Ο Γιαννιώτας ΦΩΝΑΞΕ “κόουτς, είμαι ΕΔΩ”

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης γράφει στο blog του στα kokkina.gr γιατί δεν… ξετρελάθηκε ιδιαίτερα με τον Ερνάνι. Ο Γιάννης Γιαννιώτας ήταν αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις, αποδεικνύοντας πως δεν είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Ήταν η πρώτη ευκαιρία για τον προπονητή, σε μία μεγάλη και επίπονη σεζόν, να προχωρήσει σε εκτεταμένο ροτέισον, δίνοντας τη δυνατότητα σε ορισμένους ποδοσφαιριστές, με ελάχιστο ή καθόλου χρόνο συμμετοχής, να πάρουν… μυρωδιά από επίσημο αγώνα. Ήταν το πρώτο παιχνίδι για το Κύπελλο Ελλάδας και δεν κρινόταν κάποια πρόκριση και κάποιος στόχος. Για παράδειγμα, δεν έχει καμία σχέση με το ροτέισον που είχε κάνει τον περασμένο Φεβρουάριο ο Βίτορ Περέιρα, στον πρώτο προημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Τότε, η διοργάνωση ήταν σαφώς σε πιο προχωρημένο στάδιο και το όνομα του αντιπάλου ελκυστικό για τον κόσμο, όπου περίμενε μία μεγάλη νίκη και εμφάνιση.

Θα ήταν κουτό από την πλευρά μας να περιμένουμε ομοιογένεια και αυτοματισμούς από έντεκα παίκτες που αγωνίζονταν για πρώτη φορά μαζί σε επίσημο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός κόντρα στον Πλατανιά στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” και πλήρωσε τα ατομικά λάθη που έγιναν και στα δύο γκολ που δέχθηκε (του Ντα Κόστα στο πρώτο και των Σαλίνο – Πουλίδο στο δεύτερο), ενώ για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι σκόραρε αποκλειστικά μέσα από στατικές φάσεις. Ωστόσο, κατάφερε και πάλι να μη χάσει σε εν Ελλάδι παιχνίδι, παίρνοντας την ισοπαλία στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Είναι μία γκέλα που διορθώνεται, καθώς απομένουν δύο παιχνίδια στον 5ο όμιλο του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα σε Παναιγιάλειο και Απόλλωνα Σμύρνης.

Τα φώτα έπεσαν πάνω στον Ερνάνι, ο οποίος έπαιξε για πρώτη φορά βασικός. Πέτυχε δύο υπέροχα γκολ και άλλο ένα που κακώς δεν μέτρησε. Πήρε πρωτοβουλίες, δείχνοντας το ταλέντο και την ατομική ποιότητα που διαθέτει. Φτάνουν, όμως, μόνο αυτά για να καθιερωθεί στον Ολυμπιακό του Μάρκο Σίλβα, που βασίζεται στην τακτική και τη συνολική προσπάθεια; Ο χρόνος θα δείξει. Το παράδοξο, πάντως, είναι πως ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Ερνάνι είναι ο Σίλβα! Ο Πορτογάλος εξτρέμ είναι στους δύο-τρεις πιο απρόβλεπτους παίκτες της ομάδας. Του αρέσει να έχει την μπάλα στα πόδια, κυνηγάει το ένα-δύο με τους συμπαίκτες του, αλλά και το ένας εναντίον ενός. Περιμένουμε, όμως, να τον δούμε και σε παιχνίδια με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, καθώς στα εικοσάλεπτα που έπαιξε το προηγούμενο διάστημα προσέφερε ελάχιστα. Επιμένω πως έχει θέμα νοοτροπίας ο 24άχρονος, κάτι που φάνηκε και στη φάση του 2-2: αντί να τρέξει να πάρει την μπάλα από τα δίχτυα για να γίνει γρήγορα η σέντρα και να έχει η ομάδα περισσότερο χρόνο για την ανατροπή, αυτός προτίμησε να πανηγυρίσει έξαλλα ένα γκολ κόντρα στον Πλατανιά. Και αυτός που έτρεξε για να πάρει την μπάλα από τα δίχτυα ήταν ο Γιάννης Γιαννιώτας. Είναι λίγο “παρτάκιας” ο Ερνάνι και ίσως έτσι εξηγείται η πρόθεση της Πόρτο να μην το έχει στα βασικά πλάνα της για αυτήν τη σεζόν, παρότι τον απέκτησε μόλις τον περασμένο Γενάρη από την Γκιμαράες. Θυμίζει παίκτη άλλης εποχής ο Ερνάνι. Με περισσότερο στυλ αλάνας. Χρειάζονται και τέτοιοι ποδοσφαιριστές σε μία ομάδα, που θα φέρουν τον κόσμο στο γήπεδο, αρκεί να μπορούν να μπουν σε ένα καλούπι προκειμένου να γίνονται χρήσιμοι, ουσιαστικοί και καθοριστικοί για το υπόλοιπο σύνολο.

