Περι Γιώργου Μπαρτζώκα

Η ήττα του Ολυμπιακού από τη Μονακό στη σειρά των playoffs της Euroleague, όσο πικρή κι αν ήταν, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για το κύμα μίσους που εξαπολύθηκε κατά του προπονητή Γιώργου Μπαρτζώκα. Οι αντιδράσεις στα social media δεν περιορίστηκαν στην αυστηρή αγωνιστική κριτική – και αυτό θα ήταν θεμιτό και αναγκαίο. Ξέφυγαν. Έγιναν ύβρεις, απαξίωση, προσβολές, ακόμα και χλευασμοί προσωπικού χαρακτήρα. Ένα «ανάθεμα» που δεν έχει καμία σχέση με την αθλητική κριτική, αλλά αγγίζει τα όρια της προσωπικής στοχοποίησης.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η κριτική – ακόμα και η σκληρή – είναι απολύτως αποδεκτή όταν αφορά την εικόνα της ομάδας, τις επιλογές, τις τακτικές, τις διαχειρίσεις. Όλοι είδαμε έναν Ολυμπιακό ασύνδετο, με προβλήματα στην επίθεση και έλλειψη καθαρών λύσεων σε κρίσιμα σημεία. Ακόμα και οι δηλώσεις του μετά το ματς προσωπικά με δυσαρέστησαν. Άλλα περίμενα να ακούσω.

Η κριτική στο έργο ενός προπονητή είναι απαραίτητη σε κάθε μεγάλη ομάδα – είναι ένδειξη ενδιαφέροντος και σοβαρής ενασχόλησης με το τι πηγαίνει λάθος.

Όμως άλλο η κριτική, άλλο η ισοπέδωση. Άλλο να συζητάς αν έχει «κλείσει ο κύκλος» ενός προπονητή, κι άλλο να τον προσβάλλεις ως άνθρωπο, να τον παρουσιάζεις σχεδόν ως εχθρό της ομάδας που αγαπά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είναι ούτε αδιάφορος ούτε τεμπέλης. Είναι ένας άνθρωπος που εδώ και χρόνια έχει βάλει την ψυχή του για τον Ολυμπιακό, έχει δεχθεί ασύλληπτη πίεση, έχει οδηγήσει την ομάδα σε επιτυχίες που δεν ήταν ούτε αυτονόητες ούτε εύκολες – και το έκανε με αφοσίωση, αξιοπρέπεια και πάθος.

Αυτό δεν τον καθιστά υπεράνω κριτικής. Αντιθέτως. Ούτε η αγάπη του για τον σύλλογο ούτε οι επιτυχίες του στο παρελθόν μπορούν να τον «προστατέψουν» από την αγωνιστική ευθύνη, αν πλέον δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ή αν οι επιλογές του έχουν κοστίσει. Αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο «ίσως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει» και στο «είναι ανίκανος, μας κατέστρεψε, δεν αγαπάει την ομάδα». Η δεύτερη προσέγγιση δεν είναι κριτική – είναι δολοφονία χαρακτήρα.

Οι αντίπαλοι, οι εχθροί, το κάνουν χρόνια. Δημιουργούν αφηγήματα, χτίζουν τοξικότητα, υποσκάπτουν προσωπικότητες με σκοπό να διαλύσουν το εσωτερικό του συλλόγου. Είναι ανεπίτρεπτο να τους βοηθάμε με τόσο πρόθυμο τρόπο. Η ιστορία του Ολυμπιακού γράφτηκε πάντα με πάθος, ένταση, διαφωνίες – αλλά και με σεβασμό σε εκείνους που πραγματικά έδωσαν για αυτή την ομάδα. Ο Μπαρτζώκας είναι ένας από αυτούς, ακόμα κι αν η πορεία του τελειώνει εδώ. Ας το θυμόμαστε πριν πληκτρολογήσουμε άλλη μια ύβρη ή χλευαστικό σχόλιο.

Όποια κι αν είναι η απόφαση στο τέλος της χρονιάς – με ή χωρίς πρωτάθλημα – πρέπει να είναι προϊόν σοβαρής σκέψης, όχι οργής. Η κριτική είναι στοιχείο υγείας. Το ανάθεμα, όμως, είναι δείγμα παρακμής. Και ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να γίνει μέρος αυτής.