Συνέπεια και γκρίνια!

Μια από τις πιο σημαντικές ιδιότητες της ζωής είναι η σταθερότητα και η συνέπεια. Ειδικότερα όταν αυτή αφορά πράξεις και ενέργειες θετικές. Τότε αποκτούν μεγαλύτερη αξία. Δεν είναι καλή μια μορφή συνέπεια αν για παράδειγμα αργείς στη δουλειά σου σταθερά, είναι όμως όταν προσπαθείς το ίδιο και δεν έχεις ιδιαίτερες διακυμάνσεις στην απόδοσή σου.

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός παρουσιάζει αστάθεια σε σημείο σχιζοφρένειας! Μια διαρκή εναλλαγή από το εξαιρετικό, στο τραγικό και τούμπαλιν. Η ίδια ομάδα που κέρδισε με σπουδαία απόδοση δύο από τα φαβορί για την 4άδα, σε μόλις λίγες μέρες εμφανίστηκε άναρχη χωρίς πλάνο, πάθος και διάθεση.

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να είναι τόσο κακός ο Ολυμπιακός για 40 λεπτά και δεν περίμενα ούτε τη Μακάμπι τόσο ανταγωνιστική. Ναι μεν, διαθέτει κάποιους εξαιρετικούς παίκτες, όμως η έλλειψη ομοιογένειας, η απουσία βάθους στον πάγκο και η απειρία του προπονητή, μου διασφάλιζαν το συναίσθημα πως οι ερυθρόλευκοι εύκολα ή δύσκολα θα κέρδιζαν.

Οι περισσότεροι θα επιρρίψουν τα αίτια της ήττας στην τραγική αστοχία από την περιφέρεια. Ωστόσο ο Ολυμπιακός είχε κάκιστο αμυντικό τρανζίσιον, χείριστο σετ παιχνίδι και έλλεψη ενέργειας σε προσωπικές μονομαχίες σε άμυνα και επίθεση. Το πολυπόθητο ξέσπασμα δεν έγινε ποτέ, αφού και η Μακάμπι έχουσα ψυχολογία αφού το παιχνίδι “της έβγαινε”, δεν άφηνε τους Πειραιώτες να πλησιάσουν σε σημείο απειλής. Ναι, όλοι οι παίκτες βρέθηκαν σε κακή μέρα, ναι, έχασαν το μυαλό τους στην επίθεση, εκνευρίστηκαν και δεν εφάρμοζαν τα όποια πλέις είχε σχεδιάσει ο Σφαιρόπουλος. Ωστόσο στην άμυνα και πάλι πλην στιγμιαίων εξαιρέσεων δεν είδαμε τη γνωστή φλόγα, την αυταπάρνηση, το αίσθημα του refuse to lose, που σιγά σιγά εξασθενεί.

Ο Ολυμπιακός έχασε δύο παιχνίδια που έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε διότι τα έχασε από ομάδες που ούτε σε καλή παρούσα κατάσταση βρισκόταν, ούτε θεωρούνται βάσει δυναμικής ικανές για να μπουν έστω στην 8άδα (άντε ίσως η Μακάμπι). Η νίκες σε Ισπανία και ΟΑΚΑ πήγαν στράφι όμως ο μαραθώνιος συνεχίζεται.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία από πολλούς εντός και εκτός ΣΕΦ για τον Γιανγκ και για το κατά πόσο πρέπει να μείνει στο λιμάνι. Στον Γιανγκ που στον Ολυμπιακό τον στήριξαν, τον εμπιστεύτηκαν και τον περίμεναν. Η αλήθεια είναι πως ο Αμερικάνος δεν αποδίδει ούτε στο ελάχιστο αυτά για τα οποία υπογράφηκε. Το θέμα είναι πόσο χρονικό περιθώριο έχει η ομάδα να τον περιμένει αν το επιθυμεί και πότε θα αποφασιστεί μια τυχόν αντικατάσταση με ότι αυτό συνεπάγεται στην αναζήτηση μιας πραγματικά καλύτερης λύσης από την υπάρχουσα και όχι μπαλώματα όπως τα περυσινά.

Γκρίνια υπάρχει και για τον Σφαιρόπουλο και μάλιστα κλιμακούμενη. Ο Έλληνας προπονητής έχει πολλούς αντιμέτωπους ωστόσο θα ήταν λάθος να τεθεί θέμα αλλαγής τώρα. Ο Σφαιρόπουλος είναι ένας κόουτς πειθαρχίας, αποδυτηρίων, με γνώμονα την άμυνα όμως προς το παρόν χωρίς νέα στοιχεία στο παιχνίδι. Χωρίς καινοτομίες, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς κάτι που θα αιφνιδιάσει. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να παίξει ακριβώς το ίδιο μπάσκετ με πέρυσι όμως πιο γρήγορα και με σαφώς καλύτερους σε 3 θέσεις παίκτες.

Τελευταίος δέκτης πυρών, είναι φυσικά και ο Κώστας Παπανικολάου. Δε ξέρω πραγματικά πόσο επηρεάζεται από την κακή του πορεία με τις όποιες εκλάμψεις του, όμως εφόσον αποφασίστηκε η προσθήκη του διαταράσσοντας όσο δεν πάει την ομοιογένεια στο 3, επιβάλλεται να βελτιώσει την απόδοσή και κυρίως την πνευματική του διαύγεια.

Τώρα ΑΕΚ και Νταρουσάφακα. Θα τα κερδίσει τα ματς ο Ολυμπιακός και θα είναι και καλός και σοβαρός. Το θέμα είναι πόσο θα είναι συνεπής. Εκεί θα κριθεί και η κανονική σεζόν και η πορεία των τυχόν προσθαφαιρέσεων.