Ο Τάσος Καραμάνος στα kokkina.gr

Ο Τάσος Καραμάνος “ανοίγει την καρδιά του” στα kokkina.gr! Σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση, ο επιθετικός του Ολυμπιακού αναφέρθηκε στο μεγάλο του όνειρο που έγινε πραγματικότητα με τη μεταγραφή του στην ομάδα που αγαπάει από παιδί.

Ο Τάσος Καραμάνος γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1990 στον Ασπρόπυργο. Έχει ύψος 1,86μ. και αγωνίζεται στη θέση του επιθετικού. Ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής του Ασπρόπυργου και έπαιξε στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 2008/09, στη Γ’ Εθνική, αλλά σε μόλις τρία παιχνίδια με ένα γκολ στο ενεργητικό του. Στο δεύτερο μισό εκείνης της αγωνιστικής περιόδου πήρε μεταγραφή στη Δ’ Εθνική και τον Αστέρα Μαγούλας, στον οποίο και παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2011. Στις 9 Ιουλίου της συγκεκριμένης χρονιάς πήρε μεταγραφή στον Ατρόμητο, ενώ στις 8 Αυγούστου 2004 ανακοινώθηκε η μετακίνησή του στον Ολυμπιακό. Την περασμένη ποδοσφαιρική χρονιά αγωνίστηκε ως δανεικός στην ομάδα του Περιστερίου από με τους ερυθρόλευκους, έχοντας 3 γκολ σε 3 ασίστ σε 30 συμμετοχές (σε όλες τις διοργανώσεις). Ο άλλοτε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων ολοκλήρωσε την τετραετία του στον Ατρόμητο, έχοντας 16 γκολ και 9 ασίστ σε 111 επίσημες συμμετοχές.

Στην εξομολόγησή του στα kokkina.gr, o 25άχρονος ποδοσφαιριστής δεν κρύβει το παράπονό του από την αντιμετώπιση που είχε κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν από τον Ρικάρντο Σα Πίντο. Μιλάει για τους ανθρώπους που “σημάδεψαν” θετικά τον ίδιο στην καριέρα του, για τα εμπόδια που συνάντησε στην ομάδα του τόπου του (τον Ασπρόπυργο), ενώ δεν λησμονεί την αξία της οικογένειας, η οποία και βρίσκεται διαρκώς δίπλα του σε ό,τι απόφαση κι αν πάρει στη ζωή του. Ο Καραμάνος δηλώνει έτοιμος να πάρει μέρος στην καλοκαιρινή προετοιμασία του Ολυμπιακού και να αποδείξει ότι αξίζει μία θέση στο ρόστερ της επόμενης σεζόν. Αποθεώνει τον Μίτσελ, ο οποίος συνέβαλλε τα μέγιστα στη μεταγραφή του στους Πρωταθλητές Ελλάδας και διαρκώς είχε εκφραστεί με πολύ καλά λόγια για την αξία του παίκτη.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Τάσου Καραμάνου στα kokkina.gr:

Φίλες και φίλοι του kokkina.gr, την πρώτη ημέρα λειτουργίας του site, έχουμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Τάσο Καραμάνο. Τάσο, σε ευχαριστούμε πολύ για την αποδοχή της πρόσκλησης.

“Εγώ ευχαριστώ, να είστε καλά“.

Πώς αντιμετωπίζεις τη νέα πρόκληση στην καριέρα σου;

“Σίγουρα, είναι μία ξεχωριστή εμπειρία για μένα. Είναι κάτι το οποίο πολλοί ποδοσφαιριστές το ονειρεύονται, να αγωνιστούν σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Πόσο μάλλον όταν κάποιος αυτήν την ομάδα την υποστηρίζει και γενικότερα την αγαπάει από μικρό παιδί. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ ευτυχές για κάθε αθλητή να κάνει αυτό που αγαπάει και ταυτόχρονα στην ομάδα που θέλει να παίξει για τη φανέλα της, χαίρεται πάντοτε με τις χαρές της και λυπάται με τις λύπες της. Είναι πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα και ευελπιστώ να έχω υγεία και να μπορέσω να διεκδικήσω ό,τι καλύτερο μου αναλογεί με τη φανέλα του Ολυμπιακού”.

Θα φτάσουμε και στον Ολυμπιακό πιο μετά. Ας κάνουμε πρώτα μία ανασκόπηση της σεζόν που ολοκληρώθηκε. Τόσο για τον Ατρόμητο όσο και προσωπικά για σένα.

“Ήταν μία δύσκολη χρονιά αυτή που προηγήθηκε, με αρκετά σκαμπανεβάσματα για την ομάδα μας. Είχαμε συνηθίσει τον Ατρόμητο σε αρκετά υψηλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια. Είχαμε καταφέρει να είμαστε στις κορυφαίες ομάδες της χώρας, με ευρωπαϊκές παραστάσεις, και γενικότερα μία πολύ καλή παρουσία στα ελληνικά γήπεδα. Ήταν, όμως, μία χρονιά δύσκολη, με αρκετά σκαμπανεβάσματα, με αλλαγές προπονητών… Κάποιες πολύ αιφνίδιες και για μας τους ποδοσφαιριστές. Όπως γνωρίζεις, είναι πολύ δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή να αλλάζει συνέχεια προπονητές. Ο καθένας έχει διαφορετική φιλοσοφία. Είναι δύσκολο να περάσει τα δικά του “θέλω” μέσα στην ομάδα. Ωστόσο, καταφέραμε να μπούμε πάλι στην πεντάδα. Είναι κι αυτή μία επίτευξη ενός μεγάλου στόχου. Προσπαθήσαμε μέχρι το τέλος να διεκδικήσουμε την είσοδο στους ομίλους του Europa League, που θα ήταν μία τεράστια επιτυχία για το σύλλογο. Δεν τα καταφέραμε, αλλά σίγουρα κρατάμε τα θετικά: ότι διεκδικήσαμε μέχρι τέλους ό,τι καλύτερο μπορούσαμε από τη χρονιά που πέρασε. Μία χρονιά πολύ δύσκολη, με αρκετές αλλαγές τόσο στον αγωνιστικό τομέα όσο και στον πνευματικό για κάθε ποδοσφαιριστή στην ομάδα”.

Πώς βίωσες αυτήν τη σεζόν; Γιατί, ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός διατηρούσε τα ποδοσφαιρικά σου δικαιώματα και έπαιζες ως δανεικός στην ομάδα του Περιστερίου. Πώς διαχειρίστηκες τα συναισθήματά σου;

“Κοίτα, προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, αλλά πάντα με γνώμονα το συμφέρον της ομάδας, στην οποία αγωνιζόμουν αυτήν τη χρονιά. Είχα προσπαθήσει να βγάλω από το μυαλό μου ότι ανήκω στον Ολυμπιακό, ότι αυτό θα συμβεί την επόμενη χρονιά… Προσπαθούσα να χαρώ και να ευχαριστηθώ γενικότερα, αλλά και αποδείξω ότι έκαναν μία καλή επιλογή στο πρόσωπό μου και να φανώ όσο το δυνατόν πιο καλός και γενικότερα αντάξιος αυτών των προσδοκιών. Η αλήθεια είναι πως δεν κύλησε όπως θα ήθελα η χρονιά. Η προηγούμενη, η οποία έφερε και τη μεταγραφή μου, ήταν σίγουρα πολύ καλύτερη. Όπως σου είπα, όμως, για έναν αθλητή το περιβάλλον, αν και γενικότερα είχα συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα του Ατρόμητου και δεν είχα κάποια δυσκολία, η φετινή χρονιά ήταν σε ένα δύσκολο περιβάλλον από πλευράς προπονητή. Δεν θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για την ομάδα και προσωπικά για μένα δεν ήταν ο καλύτερος άνθρωπος, ο οποίος κατάφερα να συνεργαστώ και να μπορέσω να βγάλω στο γήπεδο αυτά που ήθελα, να σου πω την αλήθεια”.

