Το συναίσθημα της μόνιμης ευτυχίας

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης γράφει στο blog του στα kokkina.gr για το νέο ευρωπαϊκό θρίαμβο του Ολυμπιακού και απαντάει στο ερώτημα αν υπάρχει το συναίσθημα της μόνιμης ευτυχίας, το οποίο αρνούνται οι επιστήμονες.

Τι είναι αυτά που κάνεις, πας να μας τρελάνεις, Θρύλε! Τρίτη συνεχόμενη νίκη σε όμιλο Champions League και ισοβαθμία με την Μπάγερν Μονάχου ύστερα από τέσσερις αγωνιστικές. Απίστευτο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Η αρμάδα του Μάρκο Σίλβα είναι για μεγάλα πράγματα. Δώδεκα νίκες σε δεκατέσσερα επίσημα παιχνίδια. Ο μέχρι τώρα απολογισμός… τρομάζει! Σε ένα γήπεδο που κόχλαζε και οι “ερυθρόλευκοι” υποστηρικτές δημιούργησαν ένα κορεό-θαύμα και μία μοναδική ατμόσφαιρα, δίνοντας το κάτι παραπάνω στις εξέδρες όταν το είχε ανάγκη ο Θρύλος!

Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει και καλύτερες ομάδες από την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, αλλά έχει χάσει και από χειρότερες στο παρελθόν. Παιχνίδι εύκολο στην Ευρώπη δεν υπάρχει. Το διαπιστώσαμε για μία ακόμα φορά. Και αυτή η νίκη στο 90′ μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τους “ερυθρόλευκους”. Όπως συνέβη στο Λονδίνο και το Ζάγκρεμπ. Ο Θρύλος δεν έχει ταβάνι. Με έναν προπονητή που διαχειρίζεται άψογα το υλικό που έχει στα χέρια του, με όλους τους παίκτες να βρίσκονται στην τσίτα. Σίγουρα, όσοι δεν παίζουν ίσως να αισθάνονται λίγο έως πολύ αδικημένοι, αλλά ο Μάρκο Σίλβα είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει κακή πρόθεση για κανέναν και βάζει πάνω από όλους και όλα την ομάδα.

Πάρντο, δεν είσαι καλός στο πρώτο ημίχρονο με τη Βέροια. Θα γίνεις αλλαγή στο ημίχρονο. Ερνάνι, αρπάζεις την ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο στη Βέροια, στο επόμενο θα είσαι βασικός. Ο Πορτογάλος δεν έκανε καλό παιχνίδι με την Ντιναμό και ο Πάρντο, που είχε πάρει το μήνυμα ακριβώς στο προηγούμενο ματς, έκανε τη διαφορά. Μπήκε “αφηνιασμένος” στο γήπεδο. Και είδαμε όλοι το αποτέλεσμα. Σκόραρε περίπου ένα λεπτό μετά την είσοδό του! Στον Ολυμπιακό δεν αρκεί μία καλή εμφάνιση. Πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει ένας παίκτης πράγματα. Ο Κολομβιανός τελείωσε υποδειγματικά δύο φάσεις από ισάριθμες ασίστ των Ιντέγε και Φορτούνη και έδωσε φτερά σε όλους μας στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”! Δύο γκολ με υποδειγματικά αριστερά πλασέ, που επιβεβαιώνουν όσα βλέπαμε το καλοκαίρι από τον Φελίπε. Ένας εξτρέμ που “έχει” το γκολ και μπορεί να ταλαιπωρήσει τον αντίπαλο μπακ όπως έκανε με τον Πίβαριτς στο 79′, κερδίζοντας την αποβολή του Κροάτη. Μπορεί να μην έχει την “τρελή” ντρίμπλα σε κλειστό χώρο και στο ένας εναντίον ενός, αλλά είναι εξτρέμ-“εκτελεστής”. Έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του, σουτάρει και με τα δύο. Σε ανοιχτό γήπεδο, δεν πιάνεται.

