Ο Δημήτρης Αγραβάνης αν θέλει μπορεί, το θέμα είναι να θέλει!
Έχω γράψει πολλές φορές την αυστηρή αλλά και υποκειμενική άποψή μου για τον Δημήτρη Αγραβάνη και στο κατά πόσο μπορεί αυτός ο παίκτης να ανταποκριθεί στον πολύ σημαντικό ρόλο που του ανέθεσε φέτος ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, δηλαδή το βασικό back up του Γιώργου Πρίντεζη. Ο 20χρονος φόργουορντ η αλήθεια είναι πως δυστυχώς αρκετές φορές δικαίωσε την κριτική μου τόσο αγωνιστικά όσο και ηθικά. Ανώριμες συμπεριφορές, εγωιστικές αντιδράσεις, έλλειψη σεβασμού, υπερβολική και πολλές φορές αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι και άλλα πολλά. Εντούτοις, όπως λέμε τα “στραβά” πρέπει να λέμε και τα καλά.
Ο Αγραβάνης με εξαίρεση μια φάση που μετά από λάθος πάσα συμπαίκτη του όπου αντί να τρέξει να πάρει τη μπάλα, εκείνος την άφησε στον αντίπαλο να την κλέψει, στο ματς με τον Κόροιβο ήταν ΑΨΟΓΟΣ! Άριστος επιθετικά και αμυντικά! Συνεπέστατος, ορθολογικός, συγκροτημένος και κυρίως αποτελεσματικός σε ότι επιχείρησε. Σε 15 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε είχε 13 πόντους, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 1 κλέψιμο και 1 τάπα, τελειώνοντας με 17(!) ranking. Πολλοί θα επικαλεστείτε τη χαμηλή δυναμικότητα του αντιπάλου, ναι, αλλά αυτό που συζητάμε εν προκειμένω δεν είναι οι πόντοι αλλά η νοοτροπία και η διάθεση. Η σκέψη, η πρόθεση και η προσπάθεια. Ε, σ’ αυτό ο παίκτης ήταν εκπληκτικός.
Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα και ο Αγραβάνης δεν άφησε ξαφνικά πίσω του όλα τα κακά που τον συνοδεύουν. Πρέπει αγωνιστικές παρουσίες όπως η Κυριακάτικη να επαναληφθούν και να γίνουν η βάση για την υπόλοιπη σεζόν και καριέρα του. Ο παίκτης έχει τα σωματικά προσόντα για να κάνει κάτι καλό στο μπάσκετ και να αφήσει το στίγμα του. Βέβαια πρέπει να έχει και το μυαλό του μέσα στο κεφάλι. Όσο το κάνει αυτό και ακούει τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, μόνο καλύτερος θα γίνεται και για τον εαυτό του, ατομικά, αλλά και για την ομάδα που τον έχει ανάγκη.