Κρυμμένος θησαυρός!

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος σχολιάζει τη σπουδαία νίκη του Ολυμπιακού στο Ζάγκρεμπ επί της Τσεντεβίτα και στέκεται στους νεαρούς Έλληνες που αρπάζουν την ευκαιρία ενώ κλείνει το μάτι στο ρίσκο που πήρε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.

Παιχνίδια σαν αυτά απέναντι στην Τσεντεβίτα κρύβουν στο τέλος της διαδρομής τους έναν θησαυρό που μαζεύεται νόμισμα νόμισμα στην πορεία. Το κίνητρο, ακόμα και αν η νίκη έχει ελάχιστη σημασία, είναι τρομερά υψηλό. Οι απουσίες βασικών παικτών δίνουν την ευκαιρία στους υπόλοιπους όχι μόνο να δείξουν τι αξίζουν, αλλά και να το κάνουν υπερβαίνοντας τους καθιερωμένους τους ρόλους και τις συνήθεις αρμοδιότητες.

Καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται, το αίσθημα της ευθύνης μεγαλώνει και όταν τελικά έρθει η νίκη , το εντύπωμα μας της χαράσσεται βαθιά στην κουλτούρα της ομάδας. “Μπορούμε κι έτσι, μπορούμε κι εμείς, μπορούμε και μόνοι”.

Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία όταν αναφερόμαστε σε οργανισμούς του είδους του Ολυμπιακού, εκεί όπου η υπέρβαση προς τη νίκη οφείλει να θεωρείται ως μία απόλυτα ρεαλιστική πιθανότητα. Οι ερυθρόλευκοι έχουν κάνει διάφορες τέτοιες, οι οποίες δομήθηκαν επάνω στην ομαδικότητα ατόμων που ξεπερνούν τους εαυτούς τους. Η αποψινή νίκη μέσα στην Κροατία ήταν ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση του να αποκτήσει και το φετινό σύνολο την ανάλογη αυτοπεποίθηση.

Το καλοκαίρι, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε ένα ρίσκο, το οποίο κάθε άνθρωπος που ασχολείται με το μπάσκετ αντιλαμβάνεται πως ήταν εν απόλυτη γνώση του. Να δώσει σε δύο νέα παιδιά τις ευκαιρίες να ανέβουν στο επόμενο επίπεδο μέσω ενός αναβαθμισμένου ρόλου. Οσοι πιστεύουν πως με την προτροπή να αποκτηθεί 4άρι θα ανοίξουν τα μάτια του προπονητή, πλανώνται πλάνην οικτράν. Τα μάτια του προπονητή είναι ορθάνοιχτα και αυτό που θέλουν να βλέπουν είναι αυτό που είδαν σήμερα. Τους δύο μικρούς να συνεισφέρουν αποφασιστικά (άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο) σε μία εκτός έδρας επικράτηση έναντι ενός πολύ σοβαρού συνόλου. Και μέσω αυτής της προσφοράς να αποκτούν – πιθανώς – την πίστη ότι ο κόπος τους θα αποφέρει καρπούς και στο μέλλον.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου μπορεί να γίνει το 4άρι που θεωρητικά λείπει από τον Ολυμπιακό. Τα στοιχεία δύο συνεχόμενων ευρωπαικών παιχνιδιών το αποδεικνύουν, άσχετα αν η χρήση του στη θέση μπορεί να είναι περιστασιακή. Η “κανονική” του θέση είναι άλλωστε το 3 και αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Επίσης, ο (σοβαρός) Δημήτρης Αγραβάνης δύναται να έχει ουσιαστικό ρόλο πίσω από τον Πρίντεζη, με τη βοήθεια και του έτερου νεαρού συμπαίκτη του. Αγώνες σαν αυτόν στην Κροατία πιστοποιούν του λόγου το αληθές πρώτα από όλα στους ίδιους και ύστερα σε εμάς του υπόλοιπους.

Επίσης πιστοποιούν πως ο Βαγγέλης Μάντζαρης εισέρχεται σιγά σιγά στο επόμενο επίπεδο της καριέρας του. Δεν ήταν αυτή η πρώτη υπερβατική εμφάνιση που έκανε ο πολύτιμος γκαρντ τη σεζόν που διανύουμε. Όσο το παιχνίδι του προσθέτει επιθετικότητα, η κυκλοφορία της μπάλας θα γίνεται όλο και καλύτερη. Το (ελεύθερο) σουτ και η άμυνα του ήταν έτσι κι αλλιώς δύο στοιχεία που τα είχε σε υπερθετικό βαθμό. Σιγά σιγά, βήμα βήμα προσθέτει και τα υπόλοιπα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Αθηναίου , περισσότερο στο επίπεδο του “πνεύματος”. Μετά από ένα πέρασμα από την Αρμάνι που θα ήθελε να ξεχάσει, ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ αποδεικνύει πρώτα από όλα στον εαυτό του πως μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο σε ομάδα της Ευρωλίγκα.

Σε όλα αυτά και πιθανώς μερικά άλλα κρύβεται ο “θησαυρός” της νίκης απέναντι στην καλή ομάδα που λέγεται Τσεντεβίτα. Πέτρα πέτρα ο Ολυμπιακός χτίζεται ξανά και πάνω στις αξίες των τελευταίων χρόνων. Εχετε υπομονή, θα έρθει και ένας ψηλός, αλλά το σημαντικό είναι πως η ομάδα δένει με τρόπους που δεν σχετίζονται μόνο με τα αμιγώς αγωνιστικά. Σε ο,τι αφορά αυτά, θα έχουμε τον χρόνο να τα αναλύουμε διεξοδικότερα στο τοπ-16. Το ευχάριστο είναι πως για μία ακόμη φορά, οι ερυθρόλευκοι είχαν σοβαρή επιθετική λειτουργία και εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες του ρόστερ τους.

Πάμε παρακάτω.

Υ.Γ. 17 επιθετικά ριμπάουντ και μία φανταστική εμφάνιση από τον Οθέλο Χάντερ, ο οποίος πρέπει να μείνει στον Ολυμπιακό για πολλά χρόνια έτσι όπως παίζει. Είναι μέσα στη νοοτροπία του συλλόγου

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.