Αναφέρεσαι στον Σα Πίντο ή τον Νιόπλια;

“Ναι, στον κύριο Σα Πίντο αναφέρομαι, που ήταν το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Ο κύριος Νιόπλιας ήρθε για λίγο. Εντάξει, δεν μπορούσε να αλλάξει κι αυτός πάρα πολλά πράγματα. Ίσα-ίσα έφερε όπως είπα και την επίτευξη της εισόδου στην πεντάδα, αφού προς το τέλος κυνηγούσαμε πολλές ομάδες για να καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό. Δεν αγωνίστηκα ποτέ στη φυσική μου θέση όλη τη χρονιά. Αγωνιζόμουν πάντα ως αριστερό χαφ και ούτε καν ως εξτρέμ. Θεωρώ ότι με τη φυγή του, γιατί είχαν προκύψει και πολλά θέματα μέσα στην ομάδα με τον συγκεκριμένο προπονητή προς το πρόσωπό μου, ίσως απελευθερωθήκαμε όλοι και βγάλαμε ένα καλύτερο πρόσωπο, που δεν είχαμε βγάλει μέχρι τον Ιανουάριο”.

Ουσιαστικά, θεωρείς ότι σε περιόρισε; Ότι σου έφραξε κάπως το δρόμο;

“Δεν θέλω να το βλέπω ατομικά. Εξάλλου, δεν είμαι μόνο εγώ στην ομάδα, υπάρχουν τόσοι πολλοί ποδοσφαιριστές. Κάποιοι είναι καλύτεροι από μένα, κάποιοι είναι καλύτεροι από άλλους. Το θέμα είναι ότι προσπαθείς να βρεις μία χημεία μέσα στην ομάδα με αυτούς τους παίκτες που έχεις και να μην τους αφήνεις ούτε στο περιθώριο, ούτε να επιλέγεις κάποιους άλλους ως πρωταγωνιστές και τους υπόλοιπους σε δεύτερο ρόλο. Θεωρώ πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του συγκεκριμένου προπονητή. Προσπαθούσε να περάσει πολλά “θέλω”, δύσκολα “θέλω”, μέσα στην ομάδα. Σε κάποιους τομείς όπως ο οργανωτικός τομέας και γενικότερα η προσήλωσή του στην προπόνηση και όλα αυτά ήταν πάρα πολύ καλός και πραγματικά άξιος θαυμασμού. Ωστόσο, σε αγωνιστικά θέματα και νοοτροπίας, αλλά και στις σχέσεις του με τους παίκτες δεν ήταν ο ιδανικός. Ήταν μεθοδικός. Σε θέματα, όμως, γενικότερα συμπεριφοράς με τους ποδοσφαιριστές, σε θέματα διαπαιδαγώγησης των ποδοσφαιριστών δεν ήταν αυτό που λέμε στα… φόρτε του. Υπήρχαν και περιστατικά μέσα στην ομάδα και ως ένα σημείο ήταν αναμενόμενη η απομάκρυνσή του, αλλά και η βαθμολογική συγκομιδή που είχαμε. Ποτέ άλλη χρονιά δεν είχαμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις θέσεις της πεντάδας”.

Πες μας για τον περιβόητο πανηγυρισμό στην Τούμπα με τα βέλη.

“Κοίτα, εγώ το είπα κιόλας, είναι κάτι που έκανα επειδή μου βγήκε. Δεν το έκανα ούτε για να προκαλέσω τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή (σ.σ.: Αθανασιάδη), γιατί ειπώθηκε πάρα πολύ αυτό. Γενικότερα στην Ελλάδα ό,τι κάνεις και το έχει πράξει κάποιος άλλος πιο πριν, νομίζεις ότι αυτό λειτουργεί ως μέσο πειράγματος στο άλλο άτομο. Είναι ξεκάθαρα ένας πανηγυρισμός ο οποίος μου αρέσει και το κάνω με τους φίλους μου. Το έχω ζηλέψει και από τον Πέτγουεϊ, για να σου πω την αλήθεια! Μου αρέσει πάρα πολύ και πιστεύω πως θα συνεχίσω να το κάνω, χωρίς να θέλω να προκαλέσω κανέναν. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές σε όλο τον κόσμο, που πανηγυρίζουν με το δικό τους τρόπο και είναι απόλυτα θεμιτός πιστεύω. Δε νομίζω ότι μπορεί να προκαλέσει κάποιο σχόλιο από κάποιον άλλον”.

Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είχε κάνει κάτι ανάλογο στο Καραϊσκάκης πριν από λίγους μήνες. Είχες κι ένα επεισόδιο μαζί του…

“Ακριβώς. Θεωρώ λάθος τη συγκεκριμένη κίνηση, γιατί ουδέποτε με το συγκεκριμένο άτομο είχαμε κάποια κόντρα, και πολύ ανάρμοστη τη συμπεριφορά του, σε ένα παιχνίδι όπου ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καθόλου καλός. Ήμασταν πολύ καλύτεροι και ίσως για να κρύψει τις αδυναμίες της ομάδας του εκείνη την ημέρα προσπάθησε να περιορίσει το περιστατικό του δικού μου γκολ με το περιστατικό του πανηγυρισμού. Θεωρώ ήταν πολύ μεγάλο λάθος του. Και η κίνησή του. Ουδέποτε μου ζήτησε συγγνώμη, αν και έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο. Στον μόνο που ζήτησα συγγνώμη εκείνη την ημέρα ήταν ο προπονητής του ΠΑΟΚ, γιατί με τον κύριο Γεωργιάδη είχα συνεργαστεί για λίγο στην Εθνική Ελπίδων. Το μόνο που του είπα, είναι πως αν το θεώρησε τόσο παρεξηγήσιμο του ζητάω συγγνώμη, αλλά από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή δεν ζήτησα συγγνώμη και δε νομίζω ότι χρειαζόταν να το κάνω”.

Ίσως να σου βγήκε και η πίεση επειδή είχες να σκοράρεις καιρό. Πώς διαχειρίζεται ένας επιθετικός μία περίοδο ανομβρίας;

“Για έναν επιθετικό το γκολ είναι η πεμπτουσία αυτού που κάνει. Ήταν μία περίοδος ανομβρίας και κάτι που ήθελα πάρα πολύ. Κυνήγησα το γκολ και στα πλέι οφ, αλλά και στα προηγούμενα παιχνίδια. Είχα και μία περίοδο τραυματισμού το προηγούμενο διάστημα. Σίγουρα, μπορείς να πεις ότι εξωτερίκευσα κάποια συναισθήματα τα οποία ήθελα με αυτήν την επίτευξη του γκολ”.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ας γυρίσουμε στον Σεπτέμβριο του 2014, όταν σκόραρες το νικητήριο γκολ κόντρα στον Ολυμπιακό στο Περιστέρι (σ.σ.: 27/9/14). Επειδή ζούμε και στην Ελλάδα, στο συγκεκριμένο ματς σκόραρες με την τρίτη ευκαιρία που είχες. Φαντάζεσαι κι εσύ τί θα είχε ειπωθεί αν το παιχνίδι κυλούσε αρνητικά για τον Ατρόμητο. Πώς βίωσες εκείνο το διάστημα, σκοράροντας κόντρα στην ομάδα που ανήκεις;

“Σε κάθε παιχνίδι θέλω να σκοράρω. Σε εκείνο το ματς παίξαμε πολύ καλά ως ομάδα, δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες και έτυχε στις περισσότερες να βρίσκομαι μέσα στις φάσεις. Θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν επιθετικό και παίκτη γενικότερα να βρίσκεται συνέχεια μέσα στις φάσεις, είτε τις αξιοποιεί, είτε όχι. Σίγουρα, αυτός που θα ξεχωρίσει, είναι αυτός που θα τις αξιοποιήσει. Το γεγονός ότι έχασα στην αρχή μία ευκαιρία και στη συνέχεια άλλη μία, την οποία απέκρουσε ο Ρομπέρτο, ίσως ήταν πολύ δύσκολο για μένα εκείνη τη στιγμή, γιατί υπήρχαν και κάποιες αποδοκιμασίες, κάποια άσχημα λόγια από τους οπαδούς της ομάδας μου. Προσπάθησα να μην ασχοληθώ με αυτά, να κλείσω τα αυτιά μου… Το παιχνίδι είχε πάρα πολύ χρόνο μπροστά του και κατάφερα στη συνέχεια να σκοράρω. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό, όχι γιατί ήθελα να δώσω μία απάντηση στους συγκεκριμένους οπαδούς, αλλά γιατί κατάφερα σε ένα τόσο σημαντικό ματς, κι όταν αγωνίζεσαι με τόσο μεγάλες ομάδες όπως είναι ο Ολυμπιακός, να βρω δίχτυα και να πάρουμε τη νίκη. Μία νίκη που είχαμε πολύ μεγάλη ανάγκη εκείνη την περίοδο, γιατί ήταν αρχή του Πρωταθλήματος και ήταν πολύ σημαντικό για μας να πάρουμε μία τόσο σπουδαία νίκη στην έδρα μας. Δεν πανηγύρισα το γκολ και λόγω σεβασμού προς τη μελλοντική μου ομάδα, αλλά κρατάω κάτι πάρα πολύ σημαντικό από έναν συγκεκριμένο παίκτη εκείνη την ημέρα. Δεν θέλω να πω ποιος είναι, αλλά μου είχε πει…”.

