Ζητείται δημιουργία…

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για την αποψινή ήττα του Ολυμπιακού και πάλι από τον ΠΑΟ και στέκεται μεταξύ άλλων σ’ έναν σημαντικό παράγοντα… Στην έλλειψη δημιουργίας…

17 ασίστ έβγαλε ο Ολυμπιακός στην νέα ήττα από τον Παναθηναικό, οι 10 προήλθαν από τα χέρια του Βασίλη Σπανούλη. Αν μέτρησα σωστά (διότι ΕΣΑΚΕ και στατιστική δεν βαδίζουν μαζί) οι 5 κατέληξαν σε ελευθερα τρίποντα, ίσως και παραπάνω. Στους ερυθρόλευκους, είναι σχεδόν πασιφανές, αναζητείται δημιουργία, και μάλιστα ενός συγκεκριμένου τύπου, αυτού που βγάζει ελεύθερα σουτ για αξιόπιστους ελευθερους σουτέρ. Τέτοιους η ομάδα έχει τουλάχιστον 4, και έτσι για κουίζ, δεν θα σας πω ποιοι είναι.

Ο Σπανούλης δεν μοιράζει τυχαία τελικές πάσες. Οι άμυνες είναι αναγκασμένες να τον προσέξουν και μοιραία θυσιάζουν κάτι κάπου αλλού, ακόμα κι αν έχουν εκτιμήσει λανθασμένα την εκτελεστική φόρμα στην οποία βρίσκεται, η οποία εν προκειμένω είναι αυτό τον καιρό μέτρια. Σε κάθε περίπτωση, καλύτερα μια λάθος εκτίμηση, παρά αδιαφορία.

Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό ξεκινάει από το γεγονός πως οι αντίπαλοι (δηλαδή ο ΠΑΟ για να μην κοροϊδεύουμε) δεν φαίνεται να αισθάνονται το ίδιο και για τους υπόλοιπους γκαρντ του Ολυμπιακού. Με απλά λόγια, δεν νιώθουν πως υπάρχει περίπτωση να δεχτούν καλάθι από εκείνους. Αυτή όμως είναι η πιο απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργηθούν κενά, και συνεπώς ελεύθερα σουτ. Πλην Σπανούλη, οι υπόλοιποι κοντοί της ομάδας είχαν όλοι μαζί 1(!) τελική πάσα.

Την ευθύνη η περισσότεροι θα τη ρίξουν στη στελέχωση: ο Στρόμπερι με τον Χάκετ δεν σουτάρουν, δεν είναι κίλερ, δεν απειλούν, ο Αγραβάνης είναι για να πεταχτεί στα Τάρταρα. Το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν είναι το στυλ μου. Η ομάδα είναι πρόσφατα στελεχωμένη με έναν τρόπο για κάποιον λόγο, και σας διαβεβαιώ, αυτός αποκλείεται να είναι μόνο η άμυνα. Δεν σκέφτηκε ο Σφαιρόπουλος «να πάρω αμυντικούς». Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο.

Οι δυο νέοι ξένοι γκαρντ του Ολυμπιακού έχουν επιθετικά χαρίσματα, αλλά αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι πως η ομάδα δεν έχει δημιουργήσει τις λειτουργίες που θα τους επιτρέψουν να τα βγάλουν στο παρκέ, όπως π.χ. το είχε κάνει με τον (αγαπημένο όλων εσχάτως) Κώστα Σλούκα. Ναι, αλλά ο Σλούκας δεν είχε ντράιβ, εκτός και αν κάτι δεν παρατηρούσα καλά για κάποια χρόνια.

Χάκετ και Στρόμπερι θα γίνουν δημιουργοί όταν παρουσιαστούν στις άμυνες ως εκτελεστές. Όταν πάρουν τον διάδρομο μετά από πικ, όταν βρεθούν σε απομόνωση, όταν (ειδικά ο δεύτερος) βγουν καλά πίσω από ένα εισαγωγικό off-ball σκριν όπως ο Φελντέιν. Και τέλος, όταν βρουν χώρο , ή αν θέλετε και ομαδική διάθεση, να τρέξουν το γήπεδο. Η ομάδα έχει δύο δρόμους: ή θα τους εντάξει ή θα επιχειρήσει κάπoια στιγμή ένα λίφτινγκ. Η λογική λύση που έρχεται στο μυαλό είναι πάντα η πρώτη.

ΥΓ: Τρία γκαρντ έβγαλαν 1(!) ασίστ, ο Παπαπέτρου βγάζει μάτια νέο παιδί, και το… “συμπέρασμα” είναι ότι ο ΟΣΦΠ θέλει Παπανικολάου…

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.