
Μια μαγική, γεμάτη έντονα συναισθήματα ευρωπαϊκή χρονιά μόλις ΄έβαλε τους τίτλους τέλους για τον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι προσπάθησαν, πάλεψαν όμως έχασαν για δεύτερη φορά στο Βελιγράδι, αυτή τη φορά απέναντι στην Μπαρτσελόνα για τον μικρό τελικό της Ευρωλίγκας, σ’ ένα κατακόκκινο Stark Arena που θύμιζε το ΣΕΦ στα πολύ πολύ καλά του, όμως αυτό που μένει, δεν είναι θλίψη και στεναχώρια… το χειροκρότημα και τα αμέτρητα συνθήματα του κόσμου μετά το τέλος της αναμέτρησης μαρτυρούν πολλά.
Ο κόσμος ξ΄΄ερει, ο κόσμος αναγνωρίζει, ο κόσμος εκτιμάει αυτήν την υπεράνθρωπη προσπάθεια μιας ομάδας με σα΄φώς χαμηλότερο μπάτζετ (με ότι αυτό συνεπάγεται), να καταφέρνει να φτάνει στο μεγαλύτερο μπασκετικό event του πλανήτη. Άνθρωποι που ταξίδεψαν από κάθε γωνία της Ευρώπης, αφήνοντας πίσω υποχρεώσεις, οικογένεια και ξοδεύοντας χρήματα που προφανώς στην πλειοψηφία δεν περισσεύουν.
Δε θα φύγω στεναχωρημένος από το Βελιγράδι αύριο, θα φύγω γεμάτος εμπειρίες και περηφάνια για την ομάδα που από μικρό παιδί υποστηρίζω.
Δε θα κλάψω γι’ αυτό το υπέροχο σύνολο παικτών, διοίκησης και προπονητικού τιμ που μου δημιούργησαν τη ρεαλιστική προσδοκία της κορυφής, την ανυπομονησία για τη συνέχεια, στο ελληνικό πρωτάθλημα φέτος και ξανά στην αρχή του επόμενου ευρωπαϊκού ταξιδιού τη σεζόν 2022-2023.
Δε θα φοβηθώ κανένα “μεγαθήριο”, καμιά “υπερομάδα αστέρων” διότι γνωρίζω πως στην καλή του μέρα, ο υγιής Ολυμπιακός μπορεί να τους κερδίσει.
Δε θα κλάψω για ένα χαμένο Φ4, διότι βαθιά μέσα μου γνωρίζω ότι με τους αδερφούς Αγγελόπουλους θα ακολουθήσουν κι άλλα, δε θα κλάψω για το όνειρο που δεν έγινε πραγματικότητα, διότι κανείς δε μπορεί πλέον να μου κλέψει την περηφάνια μου για τον Ολυμπιακό, ούτε και να μου χαμηλώσει το ταβάνι μου που ξανά φέτος ψήλωσε απότομα.
Το μπ΄άσκετ πράγματι είναι ένα μοναδικό άθλημα, μοναδικό, ξεχωριστό απ’ όλα τα υπόλοιπα, γι’ αυτά ακριβώς τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια μόλις 40 λεπτών και ακολουθούν μια αγχωτική αλλά τόσο γλυκιά προσμονή πριν το τζάμπολ.
Ολυμπιακέ μου σ’ ευχαριστώ για μια υπέροχη χρονιά…
Τα καλύτερα έρχονται…