Ο Βαλάντης Σιδέρης καταπιάνεται με το πρόσωπο των ημερών. Ο Κώστας Παπανικολάου θα φορέσει ξανά τα ερυθρόλευκα και ο Ολυμπιακός βάζει στη μηχανή του ένα πυρηνικό όπλο, έναν παίκτη που θα του αλλάξει επίπεδο, αγωνιστικό αλλά κυρίως πνευματικό.
Τι σημαίνει όμως στην πράξη εκτός των εντυπώσεων, η προσθήκη του Έλληνα φόργουορντ;
Ας αρχίσουμε από τα βασικά.
Οι Πειραιώτες έχουν ένα ήδη γεμάτο ρόστερ, τόσο στο σύνολό του όσο και και στη θέση “3”. Λοτζέσκι, Παπαπέτρου και Στρόμπερι, αποτελούν παίκτες κλειδιά στη φετινή πορεία της ομάδος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο καθένας με διαφορετικά χαρακτηριστικά που δίνουν πολλές διαστάσεις στο παιχνίδι που έχει σχεδιάσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Χωράει και ο Παπανικολάου; Φυσικά! Και όχι αποκλειστικά στο μοτίβο ότι υπάρχουν τραυματισμοί και κάθε αθλητής είναι χρήσιμος. Η ικανότητα του Παπαπέτρου να παίξει στο “4” από τη στιγμή που ο Αγραβάνης αποτελεί ένα ασταθές πασπαρτού στη ρακέτα, σε συνδυασμό με τους έτερους δύο να μπορούν να κατέβουν στα γκαρντ. Στρόμπερι και Λοτζέσκι στο “2”, υστερούν στον παράγοντα δημιουργία όμως αναμφίβολα μπορούν να ανταποκριθούν σ΄έναν τέτοιο ρόλο αναλόγως τις συνθήκες και τις απαιτήσεις μιας αναμέτρησης, προσδίδοντας πολύτιμα επιθετικά στοιχεία στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και στο αμιγώς εκτελεστικό κομμάτι αντίστοιχα.
Ο Παπανικολάου είναι ένα σμολ φόργουρντ που θα δώσει απίστευτη ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ. Έρχεται πιο ώριμος μπασκετικά και καλύτερος πνευματικά. Τα περί πολλών μηνών προσαρμογής και μεταγραφής που αρχίζει να μετρά από το καλοκαίρι, δε με βρίσκουν σύμφωνο. 26 παιχνίδια στο ΝΒΑ με 11 λεπτά μ.ο., δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Δε μιλάμε για το πρωτάθλημα Κίνας αλλά την κορυφαία διοργάνωση στον κόσμο με συμπαίκτες και προπόνηση του υψηλότερου επιπέδου.
Καμία αγωνιστική απραξία, κανένας τραυματισμός που να τον άφησε πίσω. Αντίθετα, περιμένω να δω έναν βελτιωμένο αθλητή σε σώμα και μυαλό, με καινούρια στοιχεία στο επιθετικό κομμάτι και βελτιωμένα περιφερειακά στατιστικά. Υπολογίζοντας πως ξέρει ακριβώς που έρχεται, τις απαιτήσεις αλλά και την ψυχοσύνθεση του συλλόγου, ένας μήνας προσαρμογής φαντάζει ως ένα λογικό διάστημα πλήρους ένταξης και αφομοίωσης στα θέλω και στα συστήματα του προπονητή. Εξάλλου οι ερυθρόλευκοι, χρησιμοποιούν επί των πλείστων απλά plays, βασιζόμενα κυρίως στην ομαδική αμυντική λειτουργία.
