Τη μαλαματίνα την “πέταξε” ο Σαββίδης!

Έχουν περάσει αρκετές ώρες μετά από ακόμα ένα επεισοδιακό ντέρμπι. Οι σφυγμοί έχουν πέσει οπότε ας δούμε τι έγινε στη χθεσινή αναμέτρηση το δυνατόν ρεαλιστικά και απρόσκοπτα. Να δούμε αρχικά τα του παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός ήταν συνολικά πολύ καλύτερος από τον ΠΑΟΚ. Είχε τις περισσότερες ευκαιρίες και πλην του γκολ δεν απειλήθηκε ουσιαστικά ποτέ και προσπαθούσε με αυτοπεποίθηση να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα, γιατί όχι και τη νίκη, που θα του έδινε το προβάδισμα ενόψει της ρεβάνς στο Φάληρο. Το ματς το έχασε περισσότερο ο Τούντορ παρά το κέρδισε ο Σίλβα. Ο Πορτογάλος κατέβηκε με την προσφιλή του τακτική, έχοντας κάποιες σημαντικές απουσίες όμως είχε πλάνο, είχε συλλογισμό και ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Ήξερε τι ήθελε, ποιον είχε απέναντί του και πως να το πάρει. Αντίθετα ο Κροάτης απέδειξε σε ακόμα ένα παιχνίδι πως (ακόμα;) δεν είναι καλός προπονητής. Παρέταξε μια 11άδα εντελώς πειραματική για ένα τόσο σημαντικό για τον ΠΑΟΚ παιχνίδι, άφησε εκτός πιο έμπειρους παίκτες που φέτος τον έβγαλαν σε πολλά ματς ασπροπρόσωπο (Τζιόλης, Κάτσε ακόμα και ο Κίτσιου). Παράλληλα δεν στόχευσε στην αδύναμη λόγω απουσίας του Ομάρ Ελαμπντελαουί δεξιάς πτέρυγας, ούτε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στα βαριά πόδια των Ντα Κόστα και Μποτία. Δεν πίεσε ψηλά ούτε πήρε το κέντρο παρά το γεγονός ότι προκάλεσε θεωρητικά υπεραριθμία. Αν οι ερυθρόλευκοι ήταν περισσότερο ουσιαστικοί στις φάσεις που δημιουργούσαν, τότε σίγουρα θα σημείωναν κι άλλα γκολ ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε πως τα δύο τέρματα είναι λίγα για την προσπάθεια που έγινε.

Πάμε τώρα στα του διαιτητή. Μόνο ένας μωρός δεν θα αντιλαμβανόταν πως όντως ο Παππάς προσπαθούσε να παίξει 50-50 έχοντας παράλληλα στο μυαλό του πως ένα ντέρμπι χρειάζεται και “ειδική διαχείριση“. Στο πλαίσιο αυτής της ειδικής διαχείρισης λοιπόν ανεχόταν τα δεκάδες σκληρά μαρκαρίσματα των παικτών του ΠΑΟΚ, τις έντονες ακόμα και για τα οφθαλμοφανή σφυρίγματα διαμαρτυρίες όπως και τα αμέτρητα “γαλλικά” που τον έλουζαν οι παίκτες των γηπεδούχων και εκείνος έκανε πως δεν καταλάβαινε. Το έχασε το ματς αφού επέτρεψε την αναρχία, παράλληλα και με τις παραινέσεις των παικτών προς τον κόσμον για το κακό και άδικο που τον βρήκαν όταν έχει απέναντί του τον “εχθρικό” Ολυμπιακό. Μια φάση που φωτογραφίζει όλη αυτή τη νοοτροπία της αδικίας του ΠΑΟΚ. ήταν το γκολ που σημείωσε ο Πέλκας. Ο νεαρός βρισκόταν τουλάχιστον 3 μέτρα οφσάιντ, σημειώνει γκολ, υποδεικνύεται η παράβαση και υψώνει τα χέρια διαμαρτυρόμενος παρά το γεγονός ότι είχε μέτωπο άρα και γνώση της θέσης του, δυναμιτίζοντας κι άλλο την εξέδρα. Αυτό γινόταν σε κάθε φάση, κάθε φάουλ, κάθε απόφαση. Μέσα από το γήπεδο δεν είναι δυνατόν να βλέπεις κάθε μαρκάρισμα, δεν είναι λογικό να το βλέπεις. Τι βλέπεις όμως; Βλέπεις τους παίκτες της ομάδος σου να ωρύονται σε κάθε σφύριγμα, νωρίτερα έχεις ακούσει τον πρόεδρό σου να βάλει κατά παντός “συστήματος” και “αθηνοκρατίας” και διαβάζεις όλο αυτό το διάστημα προπαγανδιστικά κείμενα σε εφημερίδες και σάιτ που σε προδιαθέτουν αρνητικά για οτιδήποτε δεις που δε σε συμφέρει. 

