Νικήσαμε Ατρόμητο, ας μιλήσουμε για Άντερλεχτ

Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει μέσα από το “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, όχι για ότι έγινε στη νίκη του Ολυμπιακού επί του Ατρόμητου, αλλά σ’ αυτά που θα ήθελε να δει στο παιχνίδι της Πέμπτης απέναντι στην Άντερλεχτ εξάγοντας ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

4-0 με ωραία μπάλα κατά διαστήματα. Αυτό που είχε τόση ανάγκη ο Ολυμπιακός μετά τις δύο συνεχόμενες ήττες από ΑΕΚ και Άντερλεχτ. Ας μην κρυβόμαστε όμως, όλων μας το μυαλό, είναι στο παιχνίδι της Πέμπτης και κατά πόσο ο Ολυμπιακός θα εξαντλήσει και τα τελευταία περιθώρια για πρόκριση. Το σημερινό λοιπόν ματς μας βοηθάει στο να βγάλουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.

Ο Ατρόμητος είναι μια ομάδα ποιοτική, σαφώς χειρότερη από την Άντερλεχτ όμως κατέβηκε με τον ίδιο προσανατολισμό με τον οποίο θα κατέβουν και οι Βέλγοι σε τέσσερις μέρες. Κοντά τις γραμμές, συμπαγής άμυνα και εστίαση στις αντεπιθέσεις. Όχι ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, όχι κατοχή. Εντούτοις δημιούργησε ευκαιρίες τις οποίες αποσόβησε ο πολύ καλός Ρομπέρτο, απόρροια συγκεκριμένων παραγόντων.

Πρώτον στην αδούλευτη εντεκάδα που παρέταξε ο Σίλβα, δεύτερον στην έλλειψη ομοιογένειας και ρυθμού του διδύμου Καμπιάσο-Κασάμι(παρόλο που ήταν αρκετά καλοί), στις μετρημένες επιστροφές του Κολοβού (οι πιο πολλές φάσεις έγιναν από την πλευρά του) και κυρίως από την χαμηλή ποιότητα του Ντα Κόστα και την απειρία του Βούρου. Ειδικότερα για τον προ τελευταίο, παρακαλώ και εύχομαι ο Σιόβας να είναι έτοιμος την Πέμπτη καθώς οι Σουάρεζ και Οκάκα δε θα συγχωρέσουν τα ίδια λάθη με την ευκολία που τα έκαναν Παπαδόπουλος και λοιποί.

Πάμε στα υπόλοιπα. Ο Ολυμπιακός είδε έναν αρκετά έως πολύ καλό Καμπιάσο, έναν εξαιρετικό Ντομίνγκεζ, όσο οι δυνάμεις του το επέτρεπαν, έναν συγκεντρωμένο στα λεπτά που αγωνίστηκε Ιντέγε, έναν ορεξάτο Κασάμι και κυρίως έναν Σίλβα ο οποίος έδωσε ευκαιρίες και δοκίμασε σχήματα και τακτικές που μπορεί να του αποβούν χρήσιμες “μεθαύριο”.

Οι ερυθρόλευκοι την Πέμπτη πρέπει πρωτίστως να σκοράρουν, οπότε μια επιθετική διάταξη όπως την είδαμε από το 69′ και έπειτα, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Η επιστροφή του Μιλιβόγιεβιτς στην αρχική 11άδα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όμως η ποιότητα και κυρίως η εμπειρία του Καμπιάσο σε τέτοια κρίσιμα παιχνίδια είναι παραπάνω από απαραίτητη. Φορτούνης και Τσόρι είναι σε καλή κατάσταση, ο Έλληνας μέσος προβάλλει φαβορί για να ξεκινήσει την αναμέτρηση, όμως δε βλέπω το λόγο γιατί να μη χωρέσουν και οι δύο στο αρχικό σχήμα αφού το πρώτο ημίχρονο είναι καθοριστικό από πλευράς ουσίας και ψυχολογίας. Ο Πουλίδο πέτυχε ένα όμορφο τέρμα όμως και πάλι ο Ίντέγε είναι αναγκαία επιλογή για λόγους που έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν παρά τις όποιες διαφωνίες έχω για ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά του.

Ένα άλλο ερώτημα είναι Σαλίνο ή Μαζουακού στο αριστερό άκρο, με τον υπογράφων να ψηφίζει τον πρώτο με δεδομένο ότι θα παίξει στα πλάγια ο Φορτούνης. Η θέση του Ντουρμάζ δεν έχει έτερο διεκδικητή οπότε μιλάμε για μια εντεκάδα που θα αποτελείται από τους Ρομπέρτο κάτω από τα δοκάρια. Σαλίνο, Σιόβα, Μποτία και Ελαμπντελαουί στην άμυνα. Τους Καμπιάσο με Μιλιβόγιεβιτς στον άξονα, τους Τσόρι Φορτούνη και Ντουρμάζ σαν επιθετικούς μέσους με μοναδικό φορ τον Ιντέγε. Και όταν οι δύο “γερόλυκοι” κουραστούν, θα υπάρχουν από πίσω οι Κασάμι και Σεμπά για να δώσουν ενέργεια και δύναμη. Θεωρώ έγκλημα την όποια συμμετοχή του φέρελπι αλλά ακόμα άγουρου σε τέτοια παιχνίδια Ζντιέλαρ όπως και ρίσκο την εκκίνηση του Μαζουακού ο οποίος έχει δείξει στο παρελθόν προβλήματα στα αμυντικά καθήκοντα.

Αναμφίβολα το σημερινό ματς έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη στον Σίλβα σε σχέση με το επερχόμενο παιχνίδι της Πέμπτης και σίγουρα ξέρει πολλά περισσότερα και από μένα και τον οποιοδήποτε δημοσιογράφο-οπαδό-φίλαθλο. Υπομονή λίγες μέρες. Ότι και να γίνει κόντρα στην Άντερλεχτ, όποιο αποτέλεσμα και να έρθει, αυτό που απαιτώ είναι φεύγοντας από το γήπεδο, να νιώθω ότι όποιος έπαιξε έδωσε το 100%, και στο σώμα και κυρίως στην ψυχή. Τέτοια παιχνίδια άλλωστε, τα κρίνει περισσότερο η ψυχή απ’ οτιδήποτε άλλο.