Δεν τίθεται ζήτημα ότι ο φετινός ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει την τελευταία πενταετία, για να μην πω δεκαετία! Σοβαρός προπονητής, δεμένη ομάδα, πλήρης σε όλες τις γραμμές (ίσως μία μικρή εξαίρεση να αποτελεί η θέση του Σέντερ Μπακ.), καλό κλίμα , παίχτες που πέρυσι ήταν παροπλισμένοι, φέτος «βγάζουν μάτια», πλουραλισμός στο σκοράρισμα.
Δε θα ήταν καθόλου υπερβολή να λέγαμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός είτε περάσει στην επόμενη φάση του Champions League, είτε συνεχίσει στο Europa League, είναι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα και μπορεί να γίνει «κακός μπελάς» για πολλά μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ, με εξαίρεση ίσως τις Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Μπάγερν την οποία βέβαια δεν θα την ξανασυναντήσει τουλάχιστον άμεσα.
Το Σάββατο στο ματς της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό, δεν διακυβεύεται η πρώτη θέση. Σαφώς και αυτή φαίνεται να είναι καπαρωμένη εδώ και πολύ καιρό! Είναι υπερβολικό ίσως κάτι τέτοιο να λέγεται στα μέσα Νομέβρη, αλλά θα πρέπει να γίνει κάτι πολύ συγκλονιστικό για να αλλάξουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα και να αντιστραφεί η κατάσταση άρδην!
Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερος του Παναθηναϊκού, το παραδέχονται ακόμη και οι πιο ορκισμένοι του εχθροί, όμως όλα φαίνονται στο.χορτάρι! Μία επικείμενη νίκη του Ολυμπιακού στο ντέρμπι όχι μόνο θα κλειδώσει το Πρωτάθλημα, αλλά επίσης θα βάλει ταφόπλακα στα όποια όνειρα μπορεί να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, τα στελέχη του πράσινου στρατοπέδου!
Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν τα ντέρμπι έχουν μία άλλη αίγλη και οι δύο μονομάχοι ξεκινούν ακριβώς από την ίδια βάση, ανεξάρτητα από το ποια κατάσταση επικρατεί στην κάθε ομάδα, ποια είναι η βαθμολογική τους θέση, ποιοι βασικοί παίχτες ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς και γενικά από το ποιος είναι καλύτερος! Όλα αρχίζουν από το μηδέν λοιπόν και ο Ολυμπιακός το μόνο που έχει να κάνει, είναι το να μπει δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, να παίξει το ποδόσφαιρο που ξέρει με σοβαρότητα και καθαρό μυαλό, χωρίς ίχνος έπαρσης και στο τέλος να πανηγυρίσει ένα μεγάλο διπλό που απλά θα σφραγίσει την κατά γενική παραδοχή, ανωτερότητά του.
Περικλής Κωνσταντινίδης