Φυσικά έκανε λάθη ο Παππάς και σημαντικά. Δεν έδωσε το πέναλτι πάνω στον Φορτούνη ενώ ήταν μέσα στην περιοχή, δεν έδωσε πέναλτι το φάουλ του Τσίμιροτ πάλι στον Φορτούνη, δεν έδωσε πέναλτι και κάρτα πάνω στην προβολή του Φουστέρ όταν ο Τζαβέλας του βρίσκει τον αστράγαλο με τη σχάρα. Στη φάση του 85′ όντως υπάρχει επαφή του Καπίνο με τον Μακ, ωστόσο χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ κανέναν δεν μπορώ να αντιληφθώ αν διέκοψε το παιχνίδι καταδεικνύοντας χέρι του Μακ ή αν το έκανε επειδή έπεσαν όλοι πάνω του διαμαρτυρόμενοι με αρχική πρόθεση να συνεχιστεί το ματς. Ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμα περισσότερα. Αν είδε κάποιος εκ των βοηθών χέρι και το ανέφερε, καλώς δεν έδωσε το πέναλτι. Αν όχι, τότε έπρεπε να καταλογίσει πέναλτι και ίσως αποβολή. Από κει και πέρα, αυτό που ακολούθησε δεν δικαιολογεί τίποτα απολύτως, ούτε τις δεκάδες ρίψεις φωτοβολίδων,μπουκαλιών και οτιδήποτε άλλο μπορεί ο νους να φανταστεί, ούτε φυσικά την εισβολή των οπαδών. Το μεγαλύτερο από τα αρκετά σφάλματα του διαιτητή είναι πως αποφάσισε να συνεχίσει το παιχνίδι μετά την προσωρινή διακοπή. Παντελώς παραβατική και παράλογη απόφαση που όμως δικαιολογείται όπως τα περισσότερα στην Ελλάδα του ότι να ναι, του δεν πειράζει μωρέ σιγά και του ωχαδερφισμού. Ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος και σαφής, ρίψη φωτοβολίδας, διακοπή, κάτι που θα μπορούσε να κάνει και νωρίτερα στο 50′ με το σκορ στο 1-1 όταν καπνογόνο περνάει ανάμεσα στους Καπίνο και Μήτσιο ή λίγο αργότερα, όταν έπεσε το ποτήρι με το νερό πάνω στο Σίλβα. Δε με νοιάζει τι θέλουν οι ομάδες. Δεν υπάρχει πουθενά πως με τη συναίνεση παίζουμε και με πυροβολισμούς. Πουθενά!

Βέβαια όλα αυτά δεν έχουν και πολύ σημασία, ούτε το άρθρο αυτό έχει σημασία. Αυτά έγιναν, γίνονται και θα ξαναγίνουν. Σ’ μια super league (την λέμε και super τρομάρα μας) που δεν εφαρμόζονται οι κανονισμοί, σε μια Ελλάδα που παραβαίνονται οι νόμοι, σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που την βία την προάγουν και την πυροδοτούν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των συλλόγων άμεσα μέσα από τις επίσημες δηλώσεις τους ή έμμεσα από τα ΜΜΕ που διαχειρίζονται, σωτηρία δεν υπάρχει. Τίποτα δε θα αλλάξει και αυτή είναι η νοοτροπία μας, δυστυχώς κι αυτή η παιδεία μας. Όσοι θέλετε και θέλουμε να ασχολούμαστε μ΄αυτό που ονομάζεται μπάλα, τα έχουμε ως δεδομένα, οι υπόλοιποι οι απ΄έξω ας ξαφνιαστούν άλλη μια φορά κι ας δηλώσουν αηδιασμένοι.