Η νίκη αποκτά μεγαλύτερη αξία χάρη στον τρόπο που ήρθε. Σε ένα παιχνίδι που όλα πήγαιναν στραβά μέχρι το 65′, ο Ολυμπιακός είχε το σθένος να συνεχίσει να παλεύει και να μην τα παρατήσει. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος από το θρίαμβο επί της Ντιναμό και, φυσικά, αποτελεί έργο του προπονητή της ομάδας. Θυμόμαστε αρκετές φορές στο παρελθόν όταν “στράβωνε” ένα ματς, οι “ερυθρόλευκοι” δύσκολα επανέρχονταν και κατακτούσαν ένα θετικό αποτέλεσμα. Αυτή η ομάδα, όμως, έχει πίστη και πλάνο. Δεν έχασε το μυαλό της κόντρα στους Κροάτες και παρέμεινε ήρεμη, έχοντας υπομονή στο παιχνίδι της. Η Ντιναμό, με… μιάμιση φάση στο ματς, σκόραρε από το πουθενά. Από ένα πλάγιο άουτ. “Κόλλησε” η άμυνα του Ολυμπιακού (Ελαμπντελαουί και Σιόβας) και οι φιλοξενούμενοι εκμεταλλεύτηκαν την πρώτη τους καλή στιγμή στην αναμέτρηση. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι “ερυθρόλευκοι” έχασαν τον πιο φορμαρισμένο στόπερ τους (Μποτία), χαραμίζοντας μία αλλαγή στην προσπάθεια που έκαναν για να ανατρέψουν το σκορ από το 21ο λεπτό. Τρία λεπτά αργότερα, έχασαν και πέναλτι με τον Φορτούνη, ο οποίος ούτε στην επαναφορά, αν και του στρώθηκε μπροστά η μπάλα, δεν κατάφερε να βρει δίχτυα. Ο Ολυμπιακός είχε να… ανέβει ένα βουνό μπροστά του. Μόχθησε, αλλά έφτασε στην κορυφή! Με παιχνίδι υπομονής, πίστης, ψυχής και ποιότητας, παίρνοντας ξανά άριστα στην τακτική. Με 18 τελικές προσπάθειες έναντι 4 της Ντιναμό και 57%-43% κατοχή μπάλας. Ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο οι Κροάτες έπαιξαν μαζικά άμυνα και δεν… ξεμύτισαν από την περιοχή τους. Μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο: ο Ολυμπιακός.

Ζήσαμε όλοι μία ακόμα νύχτα απέραντης υπερηφάνειας και ευτυχίας. Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός δεν περίμενε ότι ύστερα από τέσσερις αγωνιστικές στον όμιλο, ο Ολυμπιακός θα έχει 9 βαθμούς! Τρεις νίκες στη σειρά! Σε έναν όμιλο με την πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης (Μπάγερν Μονάχου) και την πρωτοπόρο του αγγλικού Πρωταθλήματος (Άρσεναλ). Οι “ερυθρόλευκοι” αποδεικνύουν πως κάθε ζόρικη κατάσταση παλεύεται! Αντιμετωπίζεται! Σε ό,τι αφορά την πρόκριση, συμμεριζόμαστε τα λόγια του προπονητή. Μας έχει κερδίσει και είμαστε ακόλουθοί του. Περιμένουμε το τελευταίο παιχνίδι με την Άρσεναλ. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα βαθμό σε δύο ματς για την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Μπορεί το εισιτήριο να τσεκαριστεί νωρίτερα, ενδέχεται όμως να χρειαστεί αναμονή μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου. Χαλάλι… Προς το παρόν, έπεσε και το τελευταίο κάστρο. Πάει και αυτή η καραμέλα… Ο Ολυμπιακός έφτασε τις 97 νίκες στα Κύπελλα Ευρώπης από το 1959 μέχρι σήμερα, έναντι 96 του Παναθηναϊκού. Kαι σε 30 λιγότερα παιχνίδια, έτσι… Μοίρασε πολύ πόνο ο Πάρντο στο 90′, αναμφίβολα! Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος για το φετινό δημιούργημά του.

“Ευτυχία είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του. Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας”. Αυτή είναι η επιστημονική ανάλυση του όρου. Υπάρχει, όμως, και το συναίσθημα της μόνιμης ευτυχίας. Να είσαι Ολυμπιακός, ρε φίλε!

ΥΓ: Ο Μαζουακού θύμισε τον… περυσινό Αρτούρ του Champions League. Έκανε με διαφορά το καλύτερο φετινό του παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Για τον Κασάμι, τι να πούμε. Από φευγάτος το καλοκαίρι, βασικός και αναντικατάστατος σήμερα. “Όργωσε” όλο το γήπεδο. Ψυχωμένος, γεννημένος για αυτήν την ομάδα. Και ο… δυσαρεστημένος Καμπιάσο επειδή δεν παίζει συχνά, να είναι από τους πρώτους που έτρεξαν να πανηγυρίσουν με το σκόρερ το γκολ της νίκης. Μία οικογένεια ο Θρύλος. Και αυτό πονάει πολλούς.