Αυτούς να μην τους φοβάστε!

Κάθε χρόνο τα ίδια, μετά από μια άσχημη εμφάνιση έρχεται η καταστροφολογία, το απόλυτο ισοπέδωμα και η ατέλειωτη μουρμούρα για την παρέα που μας έχει οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης. Έχουμε βίτσια εμείς οι γαύροι ή απλά είναι στο dna μας να γκρινιάζουμε και να τα μηδενίζουμε όλα.

Κανείς δεν αρνείται ότι η χθεσινή ήττα μας πόνεσε όλους και κυρίως την ίδια την ομάδα που πλέον μπαίνει σε φοβερούς μπελάδες σ’έναν όμιλο φωτιά. Το ότι κάτι δεν πάει καλά βγάζει μάτι και δεν χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις. Η ομάδα δείχνει ένα αλλοπρόσαλλο πρόσωπο και έπειτα από δύο μεγάλες νίκες επί της Μπάρτσα και της Κούτσα, ήρθαν δύο ηχηρά στραπάτσα από δύο θεωρητικά πιο αδύναμους αντιπάλους. Η καλοκουρδισμένη αμυντική μηχανή του Σφαιρόπουλου δείχνει ότι πονάει, ότι έχει μια αρρυθμία το τελευταίο διάστημα. Αλλά γιατί ανησυχείτε; Λες και δεν ξέρετε πως αντιδρούν αυτά τα παιδιά όταν πέφτουν όλοι τους φάνε..

Οι ίδιο σκάνε δέκα φορές πιο πολύ από εμάς και ξέρουν πολύ καλά τι φταίει γι’αυτή τους την εικόνα. Όταν κλείνει η πόρτα των αποδυτηρίων, εκείνη την ιερή στιγμή που μένουν μόνοι μακριά από κάμερες, κοιτιούνται μεταξύ τους και μόνο από τις ματιές καταλαβαίνουν τι έχει φταίξει και έφτασαν ως εδώ. Και τότε ο Βασίλης, ο Γιώργος, ο Βαγγέλης παίρνουν το λόγο και δίνουν το μήνυμα της αντεπίθεσης. Ο Ολυμπιακός είναι ένα θηρίο, μια μπαρουτοκαπνισμένη πολεμική μηχανή γεμάτη πληγές αλλά και παράσημα. Όσο τον χτυπάνε, όσο τον κριτικάρουν ακόμα και με αισχρό τρόπο πολλές φορές, αυτά τα παιδιά βρίσκουν το σθένος να μας κλείσουν τα στόματα και να μας διαψεύσουν ευχάριστα. Μα πότε θα το πάρετε χαμπάρι;

Και τι δεν διαβάσαμε από χθες το βράδυ…”Αγγελόπουλοι φέρτε τον Μπλατ, Σπανούλη φύγε”…Ειλικρινά τα διαβάζεις όλα αυτά και μέσα στην πίκρα σου από την ήττα θέλεις να σπάσεις το laptop. Και άντε να τα ακούς αυτά από οπαδούς μέσα στα social media, αλλά το να βλέπεις ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα Ενημέρωσης να κάνουν την τρίχα τριχιά και να επιτίθενται με αναίσχυντο τρόπο στην κορυφαία ομάδα σε συλλογικό επίπεδο στην Ελλάδα, με ξεπερνάει. Βέβαια, έτσι είναι όταν χάνουν άλλοι είναι “σαν μην χάνουν”, είναι “διδακτικές ήττες”!

Βράδια σαν τα χθεσινά δίνουν πολλά μαθήματα και μας μαθαίνουν να μην κάνουμε κηδείες με ξένα κόλυβα! Ολυμπιακοί είμαστε άλλωστε…Χάνει ο Παο από τον Ερυθρό Αστέρα και σπεύδουμε να τους χλευάσουμε και πριν σταματήσει το ευχάριστο μειδίαμα, πάρε τη σφαλιάρα από τους Γερμανούς. Κερδίζει για άλλη μια φορά φέτος ο Μπαρτζώκας τους Πράσινους και αποθεώνουμε την επιτυχία του πρώην (που πραγματικά τους έχει κάνει πελάτες) και μέσα σε λίγες ώρες μας προσγειώνει στην πραγματικότητα ένας πρώην πράσινος. Γι’αυτό φίλοι μου δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, εμάς μας νοιάζει η ομάδα μας και μόνο. Δεν ταιριάζουν στη νοοτροπία και τη φιλοσοφία ενός Ολυμπιακού τέτοιες συμπεριφορές.

Όσον αφορά τον ερχομό Παπανικολάου ειλικρινά δεν γνωρίζω το πόσο άμεσα μπορεί να βοηθήσει αυτός ο παιχταράς στο αγωνιστικό κομμάτι. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως σ’αυτή την κρίσιμη καμπή είναι η καλύτερη ψυχολογική ένεση για την ομάδα. Ξέρετε τι σημαίνει για τον Σπανούλη, τον Πριντ και τον Μάντζαρη να έχουν και πάλι δίπλα τους τον συμπολεμιστή τους, τον άνθρωπο με τον οποίον έγραψαν ιστορία; Αλλά και οι νέοι παίχτες στην ομάδα ακούγοντας ιστορίες για το έπος της Πόλης και του Λονδίνου, θα νιώσουν αυτή την αύρα των Kings of Europe και τότε θα ανάψει αυτό το φιτίλι που μπορεί να μας οδηγήσει να πανηγυρίζουμε κάτω από την Πύλη του Βρανδεμβούργου ένα όμορφο ανοιξιάτικο βράδυ.

Μην τους φοβάστε και μην τους ξεγράφετε λοιπόν. Όλοι μέσα σας ξέρετε καλά ότι έρχονται στιγμές από εκείνες που έχουν κάνει την καρδιά μας να χτυπάει σαν τρελή. Μια μπόρα είναι θα περάσει και το καλύτερο γιατρικό είναι η αγάπη σας και η νίκη τη Δευτέρα κόντρα στον “φωτεινό φάρο”….