Κόουτς, ας ηρεμήσουμε, ήταν Οκτώβριος…

Χθες είδαμε ένα από τα χειρότερα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού την τελευταία δεκαετία — κι όμως, παραδόξως, το κέρδισε. Προφανώς και έχω δει πολύ κακά ματς των Ερυθρολεύκων στα 25 χρόνια που παρακολουθώ την ομάδα, αλλά σχεδόν πάντα αυτά ακολουθούνταν από μια βαριά ήττα. Αυτή τη φορά, το γεγονός ότι ήρθε νίκη, έστω και με τόσο κακή εικόνα, αποτελεί από μόνο του ένα ευχάριστο γεγονός. Μας αφήνει μια αίσθηση, έστω και μικρής, ικανοποίησης — πέρα από την κακή επιθετική παρουσία.

Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ αλλού: στον καθοδηγητή αυτής της ομάδας, τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Τον άνθρωπο που χτίζει, εμπνέει και καθορίζει το πνεύμα του Ολυμπιακού, αλλά τον τελευταίο καιρό δείχνει να δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πίεση, τις επιλογές του και τελικά… τον ίδιο του τον εαυτό.

Πέρα από τις ασυνεπείς δηλώσεις του σχετικά με τις μεταγραφές, δηλώσεις που μπορώ να ερμηνεύσω ως προσπάθεια στήριξης του υπάρχοντος ρόστερ, υπάρχουν πράγματα που δεν πείθουν. Όταν είναι επιβεβαιωμένο ότι ο Ολυμπιακός έκανε κίνηση για τον Μπάτλερ, δεν έχει νόημα να το αρνείσαι. Είναι πιο τίμιο να αποφύγεις την ερώτηση, παρά να δώσεις απάντηση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν είναι το πιο σημαντικό ζήτημα — το αναφέρω απλώς ως δείγμα επικοινωνιακής αστοχίας.

Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι αλλού. Ο Μπαρτζώκας δείχνει μακριά από τον καλό προπονητικό του εαυτό, τόσο σε επίπεδο προετοιμασίας όσο και διαχείρισης μέσα στους αγώνες. Είδαμε αλλοπρόσαλλες πεντάδες, επιμονή σε παίκτες που δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, άστοχες αλλαγές, challenge δίχως νόημα αλλά και απώλεια ψυχραιμίας που οδηγεί σε επιπλέον λανθασμένες αποφάσεις. Για παράδειγμα, μια τρανταχτή φάση ήταν η αλλαγή γκαρντ με τον Πίτερς στα τελευταία δευτερόλεπτα, σε φάση που ο Ολυμπιακός δεν είχε δικαίωμα για βολές, δεν έχει κανένα απολύτως μπασκετικό νόημα.

Το να επιμένεις στον Φουρνιέ, ενώ είναι φανερά εκτός ρυθμού, με το σκεπτικό να τον βοηθήσεις ψυχολογικά, είναι θεμιτό σε θεωρητικό επίπεδο. Όμως σε ματς που κρίνεται στον πόντο, το ρίσκο μπορεί να κοστίσει τη νίκη.

Επίσης, δεν μπορώ να δεχθώ αβίαστα τη δήλωση ότι «ο Ολυμπιακός δεν παίρνει παίκτες επειδή το ζητούν τα social media». Η πραγματικότητα είναι πως η πίεση του κόσμου και των δημοσιογράφων επηρεάζει — περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Θυμίζω έτσι πρόχειρα την περίπτωση Τανούλη, που αποκτήθηκε με buy out χωρίς να έχει το απαραίτητο ταλέντο ή προοπτική για το επίπεδο της Euroleague, απλώς για να καλυφθεί ο «ελληνικός κορμός» όταν όλοι έλεγαν και έγραφαν οτι η ομάδα δεν έχει Έλληνες οταν ο ΠΑΟ τους μάζευε (και καλώς για αυτόυς) όλους. Το ίδιο μοτίβο βλέπουμε ξανά, με φήμες για νέα κίνηση στα γκαρντ, ενώ ήδη υπάρχουν εννιά (!) παίκτες που αγωνίζονται στις θέσεις 1-2.

Ο κόουτς είπε χθες κάτι πολύ σωστό: ότι «είναι ακόμα Οκτώβριος και δεν χρειάζεται άγχος και πίεση στους παίκτες». Συμφωνώ απόλυτα. Όμως ο πρώτος που πρέπει να εφαρμόσει αυτή τη λογική είναι ο ίδιος. Αν ο προπονητής δεν είναι ψύχραιμος, αν δεν εκπέμπει ηρεμία και σιγουριά, πώς να το μεταδώσει στους παίκτες του;

Δεν αμφισβητώ ούτε για μια στιγμή τις προπονητικές του ικανότητες. Τον σέβομαι, τον εκτιμώ και τον θαυμάζω απεριόριστα. Όμως όλοι οι άνθρωποι περνάμε φάσεις όπου η ψυχολογική πίεση, η κόπωση και οι συνεχείς απαιτήσεις θολώνουν την κρίση μας. Ίσως ζει τώρα μια τέτοια περίοδο — και το λέω με καλή πρόθεση, όχι με διάθεση κριτικής.

Η εμπειρία και τα χρόνια του δεν δικαιολογούν αυτή τη στασιμότητα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μπάσκετ, πάνω απ’ όλα, είναι ανθρώπινο παιχνίδι. Η πίεση του ερυθρόλευκου πάγκου είναι τεράστια. Δεν τη σηκώνουν όλοι — χρειάζεται προσωπικότητα, ποιότητα και ψυχραιμία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα έχει τα πρώτα δύο. Απλώς, τώρα, χρειάζεται να τα θυμηθεί και να βρει το τρίτο…

Γιατί για το καλό του Ολυμπιακού —και το δικό του— πρέπει να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση άμεσα. Πιο ήρεμα, πιο καθαρά, πιο «μπαρτζωκικά».

ΥΓ.: Θεωρώ ότι είναι ώρα το προπονητικό τιμ να “βοηθήσει” λίγο περισσότερο, να συμβουλεύσει, να αποφορτίσει… Υπάρχει η τεχνογνωσία.

ΥΓ.2: Ο Φουρνιέ δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανένα. Δεδομένα θα βρει το δρόμο του.

ΥΓ.3: Εφόσον ξεκάθαρα ο Λι δεν υπολογίζεται πλέον ενώ έπαιζε πριν μια βδομάδα 20’+, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για playmaker με συγκεκριμένα διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπάρχοντες

ΥΓ.4: Επειδή δε λέω ποτέ ότι με συμφέρει, θα μπορούσε εύκολα να σφυριχθεί αντιαθλητικό στον Πίτερς και δεν θα άνοιγε ρουθούνι, όπως επίσης να δοθεί τζάμπολ και όχι φάουλ στον Βεζένκοφ.

ΥΓ.5: Ο Γουόκαπ δείχνει να έχει ξεπεράσει το θέμα στη μέση οριστικά και αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός!