Τέλος στις ερυθρόλευκες μεταγραφές εκτός συγκλονιστικού απροόπτου λοιπόν για φέτος. Το είπαν επίσημα χείλη της ΠΑΕ και η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό είναι η μη απόκτηση κεντρικού αμυντικού.
Αν σε μια θέση πόναγε πέρυσι ο Ολυμπιακός αυτή ήταν του στόπερ. Το βλέπαμε επί δύο χρόνια, το γράφαμε, το ξαναγράφαμε, μαθαίναμε ότι υπάρχει πρόθεση όχι για έναν αλλά για δύο αμυντικούς και τελικά μείναμε εκ νέου με τους “φευγάτους” Σιόβα, Ντα Κόστα και Μποτία, με τον ταλαντούχο αλλά άπειρο Ρέτσο και ακόμα έναν βραζιλιάνο πουλέν του Μπέντο, τον Βιάννα ο οποίος μετράει σ’ όλη του την καριέρα 13 συμμετοχές με πρώτη ομάδα.
Πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω τη λογική σε μια τέτοια απόφαση από τη στιγμή που υπήρχαν στην αγορά ποιοτικά στόπερ με πείρα και ρεαλιστικούς μισθούς. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν αγωνίζεται στο Τσάμπιονς λιγκ φέτος ίσως αποτέλεσε για κάποιους εξ αυτών ανυπέρβλητο εμπόδιο αλλά αμφιβάλλω πως ήταν αυτός ο λόγος όπως ορισμένοι επικαλούνται. Ο Λεσκότ του οποίου την αγωνιστική κατάσταση και το επίπεδο ετοιμότητας αγνοώ, μεταγράφηκε σε μια ομάδα που είναι εκτός Ευρώπης και με χρήματα όχι υπερβολικά ακόμα και για το δικό του βιογραφικό. Το ενδεχόμενο να κουβαλάει τραυματισμούς στο γόνατο δεν το γνωρίζω με ασφάλεια οπότε δεν το οικειοποιούμαι.
Πάμε πάλι στα δικά μας. Όσο λαχείο και να ναι ο Βιάνα, όσο προοπτική και να χει ο Ρέτσος, αμφιβάλλω έντονα πως στην ελληνική αθλητική νοοτροπία μπορούν να πάρουν φανέλα βασικού και να κάνουν τη διαφορά, ειδικότερα σε αγωνιστικούς τομείς όπου οι υπόλοιποι τρεις ερυθρόλευκοι αμυντικοί υστερούσαν χαρακτηριστικά βλέπε ταχύτητα, δημιουργία, διορατικότητα, ψυχραιμία. Και αν το δούμε και από μια άλλη σκοπιά, πόσο χειρότερος είναι ο Αυλωνίτης, ακόμα και ο Γούτας από τους παραπάνω; Βέβαια εδώ έγκειται και η πρόθεση του Μπέντο και η εκτίμηση για τους Έλληνες παίκτες που προς το παρόν δε φαντάζει και ιδανική.
Ξεκινάμε επίσημα τη χρονιά με υπαρκτά προβλήματα ή αν θέλετε δύσκολα στοιχήματα για λόγους που έχω αναλύσει στο παρελθόν. Το επίπεδο της Super league επιτρέπει και λάθη και παλινωδίες, η Ευρώπη όμως όχι και θα ήταν τεράστια αποτυχία αν η ομάδα λόγω ανετοιμότητας να μη προκριθεί τουλάχιστον από τους ομίλους της πρώτης φάσης.