή κριτική από την πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. και τον φίλαθλο κόσμο. Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα τα παρατούσε ή θα προσπαθούσε να πάει με τα νερά των επικριτών του, κοινώς να τους κάνει τα χατίρια βρε αδερφέ…Ο Μπέντο όμως κλείνει τα αυτιά του και για πρώτη φορά δοκιμάζει την ιδιοσυγκρασία και τα όρια των “γαύρων” και όλων όσων αγαπάμε τον Ολυμπιακό.
Το ότι η ομάδα δεν παίζει ωραίο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να το διαπιστώσει. Πως να παίξει άλλωστε όταν σε λίγους μήνες έχει αλλάξει τρεις προπονητές, μια ντουζίνα παίχτες και στην ουσία η προετοιμασία ξεκίνησε Οκτώβριο! Ωστόσο ο “αντιπαθητικός” Μπέντο κατάφερε Φλεβάρη του 2017 να βρίσκεται καβάλα στο άλογο με εξασφαλισμένο το 44ο Πρωτάθλημα και να διεκδικεί το Κύπελλο και την πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League. To σημαντικότερο όμως είναι ότι ξέροντας και ο ίδιος ότι αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει παρελθόν, προσπαθεί να αφήσει μια κληρονομιά σε όλους εμάς…
Ο Ρέτσος, ο Μανθάτης, ο Ανδρούτσος και ο Νικολάου αποτελούν την παρακαταθήκη που θα αφήσει ο Πάουλο Μπέντο στον Ολυμπιακό για τα επόμενα χρόνια. Τόλμησε αυτό που δεν έκανε κανείς άλλος , να αξιοποιήσει δηλαδή το φυτώριο του Ρέντη και να μπολιάσει αυτά τα παιδιά με εικόνες, παραστάσεις και εμπειρίες. Δε μάσησε ο Μπέντο, ρίσκαρε να αφήσει εκτός σε κρίσιμες στιγμές τον Μαρίν και τον Τσόρι και να πετάξει στην αρένα τα μικρά λιοντάρια του Ολυμπιακού. Το έκανε σε ντέρμπι, σε κρίσιμα ευρωπαϊκά ματς αλλά και σε ματς του Πρωταθλήματος που φαινομενικά στράβωναν. Θα μπορούσε να βολευτεί με το να περάσει αλλαγή έναν πιτσιρικά στο 85′ ενός αγώνα που έχει κριθεί ώστε απλά να αποσπάσει το χειροκρότημα. Όμως όχι δεν ήταν αρκετό για τον Μπέντο…
Το θέμα είναι πόσο αντέχουμε όλοι εμείς να βλέπουμε τον Ρέτσο, τον Νικολάου στη βασική ενδεκάδα και κατά πόσο έχουμε την υπομονή να ανεχτούμε τα στραβοπατήματα και τα λάθη αυτών των παιδιών. Αντέχει ο μέσος οπαδός έναν αποκλεισμό από το Κύπελλο χωρίς να καταδικάσει τους βενιαμίν της ομάδας;; Εκεί είναι που πρέπει να αναλογιστούμε όλοι μέσα μας αν όντως θέλουμε να αλλάξουμε νοοτροπία ή να παραμείνουμε στη μιζέρια του δύσμοιρου ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το μαράζι όλων και το αιώνιο παράπονο ήταν να δουν με την ερυθρόλευκη παιδιά που θα προέρχονται από τις ακαδημίες και θα ματώνουν τη φανέλα. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει στο γήπεδο την ατάκα “φτάνει πια με τους άψυχους ξένους μισθοφόρους, ας παίξουν δικά μας παιδιά”. Ο Μπέντο λοιπόν το έκανε πράξη και μένει πλέον να δούμε κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τη νέα πραγματικότητα.
Χθες σε μια μέρα μνήμης ένας 18χρονος φόρεσε το περιβραχιόνιο του Αρχηγού, μια κίνηση με ιδιαίτερο συμβολισμό λόγω της επετείου των θυμάτων της Θύρας 7. Αλλά παράλληλα ήταν και ένα μήνυμα ότι οι ηγέτες της επόμενης μέρας θα είναι αυτά τα παιδιά που αποτελούν καρπό της δουλειάς των ακαδημιών και το σημαντικότερο είναι ότι ξέρουν τι σημαίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ…
Το ερώτημα λοιπόν είναι…πόσο Ρέτσο αντέχουμε;; Ακόμα και στις ήττες….
