Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται και δε θα έπρεπε ποτέ να χαίρεται για μία ήττα. Απ’ όποιον κι αν προέρχεται σ’ όποιο άθλημα κι αν αγωνίζεται. Δεν είναι στο DNA αυτού του συλλόγου ο συμβιβασμός ακόμα κι αν ορισμένες φορές μια κατάσταση είναι ρεαλιστικά εναντίον σου. Όπως άλλωστε ήταν και το χθεσινό ματς στο Μόναχο. Kανείς μη οπαδός δεν είχε ως πιθανότερο αποτέλεσμα το διπλό, αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία και μέτρο σύγκρισης με προηγούμενες αναμετρήσεις των Βαυαρών. Το ότι δεν δέχθηκε η ομάδα περισσότερα γκολ όπως πολλάκις αναφώνησαν οι χθεσινοί σχολιαστές, δεν μας κάνει ούτε να νιώθουμε καλύτερα, ούτε λιγότερο στεναχωρημένους.
Αυτό που προσωπικά με θλίβει, εκτός από τον παράγοντα τύχη που ήταν προκλητικά υπέρ των γηπεδούχων, ήταν η έλλειψη πίστης των ερυθρόλευκων πως μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Σύμπτωμα που πρώτη φορά είδα τόσο έντονα φέτος. Τα λάθη του Κασάμι, η δραματική ολιγωρία του Ντα Κόστα, τα λάθος τρεξίματα του Μιλιβόγιεβιτς, δικαιολογούν το άγχος, τη διαφορά ποιότητας και τον μειωμένο αγωνιστικό ρυθμό ελέω εθνικών ομάδων αλλά και… ΠΑΟ αλλά όχι και την απουσία πάθους, δύναμης και καλώς εννοούμενου τσαμπουκά. O Ολυμπιακός σε 93 λεπτά αγώνα έκανε μόλις 9(!) φάουλ, δηλαδή ένα ανά δέκα λεπτά περίπου.
Τακτικά, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό ο Σίλβα και αυτό είναι καλό που το λέμε και εκ των υστέρων. Τα γκολ της Μπάγερν ήρθαν περισσότερο από αδράνεια και τύχη, παρά από προπονητική υπεροχή του Γκουαρντιόλα έναντι του Πορτογάλου. Στο δεύτερο ημίχρονο όταν οι γηπεδούχοι κατέβασαν ρυθμό όντας και με παίκτη λιγότερο, ανέβηκε η ομάδα και προσπάθησε να πετύχει κάποιο τέρμα, ωστόσο η έλλειψη αυτοπεποίθησης και πάλι ήταν έκδηλη. Ας είναι…
Η ζωή και το ποδόσφαιρο συνεχίζονται. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε στην πραγματικότητα κάτι, αντίθετα αν εκμεταλλευτεί σωστά το βράδυ της Τρίτης, μπορεί να βγει κερδισμένος σε εμπειρίες για το απώτερο μέλλον και σε εγωισμό για το άμεσο. Ματς-τελικός πλέον όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα κόντρα στην Άρσεναλ τελευταία αγωνιστική στο Φάληρο. Οι Πειραιώτες ακόμα κι αν χάσουν μέχρι 1-2 προκρίνονται στους 16 όμως δε πρέπει να είναι αυτός ο στόχος και το ξέρουν καλά. Υπομονή, έχουμε ακόμα μέρες να συζητήσουμε το επικείμενο ματς.
ΥΓ. 1: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ποδοσφαιρική και οπαδική κατάντια και ξεφτίλα, να χαίρεσαι με τις αποτυχίες άλλων ομάδων όταν αυτή που υποστηρίζεις, δεν είναι σε θέση να σου δώσει την παραμικρή χαρά.
ΥΓ.2: Πόσο τεράστιους οπαδούς έχουμε…
ΥΓ.3: Κανείς δε μπορεί να μας πάρει όσα μέχρι τώρα πετύχαμε και όσα μπορούμε στο μέλλον