Ήττα από το βιβλίο

Για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, η Χίμκι είχε να υπολογίζει κυρίως στην ορμή που βγάζουν τα σύνολα του Ιβάνοβιτς όταν είναι αποφασισμένα να επιβάλουν τον ρυθμό τους στο γήπεδο και να σουτάρουν από παντού. Ο Μαυροβούνιος προπονητής βασίζει πολύ το παιχνίδι του στον λεπτομερή καθορισμό των αποστάσεων στο πλάτος του γηπέδου και στην άφοβη εκτέλεση από οποιοδήποτε σημείο του παρκέ. Αν δε τα σουτ μετράνε για τρεις πόντους, ακόμη καλύτερα.

Η ομάδα του έκανε πριν λίγο (ή χθες ανάλογα το πότε διαβαζετε) αυτό ακριβώς. Ξεκίνησε τα περισσότερα πικ ή τα drive της από το πλάι, έστειλε σουτέρ στις γωνίες και επιχείρησε να φτάσει η μπάλα σε αυτούς είτε με μακρινές πάσες, είτε με τη χρήση του ψηλού στην κορυφή, χωρίς τη χρήση πολλών και περίπλοκων συνεργασιών. Στις φάσεις που της έδωσαν το καθαρό προβάδισμα στο δεύτερο δεκάλεπτο, ένιωθε κανείς πως έβλεπε συνέχεια το ίδιο έργο. Ελεύθερα τρίποντα εξαπολύονταν από παντού και, όπως συνήθως συμβαίνει όταν αυτά τα σουτάρουν παίκτες όπως ο Κοπόνεν ή ο Σβεντ, τα περισσότερα πήγαιναν μέσα.

Ο Ολυμπιακός άργησε πολύ να φτιάξει αντίδοτο σε αυτή την τακτική, και όταν το έκανε η Χίμκι είχε ήδη βρει ρυθμό και την πολυπόθητη ψυχολογία. Μετέφερε με ευκολία το παιχνίδι της πιο κεντρικά, βρήκε τα μις ματς στις αλλαγές και χτύπησε (και) εκεί με τον Όγκουστιν. Το λάθος των ερυθρόλευκων είναι ότι την άφησαν εξ’αρχής να σουτάρει και όχι ότι δεν γύρισαν ένα παιχνίδι στο οποίο δέχτηκαν άκοπα 48 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Και λέω εξ’αρχής, διότι η πρώτη περίοδος ξεγέλασε πολλούς. Ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά, αλλά οι Ρώσοι είχαν ήδη χάσει ένα σωρό ευκαιρίες πίσω από την γραμμή των 6,75.

Είναι σίγουρα απορίας άξιο πως συνέβη μια τέτοια καθίζηση. Από την άλλη, δεν ήταν και η πρώτη φορά. Στο Κάουνας η Ζαλγκίρις κέρδισε με 20 πόντους, στο ΣΕΦ η Μπάμπεργκ βγήκε μπροστά με 25, και οι ήττες από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ ήρθαν μάλλον εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Για τουλάχιστον 4 παιχνίδια πριν από αυτό που τελείωσε, ο Ολυμπιακός προδόθηκε από το γεγονός ότι, κακά τα ψέμματα, δεν έπαιξε καλό μπάσκετ σε διάρκεια.

Το ίδιο συνέβη και στην έδρα της Χίμκι, από μία ομάδα που ήταν ανοιχτό βιβλίο. Εξαιρετική στην έδρα της, με μεγάλη δύναμη πυρός από την περιφέρεια, και αδύναμη στα εκτός έδρας παιχνίδια. Οι ερυθρόλευκοι (ένα σύνολο που έπαιξε πραγματικά ωραία απέναντι σε πραγματικά καλούς αντιπάλους) ηττήθηκαν κατά κράτος από όποιον δεν τους άφησε να εφαρμόσουν το βασικό τους πλάνο: να βγάλουν τις απαραίτητες άμυνες, δευτερευόντως να τρέξουν, και κυρίως να χρησιμοποιήσουν το κεντρικό πικ εν ρολ με τον Σπανούλη ως την προτιμότερη επιθετική τους αιχμή. Κακά τα ψέμματα, το είδος αυτό της επίθεσης ήταν και εκείνο πάνω στο οποίο η ομάδα του Σφαιρόπουλου απέτυχε φέτος με συνέπεια.

Οι λόγοι για αυτό δεν είναι η στιγμή να αναλυθούν. Τώρα είναι ώρα για ύπνο.