Ο Παπανικολάου μπορεί να τρέξει, να μαρκάρει “σκυλίσια”, να πασάρει σωστά, να … περιστραφεί σαν τον διάβολο της Τασμανίας στις αλλαγές της άμυνας, να εκτελέσει από την αδύναμη πλευρά και το σημαντικότερο, να βάλει το εγώ του κάτω από το καλό του συνόλου. Εξάλλου το γεγονός πως επέλεξε τη χαμηλότερη οικονομικά πρόταση για να επιστρέψει στην ομάδα που τον ανέδειξε, αποτελεί κίνητρο αλλά και ισχυρή ένδειξη προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πέραν όλων αυτών, ο Ολυμπιακός αποκτά έναν εξαιρετικό Έλληνα παίκτη σε ιδανική ηλικία, που έχει αποδείξει στην πράξη πως ανήκει στους κορυφαίους της Ευρώπης και “κουμπώνει” ιδανικά με τους ήδη υπάρχοντες Σπανούλη, Μάντζαρη και Πρίντεζη, συνθέτοντας μια τετράδα που εκτός από μπασκετική ποιότητα, διαθέτει νοοτροπία πρωταθλητή, αυταπάρνησης και ψυχισμού. Ο Ολυμπιακός δεν αποτέλεσε λύση ανάγκης αλλά συνειδητή επιλογή αφού η Μπαρτσελόνα, η Κουμπάν, ακόμη και ο ΠΑΟ, ήταν ρεαλιστικές επιλογές που θα του αφαιρούσαν τυχόν πίεση της επιστροφής του στο ΣΕΦ με ότι αυτό συνεπάγεται στο απαιτητικό και ανυπόμονο ελληνικό κοινό. Συνυπολογίζοντας και το οικονομικό κομμάτι, καταλήγουμε πως ο παίκτης έρχεται διότι θέλει να βρίσκεται εδώ, να ξαναζήσει τις στιγμές που τον έκαναν κορυφαίο και να βρεθεί συμπαίκτης με τους καλύτερους.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει δύσκολο έργο ώστε να τους κρατήσει όλους ευχαριστημένους, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Όλοι θέλουν να παίζουν και όλοι τους είναι παίκτες με ποιότητα και θέση στο παρκέ. Η πρόσφατη προσθήκη του Όντομ με τα νέα δεδομένα ίσως κρίνεται περιττή αν και εφόσον ο κόουτς αποφασίσει να “κατεβάζει” θέση τους Λοτζέσκι ή Στρόμπερι όμως η επιλογή Παπανικολάου ήταν μια προσθήκη που απλά η ομάδα έπρεπε να κάνει. Δεν απέκτησε ούτε έναν βοηθητικό παίκτη, ούτε μια αξιόλογη εναλλακτική λύση. Απέκτησε ένα υπερόπλο που όταν βρει πλήρως τα πατήματά του, θα αλλάξει προς το καλύτερο το παιχνίδι των Πειραιώτων, τόσο στη συγκεκριμένη θέση όσο και στην επιρροή που θα έχει και στους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Αυτό κατ΄εμέ είναι και το σημαντικότερο. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης όχι γιατί είναι αλάνθαστος ή σκοράρει κάθε ματς 20-30 πόντους, αλλά διότι ενεργητικά και παθητικά βελτιώνει το παιχνίδι των υπολοίπων του άμεσα και έμμεσα. Το ίδιο θα κάνει και ο Παπανικολάου.
Όλοι οι καλοί χωράνε λοιπόν, πόσο μάλλον ο συγκεκριμένος. Υπομονή και θα δούμε πολύ ωραία πράγματα από δω και πέρα! Καλώς ήρθες και πάλι Κώστα (Παπανικολάου)!
ΥΓ.: Αχ, ρε Πάτρικ…
ΥΓ.2: Αμέτρητα respect στους προέδρους. Πόσες ακόμα οικονομικές υπερβάσεις να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι για να βλέπουν αυτήν την υπέροχη ομάδα μόνο λίγες χιλιάδες κόσμου;
ΥΓ.3: Φανταστείτε (του χρόνου) 5άδα με Χάκετ, Στρόμπερι, Παπανικολάου, Αγραβάνη και…. Γιανγκ. Σίδερα μασάει ο Κουταλιανός!
ΥΓ.4: Θα μετανιώσεις όταν θα δεις, πως σαν και μένα άλλος κανείς που λέει και ο Βέρτης Κώστα Σλούκα…
ΥΓ.5: Πολλά μπράβο και στη διοίκηση της Μπαρτσελόνα που απέδειξε με τη στάση της πόσο μεγάλος σύλλογος είναι κι ας του έχουμε κάνει πελάτες..