Προσωπικά, θεωρώ τον Γιάννη Γιαννιώτα ως την ευχάριστη έκπληξη της αναμέτρησης. Ο Έλληνας εξτρέμ έπαιξε μόλις 26 λεπτά, αλλά σε αυτά πρόλαβε να δείξει πολλά. Πάνω από όλα, ότι ήταν έτοιμος από καιρό να πατήσει χορτάρι και να αγωνιστεί, περιμένοντας καρτερικά την ευκαιρία του. Το είχε δηλώσει και στη Media Day της 10ης Σεπτεμβρίου: “Δουλεύω σκληρά και περιμένω μία ευκαιρία από τον προπονητή μου για να αποδείξω ότι αξίζω να βρίσκομαι εδώ”. Αυτή η ευκαιρία άργησε, καθώς ήρθε την 28η ημέρα του Οκτωβρίου. Ο 22άχρονος μπήκε ως αλλαγή και άλλαξε το ρυθμό του αγώνα, αλλάζοντας ταχύτητα τον Ολυμπιακό. Δεν κρύφτηκε, ζήτησε μπάλα, δημιούργησε ρήγματα από τα δύο “φτερά”, είχε στο μυαλό του μόνο πώς θα επιτευχθεί η νίκη για την ομάδα του. Έχει τσαγανό αυτός ο παίκτης και το είχα σημειώσει από την καλοκαιρινή προετοιμασία. Στο Ζέεφελντ και σε πολλές προπονήσεις που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, δεν έχει βρει χώρο ούτε στα οικογενειακά διπλά. Θα μπορούσε να είχε φύγει ως δανεικός στο τέλος Αυγούστου για να πάει κάπου όπου θα παίζει σε μόνιμη βάση, αλλά ο ίδιος προτίμησε να σκύψει το κεφάλι και να δουλέψει ακόμα περισσότερο για να αλλάξει τα δεδομένα. Ρίσκαρε, καθώς μέχρι την Τετάρτη δεν είχε δει το όνομά του σε αποστολή επίσημου αγώνα. Δεν ξέρω αν ο Σίλβα θα τον δει, πλέον, με άλλο μάτι, αλλά ένα είναι σίγουρο: ο Γιαννιώτας ΦΩΝΑΞΕ στον προπονητή του πως είναι ΕΔΩ. Από εκεί και πέρα, ενθαρρυντικό ήταν το ντεμπούτο του νεαρού Τσιμίκα στο αριστερό άκρο της άμυνας. Έχει θράσος ο μικρός. Θετικές εντυπώσεις άφησε και ο Τζανδάρης, δείχνοντας τη δεδομένη χρονική στιγμή πιο έτοιμος από τον Ζντιέλαρ.

Ο Ολυμπιακός διατήρησε το αήττητο εντός συνόρων και στην κακή του ημέρα. Κανείς, φυσικά, δεν πανηγυρίζει μία ισοπαλία με τον Πλατανιά για το Κύπελλο, αλλά αυτό το αποτέλεσμα θαρρώ πως ήρθε στο κατάλληλο τάιμινγκ. Άπαντες πρέπει να παραμείνουν προσγειωμένοι. Μπορεί η ομάδα να έχει το απόλυτο των οκτώ νικών στη Super League και να τελείωσε τον πρώτο γύρο της φάσης των ομίλων του Champions League με 6 βαθμούς, πετυχαίνοντας δύο κολλητές εκτός έδρας νίκες για πρώτη φορά στην ιστορία της (αν και πολλοί περίμεναν το πολύ μέχρι τρεις σε αυτό το γκρουπ αγώνων), αλλά ακόμα δεν έχει πετύχει τίποτα. Αυτή είναι η ουσία. Μόνο έτσι έρχεται η πρόοδος. Ο εφυσηχασμός αποτελεί έναν κακό σύμβουλο, καθώς η σεζόν βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει μεγάλα αποτελέσματα έως σήμερα, ωστόσο έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει για να θεωρήσει ότι έχει καταφέρει κάτι. Διατηρώντας αυτό το σκεπτικό και με χαμηλούς τους τόνους, όλα θα πάνε καλά.