Του Ολυμπιακού;

“Όχι, όχι. Ήταν πρώην συμπαίκτης μου. Μου είχε πει ότι το τρίτο θα το βάλεις! Και πραγματικά έκλεισα όπως είπα τα αυτιά μου και όντως η τρίτη ευκαιρία μπήκε γκολ και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό. Προσπάθησα να δείξω εκείνη την ημέρα ότι δικαίως με εμπιστεύτηκαν με μία μεταγραφή. Από εκεί και πέρα είναι στα πόδια και τα χέρια μου να μπορέσω να διεκδικήσω κάτι παραπάνω”.

ΑΠΟ ΤΗ Δ’ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΗ SUPER LEAGUE

Να κάνουμε ένα φλας μπακ στην καριέρα σου;

“Βεβαίως”.

Είσαι γέννημα-θρέμμα από τον Ασπρόπυργο και ξεκίνησες από τα τμήματα υποδομής της ομάδας του τόπου σου. Ωστόσο, σου έμεινε μία πικρία εκεί από την αντιμετώπιση που είχες από τον πρόεδρο και τον προπονητή, όταν η ομάδα αγωνιζόταν στη Γ’ Εθνική. Τί είχε συμβεί τότε;

“Ήταν στη Γ’ Εθνική ο Ασπρόπυργος, όταν έφυγα από εκεί εκείνη την περίοδο. Όλα τα παιδιά εκεί στην περιοχή αγαπούσαμε τις Ακαδημίες του Ασπρόπυργου. Τις ομάδες Παίδων-Νέων που αγωνιζόμασταν. Ξέρεις, ήμασταν μία αγαπημένη παρέα, που πάντοτε παίζαμε και το ευχαριστιόμασταν. Παίζαμε για τον τόπο μας και θεωρώ πως είναι πάρα πολύ σημαντικό για ένα παιδί να αγωνίζεται για την περιοχή του. Είτε αυτή είναι σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε ερασιτεχνικό. Ήμασταν παιδιά με πολλές φιλοδοξίες. Με μέλλον, όραμα… Ωστόσο, κατάφεραν κάποιοι άνθρωποι τελικά να μην υπάρχει ούτε ένα παιδί, εκτός από μένα απλά επειδή δεν μου αρέσει να μιλάω και τόσο πολύ για τον εαυτό μου, που να μην ασχολείται γενικότερα με το άθλημα. Σε κάποιο, ουσιαστικά, καλό επίπεδο, που θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλά παραδείγματα: να είχαν συνεχίσει την καριέρα τους και θα μπορούσαν να είχαν παίξει σε ομάδες Α’ Εθνικής. Ουσιαστικά, σε κανέναν δεν δόθηκε η ευκαιρία να κάνει κάτι τέτοιο. Έτσι κι εγώ, όταν η ομάδα βρέθηκε στα επαγγελματικά επίπεδα και είχαμε ανέβει από τη Δ’ Εθνική, άλλαξε ρότα γενικότερα στην πολιτική της. Αγόρασε πολλούς καινούργιους παίκτες, έμπειρους για την κατηγορία και άφησε στο περιθώρια όλα εμάς τα νεαρά παιδιά. Δεν της βγήκε αυτό το πρότζεκτ και, ουσιαστικά, κατάφερε αυτή η ομάδα να μην υπάρχει και να αγωνίζεται σε τοπικά επίπεδα. Και θεωρώ μεγάλη ευτυχία, να σου πω την αλήθεια, ότι κατάφερα να φύγω εκείνη την περίοδο, κι ας μεταγράφηκα σε ομάδα Δ’ Εθνικής. Για μένα ήταν σίγουρο ότι θα πετύχω. Κι ας μην το έλεγα προς τα έξω. Θεωρούσα, τότε, ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή”.

Αληθεύει πως, στον Ασπρόπυργο, πρόεδρος και και προπονητής είχαν πει σε σένα ότι δεν τους καλύπτεις ποδοσφαιρικά;

“Ακριβώς, έτσι όπως το είπες κι εσύ! Αυτή, ακριβώς, ήταν η ατάκα τους πως δεν μας καλύπτεις ποδοσφαιρικά. Υπήρχαν, ξέρεις, πολλές δικαιολογίες. Είναι αδύναμος, επιρρεπής στους τραυματισμούς… Πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά. Εκείνη την περίοδο, μου είχαν βάλει πωλητήριο, ήταν Ιανουάριος ο μήνας αν θυμάμαι καλά (σ.σ.: Ιανουάριος του 2009). Μου είχαν πει δεν μας καλύπτεις ποδοσφαιρικά και σε πουλάμε. Όποια ομάδα ενδιαφέρεται, μπορεί να δώσει το τάδε ποσό και να σε αγοράσει”.

Και στα 19 σου “κατεβαίνεις” μία κατηγορία και πας στον Αστέρα Μαγούλας. Με μεταγραφή;

“Μεταγραφή, ναι”.

Ακολούθησε μία επιτυχημένη περίοδος. Με Πρωτάθλημα στη Δ’ Εθνική και Κύπελλο Ερασιτεχνών…

“Και το Κύπελλο το τοπικό εκεί, της Δυτικής Αττικής, που σου δίνει τη δυνατότητα να παίξεις στο γενικότερο Κύπελλο της Δ’ Εθνικής”.

Στον Αστέρα Μαγούλας σε παρακολουθούσε διαρκώς ο Ατρόμητος. Και ο σκάουτερ της ομάδας, Τόλης Αποστόλου.

“Ναι, ναι. Ακριβώς”.

Πριν πας στον Ατρόμητο και όσο ήσουν το πρώτο διάστημα στον Αστέρα Μαγούλας προερχόμενος από τον Ασπρόπυργο, είχε γραφτεί στον Τύπο πως θα πας να δοκιμαστείς σε δύο γερμανικές ομάδες: την Μπόχουμ και την Μπάγερ Λεβερκούζεν.

“Υπήρχε μία πρόταση από έναν συμπαίκτη μου εκείνη την περίοδο να πάω να δοκιμαστώ σε κάποιες ομάδες στη Γερμανία. Τίποτα το συγκεκριμένο, γενικότερα φιλολογικό ήταν όλο αυτό. Επειδή εκείνη την περίοδο υπήρχε ένα πρόβλημα με τα χαρτιά μου και τα δελτία που είχα στην ομάδα του Ασπρόπυργου. Είχε γίνει, δεν θα το έλεγα μπέρδεμα, μία σκόπιμη υπογραφή συμβολαίου, όχι ως επαγγελματία εκείνη την εποχή στη Γ’ Εθνική, η οποία δεν μου έδωσε τη δυνατότητα να αγωνιστώ ως ερασιτέχνης, την ίδια περίοδο, στη Δ’ Εθνική. Ίσως, μπορούσα να πάω να δοκιμαστώ σε αυτές τις ομάδες. Και για να μπορέσω να προπονηθώ καλύτερα ούτως ώστε να είμαι έτοιμος την επόμενη σεζόν, αλλά και γενικότερα ως μία εμπειρία ζωής για μένα, που δεν θα μπορούσε να μου δοθεί έτσι εύκολα μια ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο. Ουσιαστικά, αυτό ήταν. Μία πρόταση από έναν συμπαίκτη μου. Προτίμησα να μείνω στην ομάδα (σ.σ.: στον Αστέρα Μαγούλας) και να μην αγωνίζομαι, αλλά να προπονούμαι κανονικά. Χρωστάω πάρα πολλά πράγματα σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί θα μπορούσαν να είχαν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση μαζί μου. Ωστόσο, ήταν άψογοι τόσο στο οικονομικό όσο και στο κομμάτι της στήριξης προς το πρόσωπό μου, τους τέσσερις μήνες που δεν αγωνιζόμουν. Είναι κάτι το οποίο δεν το είχα ξανασυναντήσει στην καριέρα μου και πραγματικά είμαι ευγνώμων για αυτούς τους ανθρώπους”.

Και στις 9 Ιουλίου 2011 έρχεται η μεταγραφή σου στον Ατρόμητο. Από τη Δ’ Εθνική στη Super League. Δεν αποτελεί συχνό φαινόμενο, έστω κι αν ήσουν μόλις 21 ετών. Πώς έγινε όλη η ιστορία;

“Η αλήθεια είναι ότι όπως είπες κι εσύ πριν ήταν μία άκρως επιτυχημένη χρονιά για την ομάδα, τότε, στον Αστέρα Μαγούλας. Καταφέραμε να πάρουμε όλα τα τρόπαια, τα οποία διεκδικήσαμε εκείνη την περίοδο. Με έναν προπονητή, τον Στέλιο Βογιατζή, ο οποίος, πραγματικά, μας είχε μία ομάδα πολύ αγαπημένη. Μία ομάδα που έβγαζε ό,τι καλύτερο μπορούσε μέσα στο γήπεδο, νεαρή σε ηλικία. Είχα την τύχη σε όλα τα παιχνίδια να με παρακολουθεί ο κύριος Αποστόλου. Δεν ήμουν, ωστόσο, ο μοναδικός που παρακολουθούσε. Παρακολουθούσε κι άλλα παιδιά. Εγώ, όμως, είχα την τύχη να επιλέξω και να κάνω αυτό το άλμα και βήμα στην καριέρα μου. Και θεωρώ ότι το έκανα στο καλύτερο timing. Θα μπορούσα να είχα συνεχίσει στον Αστέρα Μαγούλας και να μη μου δινόταν η ευκαιρία να φτάσω στην Α’ Εθνική, που ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Υπήρχαν κι άλλες ομάδες, τότε, που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου. Έρχονταν κι άλλοι άνθρωποι και σκάουτερ και παρακολουθούσαν εμάς στην ομάδα. Πάντως, όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω και να διαλέξω το επόμενο βήμα της καριέρας μου, η μοναδική ομάδα που έκανε συγκεκριμένη πρόταση και προσφορά ήταν ο Ατρόμητος. Ήταν και η παρουσία του κυρίου Δώνη που με είχε εξιτάρει και η γενικότερη “αγάπη” που είχε προς τα νέα παιδιά. Θεωρούσα πως θα ήταν η καλύτερη επιλογή και όπως αποδείχθηκε, ήταν πραγματικά”.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΔΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΗ SUPER LEAGUE

Σε βοήθησε πολύ η παρουσία του κυρίου Δώνη.

“Πάρα πολύ”.

Και στον τρόπο που σε διαχειρίστηκε.

“Ναι”.

Δεν σε έβαλε κατευθείαν στα βαθιά.

“Ακριβώς”.

Τί θυμάσαι από το ντεμπούτο σου στη Super League. Ήταν 20 Νοεμβρίου 2011 κόντρα στον Λεβαδειακό εκτός έδρας, όπου έπαιξες ως αλλαγή για 16 λεπτά (σ.σ.: 1-1).

“Με τον Λεβαδειακό, ακριβώς. Ήταν μία συμμετοχή, που για να σου πω την αλήθεια δεν την περίμενα. Όπως είπες κι εσύ, δεν με είχε ρίξει ποτέ στα βαθιά. Μου προετοίμαζε όλο το έδαφος. Από την προετοιμασία κιόλας, από την πρώτη ημέρα που πήγα στον Ατρόμητο. Μου μιλούσε συνεχώς, με έπαιρνε πάντα στις αποστολές. Με άφηνε 19ο παίκτη, αλλά μου εξηγούσε το λόγο. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για έναν προπονητή να το κάνει σε ένα νεαρό παιδί. Να ξέρει το λόγο για τον οποίο όντως τον θέλει στην ομάδα και τον χρειάζεται. Και όταν κρίνει αυτός ότι είναι η κατάλληλη στιγμή που θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες και τα δικά του “θέλω” μέσα στο παιχνίδι, τότε θα με χρησιμοποιήσει. Πίστευε ότι ίσως, τότε, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να κάνω μία συμμετοχή. Και αν θυμάμαι καλά, ήταν ισόπαλο αυτό το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Νομίζω είχαμε φέρει 1-1 αν δεν κάνω λάθος, αλλά ήταν πάρα πολύ μεγάλη η χαρά μου για το γεγονός πως είχα καταφέρει κάτι τέτοιο. Και, πραγματικά, χρωστάω πολλά σε αυτόν τον προπονητή. Και ποτέ δεν θα σταματήσω να του λέω ευχαριστώ γενικότερα για τη στήριξη που είχε προς το πρόσωπό μου και την προσεγμένη συνεισφορά του στην καριέρα μου”.

Το πρώτο σου γκολ στη Super League το θυμάσαι; Οκτώβριος του 2012 με τη Βέροια εκτός έδρας (σ.σ.: 6/10/12).

“Με τη Βέροια, ναι! Το θυμάμαι! Το έχω κάνει κάνει και τατουάζ στο χέρι μου, ναι! Ήταν κάτι που περίμενα ένα χρόνο. Το ήθελα πάρα πολύ και ήρθε σε μία περίοδο, όπου υπήρχε μία γκρίνια και κριτική προς την ομάδα, γιατί δεν απέδιδε πάρα πολύ καλό ποδόσφαιρο. Και γενικότερα προς τους επιθετικούς, γιατί υπήρχε μία ανομβρία στην ομάδα. Ωστόσο, το ήθελα πάρα πολύ και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πραγματικά, θεωρώ ότι είναι ένα κατόρθωμα για μένα. Από μικρός ονειρευόμουν τέτοιες στιγμές και είμαι πάρα πολύ τυχερός που καταφέρνω και τις ζω”.

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγάλο πλεονέκτημα στο παιχνίδι σου;

“Μπορώ να διακρίνω καλά τις κινήσεις των συμπαικτών μου και να δημιουργώ χώρους με τις κινήσεις μου, είτε για τους συμπαίκτες μου, είτε για μένα. Μου αρέσει όλο αυτό: να μην σταματάω μέσα στο γήπεδο, να προσπαθώ να κάνω πράγματα, τα οποία δεν θα περιμένει ο αντίπαλος. Το να “διαβάζω” το παιχνίδι, θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλά μου στοιχεία. Το είχα όταν αγωνιζόμουν και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Μου αρέσει, αν και το γκολ είναι αυτό που κάνει έναν επιθετικό, να δημιουργώ και να βγάζω ασίστ για τους συμπαίκτες μου και να πετυχαίνουν αυτοί το γκολ. Είμαι αλτρουιστής και μου αρέσει όλο αυτό. Δεν είμαι εγωιστής μέσα στο γήπεδο”.

Το είπες και στην αρχή πως σου αρέσει να παίζεις στην επίθεση…

“Έχω συνηθίσει, πλέον, να παίζω και στα άκρα, αλλά θεωρώ πως αυτή η θέση μαζί με έναν παρτενέρ στην επίθεση είναι αυτή που μου αρέσει περισσότερο και, ίσως, αποδίδω καλύτερα. Είτε ως ελεύθερος πίσω από τον επιθετικό, είτε ως δυάδα μαζί με κάποιον άλλον στην επίθεση”.

Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στις 8 Αυγούστου 2014 ανακοινώθηκε η μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό από τον Ατρόμητο. Πότε έμαθες το ενδιαφέρον και τα πρώτα σου συναισθήματα; Γιατί δεν έκρυψες ποτέ ότι είσαι οπαδός αυτής της ομάδας.

“Υπήρχε ένα φιλολογικό ενδιαφέρον ότι άρεσα στον κύριο Μίτσελ και παρακολουθούσε την περίπτωσή μου. Ωστόσο, τότε, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βάση, γιατί πίστευα πως κάτι τέτοιο ήταν δύσκολο να γίνει. Δεν ήξερα ότι στη συνέχεια θα γίνει πραγματικότητα. Είχα ξεκινήσει προετοιμασία με τον Ατρόμητο και λίγο καιρό μετά ανακοινώθηκε η μεταγραφή μου. Είχα, πάντως, την ενημέρωση πως δεν θα προχωρήσει η μεταγραφή. Δεν γνώριζα τους λόγους. Δεν ήξερα το γιατί. Και τελικά, ύστερα από λίγο καιρό, ενημερώθηκα ότι ο κύριος Μίτσελ με ήθελε στην ομάδα και πως θα ήταν καλό να μείνω έναν ακόμα χρόνο στον Ατρόμητο. Να κάνω περισσότερα παιχνίδια και άλλη μία γεμάτη χρονιά. Και του χρόνου (σ.σ.: φέτος) να πάω πιο έτοιμος στην προετοιμασία για να διεκδικήσω ό,τι καλύτερο μπορώ. Ήταν ένα πολύ ωραίο συναίσθημα για μένα, όχι μόνο για τη μεταγραφή στην ομάδα, αλλά και γιατί ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρώ ότι έδειξε πολύ ωραία πράγματα στην παρουσία του στον Ολυμπιακό και αναφέρομαι στον κύριο Μίτσελ, με εμπιστευόταν και με είχε σε εκτίμηση ποδοσφαιρικά. Είμαι και σε αυτόν τον άνθρωπο ευγνώμων, γιατί ουσιαστικά εκείνος κατάφερε να κάνει το όνειρό μου πραγματικότητα”.

Το μεγάλο σου όνειρο έγινε πραγματικότητα. Το επόμενο, ποιο είναι; Να παίξεις στο Καραϊσκάκης, να σκοράρεις και να πανηγυρίσεις με τα… βέλη;

“Όπως είπες, ένα όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το δεύτερο, πραγματικά, επειδή μου αρέσει γενικότερα να βλέπω τα πράγματα με τη σειρά τους, είναι να έχω την υγεία μου και να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία μπορώ. Να κεντρίσω το ενδιαφέρον των ανθρώπων και του επόμενου προπονητή του Ολυμπιακού. Να δείξω ότι αξίζω. Ότι είμαι καλός μέσα στον αγωνιστικό χώρο και όχι γύρω-γύρω. Αυτό είναι το σημαντικότερο για έναν αθλητή: να αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο ότι, όντως, αξίζει. Ό,τι ηλικία και αν έχει, από όποια ομάδα κι αν προέρχεται. Ότι μπορεί να σταθεί ικανός και να είναι καλός με μία τόσο δύσκολη φανέλα όπως είναι του Ολυμπιακού, που έχει πολλές φιλοδοξίες. Πάντοτε στοχεύει για το καλύτερο ο Ολυμπιακός και είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπεις γενικότερα στο πετσί αυτής της ομάδας και να καταλάβεις πραγματικά τι ζητάει. Σίγουρα, πάντως, ένα όνειρό μου είναι να σκοράρω με τη φανέλα του Ολυμπιακού μέσα σε αυτό το γήπεδο και εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να το καταφέρω”.

Καλώς ή κακώς, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος στον Ολυμπιακό. Νιώθεις μία έξτρα πίεση; Ότι καλείσαι να αποδείξεις πράγματα;

“Θεωρώ πως αν μπεις με αυτό το σκεπτικό, ίσως είσαι έτοιμος να αποτύχεις από πριν. Δεν πρέπει να το αφήσεις στη μοίρα του, αλλά να είσαι χαλαρός και να βγάλεις τον εαυτό σου. Από εκεί και πέρα, αν δεν καταφέρεις να διεκδικήσεις κάτι, τουλάχιστον θα ξέρεις ότι έχεις προσπαθήσει και ήσουν, πραγματικά, ο εαυτός σου και έβγαλες ό,τι καλύτερο μπορούσες, χωρίς να σκέφτεσαι τον ανταγωνισμό και γενικότερα την πίεση που ενδέχεται να σου δημιουργήσουν έξτρα μεταγραφές ή πολλοί παίκτες στη θέση σου. Πάντως, ο ανταγωνισμός σε κάθε ομάδα είναι καλός όταν είναι υγιής. Όταν υπάρχουν παίκτες που διεκδικούν ισάξια μία θέση, είτε στο ρόστερ, είτε στην αρχική εντεκάδα μιας ομάδας. Όσο πιο χαλαρός είσαι και γενικότερα ήρεμος στο μυαλό σου, τόσο πιο πολλές δυνατότητες έχεις για να πετύχεις”.

Έχει αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για την καλοκαιρινή προετοιμασία του Ολυμπιακού και καλείσαι να πείσεις το νέο προπονητή. Πάλι σε αυτό το στάδιο, οι ευκαιρίες θα είναι λίγες. Είσαι έτοιμος να τις “αρπάξεις από τα μαλλιά”;

“Πρέπει να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Όπως είπες κι εσύ, οι ευκαιρίες δεν θα είναι πολλές και καλεισαι να αποδείξεις κάποια πράγματα, είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα, είτε σε κάποιες συμμετοχές που θα σου δοθούν και πρέπει, είτε στην προπόνηση, είτε σε κάποιον φιλικό αγώνα να είσαι έτοιμος να δείξεις ότι έστω και για λίγο χρόνο εσύ μπορείς να ανταποκριθείς και να διεκδικήσεις μία θέση στην ομάδα. Οπότε, πρέπει να κάνεις καλή προπόνηση, να έχεις υγεία όπως είπα για να μπορείς να διεκδικήσεις κάτι τέτοιο και να είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος ούτως ώστε να μπορέσεις να πετύχεις και στη συνέχεια οι ευκαιρίες από λίγες να γίνουν ακόμα περισσότερες”.

Τη σεζόν που τελείωσε, είχες επικοινωνία με παίκτες του Ολυμπιακού; Για να σε προετοιμάσουν ψυχολογικά ενόψει του φετινού καλοκαιριού.

“Η αλήθεια είναι ότι έχω δύο παιδιά, τα οποία τα ξέρω. Τον Κώστα Γιαννούλη, με τον οποίο ήμασταν για αρκετά χρόνια συμπαίκτες στην ομάδα (σ.σ.: στον Ατρόμητο), αλλά και τον Τάσο Αυλωνίτη, που είχα την τύχη να γνωρίσω από το κοινό πέρασμά μας στην Εθνική Ελπίδων. Είχα μιλήσει μαζί τους κάποιες φορές και με περίμεναν την επόμενη χρονιά. Ξέρεις, να έρθω κι εγώ, να είμαστε μαζί συμπαίκτες. Εύχομαι να τους βρω τη νέα σεζόν, γιατί είναι πολύ καλά παιδιά. Θα έχω και κάποιους ανθρώπους, που θα μπορούν να με βάλουν γρήγορα στο κλίμα της ομάδας και θεωρώ πως είναι άτομα που μπορώ να “κολλήσω” και να περάσω και χρόνο μαζί τους, γιατί είναι ένα καινούργιο περιβάλλον για μένα”.

Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού παρακολουθούσαν την πορεία σου. Είχες κάποιο μήνυμα την περασμένη σεζόν;

“Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κάποια επαφή. Υπήρχε ένας άνθρωπος, με τον οποίο μιλούσαμε γενικότερα εμείς οι δανεικοί παίκτες και φρόντιζε, πραγματικά, για ό,τι μπορούσαμε να ζητήσουμε. Είτε αυτό ήταν προσωπικό, είτε αυτό ήταν αγωνιστικό. Ήταν κοντά σε μας καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Ωστόσο, για την επόμενη σεζόν κανένας δεν μπορεί να σου δώσει ούτε εγγυήσεις, ούτε να σου πει τι θα κάνεις. Από εκεί και πέρα, είναι στο δικό σου χέρι το αν θα μπορείς να ανταποκριθείς και όλη αυτή η προετοιμασία που έγινε, είναι για να σε βάλουν στην ομάδα και να αποδείξεις, όπως είπα και πριν, ότι είσαι έτοιμος να καταφέρεις κάτι τέτοιο με τη στήριξη όλων αυτών στη συνέχεια”.

ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ-ΒΑΛΒΕΡΔΕ-ΜΙΤΣΕΛ

Πώς είδες τη σεζόν που τελείωσε για τον Ολυμπιακό; Προέκυψε αλλαγή προπονητή, αλλά το νταμπλ κατακτήθηκε στην Ελλάδα, χωρίς η ομάδα να αποδώσει στη μεγαλύτερη διάρκεια το ποδόσφαιρο που θέλει να βλέπει ο κόσμος της. Και πώς βλέπεις την αγωνιστική χρονιά που έρχεται για τον Ολυμπιακό;

“Οι απαιτήσεις στην ομάδα του Ολυμπιακού είναι πάντοτε υψηλές. Ο κόσμος επιζητά και τις επιτυχίες, αλλά μέσα και από ένα ποδόσφαιρο, το οποίο θα μπορέσει να τον καλύψει για να χαρεί, για αυτό που έρχεται να δει στο γήπεδο. Ήταν μία δύσκολη χρονιά και για τον Ολυμπιακό η φετινή. Μπορεί στο τέλος να πανηγυρίστηκαν οι δύο τίτλοι και να θεωρήσεις από την άποψη αυτή πως είναι επιτυχημένη η σεζόν. Και στην Ευρώπη είχε μία καλή παρουσία. Ίσως, στο τέλος και το Europa League, να μην ήταν αυτή που περίμενε ο κόσμος. Να περίμενε μία καλή πορεία και στην Ευρώπη. Ωστόσο, τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι λίγο δύσκολα. Η ομάδα που απέκλεισε έτσι κι αλλιώς τον Ολυμπιακό (σ.σ.: Ντνίπρο), έφτασε μέχρι τον τελικό του Europa League. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα και με την εικόνα που είχε γενικότερα ο Ολυμπιακός στο αγωνιστικό κομμάτι, που ήταν μη αναμενόμενη, η αλήθεια είναι, θεωρώ πως ίσως ξεχαστεί γρήγορα από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού το συγκεκριμένο κομμάτι. Όμως, πάντοτε, οι επιτυχίες καλύπτουν οτιδήποτε άλλο. Για αυτό και με τους δύο τίτλους που πανηγυρίστηκαν, η σεζόν είναι επιτυχημένη. Από εκεί και πέρα, οι άνθρωποι μέσα στη διοίκηση ξέρουν πολύ καλύτερα από τον καθένα μας τι πρέπει να κάνουν ούτως ώστε να προσλάβουν έναν προπονητή που θα ανταποκριθεί σε αυτές τις φιλοδοξίες, αλλά και να είναι αρεστός, σίγουρα, στον κόσμο. Με την παρουσία του και το κύρος που θα μπορεί να βγάζει. Και να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις προκειμένου να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το ρόστερ και η ομάδα να αποδώσει καλύτερα για να αρέσει το θέαμα στον κόσμο”.

Πιτσιρικάς, έβλεπες τον Τζόρτζεβιτς και τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας να κατακτούν τα Πρωταθλήματα. Τώρα, ετοιμάζεσαι κι εσύ να γίνεις κομμάτι του Ολυμπιακού. Να κερδίσεις τίτλους, να παίξεις στο Champions League… Σου έχουν έρθει όλα μαζεμένα ή θέλεις να τα “γευτείς” σιγά-σιγά;

“Θέλω να τα “γευτώ” σιγά-σιγά, αλλά όταν τέτοιες ευκαιρίες δεν σου παρουσιάζονται συνέχεια όπως είπες κι εσύ. Κάποιοι τίτλοι, κάποιες συμμετοχές στο Champions League, κάποια γκολ… Μία συμμετοχή με τον Ολυμπιακό στο Πρωτάθλημα, το Κύπελλο… Είναι κάτι το πολύ ωραίο και δεν περιμένεις να περάσει ο χρόνος για να το “γευτείς”. Θέλεις να έρχονται άμεσα, θέλεις να τα ζήσεις εκείνη τη στιγμή και να ευχαριστηθείς για αυτό που ζεις, αλλά όχι με βιαστικό τρόπο. Όταν θα μπορέσω να δείξω ότι είμαι ικανός κι ότι είμαι έτοιμος να πετύχω και να γίνω μέλος αυτών των αγώνων ή των τίτλων γενικότερα, θα είναι ίσως το καλύτερο για μένα και θα θεωρήσω τον εαυτό μου καλυμμένο που μπορώ να τα “γευτώ” και με την πάροδο του χρόνου”.

Σε αγχώνει το γεγονός πως κάποιοι παίκτες στο παρελθόν ήρθαν στην ομάδα και έφυγαν στη συνέχεια ως δανεικοί; Ή δεν το σκέφτεσαι καθόλου;

“Δεν θα πρέπει να αγχώνει κανέναν αυτό, από τη στιγμή που κάποια παιδιά έχουν επιλεχτεί για την ομάδα του Ολυμπιακού πάει να πει ότι τους δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουν ότι καλά τους εμπιστεύτηκαν και ότι θα μπορέσουν να μείνουν στο ρόστερ της επόμενης χρονιάς. Όταν έχεις άγχος, δεν μπορείς να πετύχεις τα πράγματα που θέλεις. Κι εμένα αυτό που με ηρεμεί, είναι ότι θα πάω στην προετοιμασία και θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Να δείξω τι αξίζω. Και, πραγματικά, αν καταφέρω να μείνω στην ομάδα θα είναι ευχής έργον”.

Περιμένεις τη νέα σεζόν πιο ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα; Με την επιστροφή της ΑΕΚ και του Ηρακλή και τη μείωση των ομάδων σε 16.

“Θέλω να πιστεύω πως ναι. Γενικότερα για το φίλαθλο κοινό να δει ένα καλύτερο Πρωτάθλημα. Πιο ανταγωνιστικό και με καλύτερες, ιστορικές, ομάδες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι ομάδες όπως η ΑΕΚ και ο Ηρακλής ανέβηκαν ξανά στην Α’ Εθνική. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό για το ελληνικό Πρωτάθλημα να παραμείνουν, γιατί είναι ομάδες με ιστορία και κόσμο, που θέλουν και ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό να βρίσκονται εκεί και να γίνονται ωραία παιχνίδια. Όταν κάποιοι δυνατοί αντίπαλοί σου, διαχρονικά, δεν βρίσκονται στην ίδια κατηγορία με σένα είναι κάτι το οποίο δεν είναι και το πιο όμορφο. Τα Ολυμπιακός-ΑΕΚ, τα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, τα Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, είναι παιχνίδια που μένουν στη μνήμη και αρέσουν στο φίλαθλο κοινό. Σημαντική είναι και η μείωση των ομάδων. Ένα Πρωτάθλημα, όμως, που θα έχει μία σταθερότητα και ένα σωστό προγραμματισμό. Με ελάχιστες διακοπές αγωνιστικών και χάσιμο χρόνου άνευ ουσιαστικού λόγου και ελπίζω πως το επίπεδο θα ανέβει. Περισσότεροι άνθρωποι θα επενδύσουν στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και θα δούμε κάτι πιο ωραίο προκειμένου να είναι πιο όμορφο το προϊόν και στο εξωτερικό”.

Ένα σχόλιο για την απογοητευτική πορεία της Εθνικής Ελλάδας στα προκριματικά του Euro 2016; Κλείνει ένας κύκλος επιτυχιών;

“Η πορεία δεν είναι καθόλου επιτυχημένη. Η εικόνα της Εθνικής είναι απογοητευτική αυτήν την περίοδο… Δεν είναι σωστό να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όταν σε έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα με πολλές επιτυχίες και διαχρονική παρουσία σε σημαντικές διοργανώσεις, κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο απλό όσο μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Η τωρινή εικόνα της Εθνικής δεν αντιπροσωπεύει ούτε την αξία των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών που βρίσκονται στην ομάδα, ούτε σε όσα έχουν πετύχει, ούτε την παρουσία τους σε συλλόγους, είτε μεγάλους στην Ελλάδα, είτε σε πολύ καλούς συλλόγους στο εξωτερικό. Θεωρώ πως δεν ξέχασαν το ποδόσφαιρο που ξέρουν. Δεν πρέπει να τους γίνεται τόσο μεγάλη κριτική. Ωστόσο, αυτά τα αποτελέσματα, και ιδιαίτερα τα τελευταία αποτελέσματα με τη συγκεκριμένη ομάδα (σ.σ.: Νησιά Φερόε), ήταν μία άσχημη εικόνα προς όλο το ελληνικό κοινό. Όπως είπα και πριν, έχει συνηθίσει σε επιτυχίες τον κόσμο της αυτή η ομάδα. Οι υπεύθυνοι πρέπει να βρουν γρήγορα μία λύση προκειμένου να αλλάξει η εικόνα και στη συνέχεια να έρθουν και τα αποτελέσματα”.

Είσαι ένας φιλόδοξος ποδοσφαιριστής. Λογικά, έχεις στο μυαλό σου μία πιθανή κλήση στην Εθνική ομάδα, στο μέλλον.

“Κάθε ποδοσφαιριστής το ονειρεύεται αυτό. Προσπαθεί μέσα από το σύλλογό του να είσαι όσο καλύτερος μπορεί και για να προσφέρει σε αυτόν, αλλά και για να καταφέρει κάποια στιγμή να κληθεί και στην Εθνική ομάδα της χώρας του. Θεωρώ πως είναι η υπέρτατη τιμή για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά και γενικότερα αθλητή. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Να εκπροσωπεί τη χώρα του σε μεγάλες διοργανώσεις. Είναι κάτι το οποίο θα έρθει κάποια στιγμή, αν εγώ μπορέσω και δείξω ότι είμαι σε θέση να σταθώ σε ένα υψηλό επίπεδο. Και όταν μου δοθεί η ευκαιρία, είναι κάτι το οποίο θα χαρώ πολύ αν έρθει. Προς το παρόν, όμως, δεν το σκέφτομαι. Όποιος είναι καλύτερος τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν μπορεί να κληθεί άμεσα στην Εθνική. Η Εθνική ούτε είναι ένα κλειστό λόμπι, ούτε θα μπορούν όπως έκανε ο προηγούμενος ομοσπονδιακός προπονητής (σ.σ.: Κλαούντιο Ρανιέρι) να καλέσουν όποιον παίκτη βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Πρέπει να διατηρείται ένας κορμός για να μείνουν αναλλοίωτα κάποια πράγματα μέσα στην ομάδα και θεωρώ πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έγινε. Χάθηκαν οι ισορροπίες, χάθηκε ο κορμός μιας ομάδας. Δεν έγινε σωστή προώθηση κάποιων νεαρών παικτών, σιγά-σιγά όμως, μαζί με τη βοήθεια κάποιων πιο έμπειρων. Αυτή είναι η αιτία για τη βαθμολογική θέση που βρισκόμαστε τώρα”.

Λίγο-πολύ, μας τους έχεις πει, αλλά θα ήθελα να μου αναφέρεις τους ανθρώπους που έχουν “σημαδέψει” θετικά την καριέρα σου μέχρι τώρα.

“Θα σου μιλήσω πρώτα για προπονητές. Θα πω ο Γιώργος Δώνης είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ. Γενικότερα αντιλαμβάνεται πολύ ωραία το ποδόσφαιρο και ήμουν τυχερός που ήταν ο πρώτος μου προπονητής σε επαγγελματικό επίπεδο. Στη συνέχεια, μου άρεσε πολύ ο τρόπος προσέγγισης του κυρίου Μπάγιεβιτς, γιατί με είχε απελευθερώσει. Μου μιλούσε πολύ όμορφα και με άφηνε να κάνω πράγματα μέσα στο γήπεδο, τα οποία άλλοι προπονητές δεν με άφηναν να κάνω. Ίσως, θεωρούσαν ότι δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω. Παρείχε μία ελευθερία στο πρόσωπό μου και είναι κάτι το οποίο εκτιμώ. Ωστόσο, έχω πολύ μεγάλη αγάπη και πολύ μεγάλο σεβασμό προς τον κύριο Παράσχο, γιατί θεωρώ ότι είχα την καλύτερή μου χρονιά στον Ατρόμητο. Ήρθε η μεταγραφή μου μέσα από αυτήν τη σεζόν και είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για μένα και πάντοτε θα λέω τα καλύτερα για αυτόν. Κι αν μου επιτρέπεις να μπορέσω να πω έναν άνθρωπο, τον Στέλιο Βογιατζή, τον προπονητή μου στον Αστέρα Μαγούλας. Πραγματικά, δεν πρέπει να ξεχνάς από που ξεκινάς κι από που προέρχεσαι. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Και πιστεύω αυτοί οι άνθρωποι σε έχουν βοηθήσει πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους που είναι σε υψηλό επίπεδο. Αυτός ο άνθρωπος, μου έδωσε τη δυνατότητα να ευχαριστηθώ ξανά το ποδόσφαιρο, έστω κι αν ήταν αυτό σε ερασιτεχνικό επίπεδο, γιατί κι εκεί αγαπάς το ποδόσφαιρο! Δεν είναι μόνο ο επαγγελματισμός. Και με βοήθησε αυτός ο άνθρωπος στη μεταγραφή μου στον Ατρόμητο και, πραγματικά, του είμαι πολύ ευγνώμων για όσα έχω περάσει μαζί του”.

Ο καλύτερος συμπαίκτης σου μέχρι στιγμής;

“Ο καλύτερός μου συμπαίκτης μέχρι στιγμής; Θεωρώ τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Ίσως, ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ, γιατί είχα την τύχη, είναι η αλήθεια, να παίξω με πολύ καλούς συμπαίκτες. Είχα πετύχει πολλές καλές χρονιές στον Ατρόμητο. Ως συνεργασία ήταν η καλύτερη. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ. Συνεργάστηκα άψογα μαζί του και γενικότερα είχαμε μία πολύ καλή “χημεία” μεταξύ μας. Τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Και ποδοσφαιρικά, αλλά έχουμε και επαφές ακόμα. Είναι ένας άνθρωπος που με βοήθησε πάρα πολύ, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στο κομμάτι να βελτιωθώ και πνευματικά. Κάτι που δεν το συναντάς έτσι εύκολα”.

Ξέχωρα από τον επαγγελματικό τομέα. Έχεις αποκτήσει φιλίες μέσα από το ποδόσφαιρο;

“Σίγουρα, έχω κάνει φίλους. Έχω πολλά παιδιά, με τα οποία είμαστε παρέα για χρόνια και δεν πρόκειται να τους ξεχάσω ποτέ. Ακόμα μιλάμε και δεν πρόκειται να χαθεί αυτό. Έχω πολύ καλό φίλο τον Θανάση Καραγκούνη κι ας είναι στην Ολλανδία. Έχω πολύ καλούς φίλους από τον Ατρόμητο και ξεχωρίζω τον Βαγγέλη Νάστο, τον Παναγιώτη Μπάλλα, τον Ελίνι Δημούτσο, που ήμασταν μία πολύ καλή παρέα. Είναι παιδιά που θα έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου και είμαι πολύ τυχερός που κατάφερα να κάνω φίλους, γιατί είναι πολύ δύσκολο σε αυτόν το χώρο να καταφέρνεις να κάνεις πραγματικές φιλίες. Αυτά τα παιδιά είναι πραγματικοί φίλοι και δεν θα χωρίσουμε ποτέ”.

Από τους προπονητές που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τον Ολυμπιακό… Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς; Σε ποια ομάδα προηγούμενης σεζόν θα ήθελες να ήσουν;

“Θα πω δύο ανθρώπους! Σίγουρα, τον κύριο Μίτσελ, λόγω της εκτίμησης που είχε προς το πρόσωπό μου. Όταν αυτός ο προπονητής λέει τόσο καλά λόγια σένα, θέλεις πάρα πολύ να συνεργαστείς μαζί του. Να δεις πώς δουλεύει και να μπορέσεις να του βγάλεις κι εσύ μέσα στο γήπεδο την εκτίμηση που τρέφει για σένα”.

Να του το ανταποδώσεις…

“Ακριβώς, ναι! Το θέμα είναι ότι ένας προπονητής, ο οποίος έχει μείνει ξεκάθαρα στη μνήμη, όχι μόνο τη δική μου, αλλά και άλλων, είναι ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Θεωρώ πως ο Ολυμπιακός εκείνη την περίοδο είχε από τις καλύτερες ομάδες. Ως σύνολο, ως ποιότητα, ως βάθος λύσεων. Για αυτό και ο κόσμος αγαπούσε αυτό που έβλεπε, γέμιζε το γήπεδο κι ευχαριστιόταν πραγματικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ και τον τελικό Κυπέλλου που είχαμε παίξει εμείς με τον Ολυμπιακό (σ.σ.: 2012). Εκείνη η ομάδα του Ολυμπιακού, ίσως ήταν από πλευράς λύσεων και ποιότητας η καλύτερη που είχα δει τα τελευταία χρόνια και είχα αντιμετωπίσει”.

Ο αγαπημένος σου παίκτης στον Ολυμπιακό;

“Ανέκαθεν ήταν ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς! Πάντοτε αυτός!”.

Ο αγαπημένος σου παίκτης στην Ευρώπη;

“Στην Ευρώπη είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο!”.

Η αγαπημένη σου ομάδα στην Ευρώπη;

“Ρεάλ Μαδρίτης”.

Να σε ρωτήσω κάτι ακόμα: δεν είναι σύνηθες να βλέπουμε στην Ελλάδα και γενικότερα στο ποδόσφαιρο τους παίκτες να είναι σπουδαγμένα άτομα. Να κοιτούν να πάρουν ένα πτυχίο. Είσαι στο Πάντειο Πανεπιστήμιο…

“Στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης”.

Πώς κατάφερες να συνδυάσεις ποδόσφαιρο και σπουδές;

“Θα σου πω ότι την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων, επειδή ήμουν γενικότερα ένα παιδί το οποίο δεν έκανε με το ζόρι την παρακολούθηση των μαθημάτων, μου άρεσε αυτό που έκανα. Εξάλλου, εκείνη την περίοδο δεν αγωνιζόμουν κάπου επαγγελματικά ούτως ώστε να μην έχω τον απαιτούμενο χρόνο να σπουδάσω. Μου άρεσε το σχολείο, μου άρεσαν τα μαθήματα, μου ήταν εύκολο να αποστηθίζω πράγματα και να καταλαβαίνω. Αν και ήμουν γενικότερα περισσότερο του θεωρητικού και όχι τόσο πολύ του πρακτικού. Είχα, όμως, ένα ατυχές συμβάν εκείνη την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων, καθώς έπρεπε να κάνω ένα χειρουργείο στο γόνατο. Και έπρεπε να αποφασίσω αν θα το κάνω στο τελευταίο εξάμηνο των εξετάσεων και θα χάσω πολύ χρόνο με θεραπείες, με δύο μήνες ακινησία του ποδιού ή θα σταματήσω για έξι μήνες το ποδόσφαιρο και μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις θα κάνω την επέμβαση. Αποφάσισα να σταματήσω για έξι μήνες το ποδόσφαιρο, τότε στην ομάδα του Ασπρόπυργου στη Δ’ Εθνική, και να αφοσιωθώ στο σχολείο. Δεν το μετάνιωσα ποτέ, να σου πω την αλήθεια. Ήμουν μικρός ακόμα, δεν είχα να χάσω τίποτα. Ήταν κάτι το οποίο θεωρώ πως μου έχει δώσει πολλά. Μου έχει δώσει την απαιτούμενη μόρφωση, μία ευχέρεια λόγου, που είναι ένα σημαντικό στοιχείο για κάθε αθλητή, αλλά γενικότερα για κάθε άνθρωπο να μπορεί να επικοινωνεί ορθά και να έχει κάποιες περαιτέρω γνώσεις πέρα από του πράγματος με το οποίο ασχολείται”.

Η προοπτική του εξωτερικού είναι στο μυαλό σου; Θες να ζήσεις κάτι διαφορετικό;

“Ναι, είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι από μικρός. Είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι ωραίο να συναντάς καινούργια πράγματα. Να συναντάς καινούργιες κουλτούρες και να δεις πώς λειτουργούν στο εξωτερικό. Τι διαφορετική προσέγγιση έχουν στο χώρο του ποδοσφαίρου. Το πώς αντιδρούν οι φίλαθλοι, το πώς αντιδρούν οι παράγοντες. Όλα, όλα… Τη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό. Είναι πράγματα τα οποία θες να ζήσεις, να τα “γευτείς”… Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να αγωνιστώ σε μία ομάδα στο εξωτερικό. Να μπορέσω να τα ζήσω όλα αυτά, γιατί είναι εμπειρίες ζωής και επειδή ο ποδοσφαιρικός χρόνος είναι περιορισμένος. Δεν είναι μέχρι το τέλος της ζωής σου. Θεωρώ ότι θα πρέπει να έρθει κάποια στιγμή που θα μπορέσω να κάνω και αυτό στην καριέρα μου”.

Η ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ KOKKINA.GR

Φτάνουμε προς το τέλος της συνέντευξης. Θέλω να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ για το χρόνο σου και για τη θετική ανταπόκριση στο κάλεσμά μας.

“Εγώ, ευχαριστώ!”.

Θέλεις κάτι να πεις και το οποίο δεν έχεις αναφέρει; Κάτι που δεν συζητήσαμε και θέλεις να το σημειώσεις;

“Θέλω να πω, πραγματικά, μέσα από την καρδιά μου ένα ευχαριστώ σε κάποιους ανθρώπους, γιατί αυτοί με έκαναν να μπορώ να ζω αυτές τις στιγμές, που θεωρώ πολύ σημαντικές για μένα. Το ποδόσφαιρο είναι κάτι που αγαπάω από μικρός και το να κάνεις αυτό που αγαπάς ως επάγγελμα δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα γενικότερα στη ζωή για κάθε άνθρωπο. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου, που ήταν τόσα χρόνια δίπλα μου και πάντοτε αγαπούσε αυτό που έκανα. Πάντοτε ήταν δίπλα μου σε κάθε επιλογή μου και με άφηνε να πάρω εγώ την απόφαση, που θεωρώ ότι είναι καλύτερη για το μέλλον το δικό μου. Βέβαια, με τη δική της παρακολούθηση γύρω-γύρω. Με τις δικές της συμβουλές, χωρίς όμως τον απόλυτο περιορισμό σε αυτό που θα πουν αυτοί. Και θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους ανθρώπους του Αστέρα Μαγούλας και αν μου επιτρέπεις να πω δύο-τρία ονόματα”.

Φυσικά…

“Τον κύριο Ρόκκα, τον κύριο Κωνσταντίνου και τον κύριο Μοίρα, οι οποίοι ήταν οι άνθρωποι που κατάφεραν να με πάρουν από την ομάδα του Ασπρόπυργου και να με κάνουν ξανά να νιώσω ποδοσφαιριστής. Να ευχαριστηθώ αυτό που κάνω και να χαρούν ακόμα περισσότερο αυτοί από τη μεταγραφή μου στον Ατρόμητο εκείνη την περίοδο, αλλά και τη μεταγραφή μου τώρα στον Ολυμπιακό. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος και ευγνώμων που τους γνώρισα και που ακόμα έχω επαφές μαζί τους και είναι αναλλοίωτο το δέσιμο που έχουμε με το πέρασμα του χρόνου. Είναι πάρα πολύ ευτυχές να έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και μετά από τόσα χρόνια να συνεχίζουν να σε αγαπάνε ακόμα το ίδιο”.

Για το τέλος θα ήθελα τρεις ευχές: μία για τον Ολυμπιακό, μία για σένα και μία για τα kokkina.gr, που ξεκινούν την 1η Ιουλίου!

“Για τον Ολυμπιακό εύχομαι να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο τον οποίο έχει χαράξει εδώ και τόσα χρόνια, με το να πανηγυρίζει τίτλους και να δίνει χαρά στον κόσμο του. Και, πραγματικά, να καταφέρει κάτι υψηλό και ωραίο στην Ευρώπη, που ίσως είναι και το απωθημένο όλων των ανθρώπων στην ομάδα του Ολυμπιακού. Για μένα να πω ότι είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που θα μπορέσω να ακολουθήσω την ομάδα στην προετοιμασία αρχικά και στη συνέχεια να μπορέσω να αποδείξω ότι είμαι ικανός να κερδίσω μία θέση στο ρόστερ και να έρθει η πρώτη μου επίσημη συμμετοχή, το οποίο ονειρεύομαι από τώρα, να σου πω την αλήθεια! Και εύχομαι για σας, το καινούργιο site, ό,τι καλύτερο. Επιτυχίες. Ο κόσμος να αγαπήσει το καινούργιο site και να το διαβάζει! Εύχομαι να μπορέσετε να γράψετε πολλά καλά για την ομάδα του Ολυμπιακού την επόμενη χρονιά!”.

Σε ευχαριστώ πολύ, Τάσο, για την υπέροχη αυτή συνέντευξη!

“Να είσαι καλά!”.

Να είσαι καλά κι εσύ.