kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Tα κλισέ που συναντά κανείς μετά από κληρώσεις και πριν από διάφορες φάσεις ομίλων δεν ισχύουν για το φετινό τοπ-16 της ευρωλίγκα. Σχολιάζει ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος
Καλά τα “οι δύσκολες ή ευκολες κληρώσεις είναι μόνο στα χαρτιά και τα πάντα θα φανούν στο γήπεδο” ή τα “ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και δεν τον φοβίζει κανείς”, αλλά εδώ πρέπει να παραδεχτεί κανείς το προφανές: το group F είναι ένας κανονικός λάκκος των λεόντων, ένας όμιλος του θανάτου, η επιβίωση από τον οποίο συνιστά επιτυχία πρώτου μεγέθους. Για να το καταφέρει κανείς αυτό πρέπει να βάλει από κάτω ομάδες που είτε έχουν θαυμάσια συνολική λειτουργία, είτε είναι γεμάτες αστέρια, είτε παρουσιάζονται γεμάτες ενέργεια και νέους πρωταγωνιστές.
Δεν θα είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα για τους ερυθρόλευκους στην πορεία τους προς τους οκτώ, καθώς μεταξύ άλλων ξεκινούν με δύο μειονεκτήματα έναντι των αντιπάλων τους. Πρώτα πρώτα, ο Ολυμπιακός είναι ίσως η μόνη ομάδα που αγωνίστηκε μέχρι στιγμής με ένα σωρό συνθέσεις ανάγκης. Αυτό έδωσε παραστάσεις σε όλους τους παίκτες , αλλά από την άλλη η χημεία της πλήρους σύνθεσης αποτελεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Δεύτερον, η σύνθεση κάτω από το καλάθι έχει υποστεί ένα πολύ μεγάλο πλήγμα και προς το παρόν ο Σον Τζέιμς δείχνει ότι δεν είναι έτοιμος να μπει στην εξίσωση με δυναμισμό. Αυτό κάποια στιγμή λογικά θα συμβεί, αλλά εδώ δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια για απώλειες εκτός προγράμματος. Η γρήγορη επίτευξη χημείας και η ενσωμάτωση του Αμερικάνου μοιάζουν αυτή τη στιγμή τα δύο μεγάλα στοιχήματα. Μέχρι αυτά να κερδηθούν, το αυτονόητο είναι πως ο Ολυμπιακός θα βαδίσει επάνω στον σίγουρο δρόμο, και θα κοιτάξει να πάρει τα πρώτα παιχνίδια πρωτίστως με την άμυνα του.
Όσο φυσικά οι αγώνες θα φουντώνουν τον ανταγωνισμό, μία τέτοια προσέγγιση δεν θα είναι αρκετή, καθώς οι αντίπαλοι είναι διαφόρων ειδών και χρειάζεται υψηλή προσαρμοστικότητα και στις δύο άκρες του παρκέ. Η αλήθεια είναι πως η φετινή ομάδα του Σφαιρόπουλου δείχνει να έχει περισσότερες επιθετικές ιδέες από την περυσινή. Είτε από ανάγκη είτε από σχέδιο, γεγονός είναι πως οι ερυθρόλευκοι έχουν εισάγει συστήματα που εκμεταλλεύονται τον Πρίντεζη και σε άλλους χώρους του γηπέδου (π.χ. από την κορυφή προς τα μέσα) και που “βλέπουν” καλύτερα τον Λοτζέσκι στις δικές του τοποθετήσεις (π.χ. pin down screens κοντά στο καλάθι, όπως με την Εφές στην Πόλη). Αυτά και άλλα πολλά όμως, δεν έχουν παρουσιαστεί σε συνέχεια, ενώ η ανετοιμότητα και η απουσία του Σπανούλη δεν μας έχουν προιδεάσει για το πώς θα συνδυαστούν οι φετινοί νεωτερισμοί με τα περυσινά αποτελεσματικά κόλπα.
Με όλα αυτά, μοιάζει ρεαλιστικό ο Ολυμπιακός να αναζητήσει πρώτιστα τον υποσκελισμό των τριών ομάδων που κάνουν τον όμιλο ακόμη πιο δύσκολο, δηλαδή της Χίμκι, της Λαμποράλ και της Μπάμπεργκ. Οι τρεις τους έρχονται με κεκτημένη ταχύτητα και η κάθε μία έχει τα δικά της ατού:
– Οι Ρώσοι διαθέτουν έναν προπονητή – τοτέμ για την ομάδα και παίκτες υψηλής ποιότητας που δουελυουν χρόνια μαζί του (Ντέιβις, Κοπόνεν, Μόνια, Ογκουστιν, Ράις). Παίζουν καλά το πικ εν ρολ και το παιχνίδι των αποστάσεων, σουτάρουν πολύ και πασχίζουν ακόμη να βρουν ρόλους στον – βάζω-κάτω-το-κεφάλι-και-τρέχω Ντράγκιτς και στην πριμαντόνα Σβεντ. Ο τελευταίος πάντως, από τότε που ξεκινάει βασικός παίζει πολύ καλύτερα.
– Οι Βάσκοι σουτάρουν και εκείνοι ένα σωρό τρίποντα με καλό ποσοστό (37%) και παρουσιάζουν μία πιο αξιόπιστη εικόνα από τα προηγούμενα χρόνια, βασισμένοι στο μοντέλο Περάσοβιτς όπως αυτό μας είχε παρουσιαστεί παλιότερα στη Βαλένθια. Ενας τεχνικός ψηλός που απειλεί και από μακριά, και γύρω του σωστά τοπθετημένοι γκαρντ και πλάγιοι, που το φιλότιμο τους είναι αρκετό ώστε να παίξουν και άμυνα. Τότε ήταν ο Ντουμπλιεβιτς, τώρα ο Μπουρούσης, και όπως στην μία περίπτωση, έτσι και στην άλλη η άμυνα στο πικ εν ρολ αποτελεί μία πρόκληση.
– Οι Γερμανοί είναι μία κλασική ομάδα Τρινκιέρι χωρίς εμφανείς πρωταγωνιστές, αλλά με παίκτες πρόθυμους να πασάρουν και να βάλουν κάτω τον εγωισμό τους για το κοινό καλό. Ακόμη και ο Γουάναμέικερ είναι ένας πλέι-μέικερ με μεγάλη αυτοσυγκράτηση. Η Μπάμπεργκ τα κάνει όλα καλά , χωρίς να κάνει τίποτα τέλεια, αλλά αυτό από μόνο του σημαίνει πως απέναντι της δεν μπορεί να ολιγωρήσει κανείς. Τα κενά διαστήματα στο παιχνίδι της είναι ελάχιστα και το κίνητρο όλων των παικτών υψηλότατο.
Οι τρεις αυτές ομάδες θα παίξουν κατά τη γνώμη μου έναν ρυθμιστικό ρόλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν πολύ καλές πιθανότητες να περάσουν και εκείνες στους 8, πετώντας έξω κάποιο από τα 4 μεγαθήρια. Ενας χρησμός που θα μπορούσαμε να δώσουμε εν οίδη Πυθίας , είναι πως όποιος από τους Ρεάλ, Μπάρτσα, ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακό τελειώσει με το καλύτερο ρεκόρ απέναντι τους, τότε θα εξασφαλίσει μία καλύτερη θέση από την 3η του ομίλου. Δεν χρειάζεται κανείς να βγει και πρώτος ε;
Γενικώς πάντως, όλοι οφείλουμε να έχουμε τα πόδια στο έδαφος. Μιλάμε άλλωστε για τον πιο δύσκολο όμιλο που παρουσιάστηκε ποτέ, και η πρόκριση από αυτόν συνιστά επιτυχία ανεξαρτήτως από τη θέση κατάταξης. Βήμα, βήμα, ο Ολυμπιακός μπορεί να τα καταφέρει.
O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.
