Ανανέωση, όχι αποκαθήλωση!

Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει για τις μεταγραφές του Ολυμπιακού που μπορεί να είναι από 2 μέχρι 8(!), μετατρέποντας την επόμενη σεζόν σ’ έναν δυνατό γρίφο.

Μετά από μια αποτυχία, ειδικότερα αν αυτή έρχεται κόντρα στα προγνωστικά και πληγώνει τον εγωισμό, λαμβάνονται αποφάσεις ή καλύτερα δημιουργούνται προθέσεις οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες που υφίσταντο λίγες μέρες νωρίτερα. Ο Ολυμπιακός κατάφερε με τη δικιά του κάκιστη απόδοση να κάνει την πλειοψηφία του κόσμου να λησμονήσει την εκπληκτική πορεία που διέγραψε σε μια παράξενη και δύσκολη σεζόν. Δεν πρέπει όμως αυτό να γίνει λήθη και να πιστέψουμε ότι τούτη εδώ η ομάδα θέλει εκ βάθρων αλλαγές. Πρώτον γιατί δεν είναι έτσι και δεύτερον γιατί δε χρειάζεται.

Δύο πράγματα έφεραν τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Οι Έλληνες παίκτες και οι ρόλοι που ανατέθηκαν αβίαστα σε όλους, με πρωτεργάτη και ηγέτη τον Σπανούλη. Αρχηγό εντός και εκτός παρκέ. Οι όποιοι ξένοι προστέθηκαν, δεν είχαν ούτε το σούπερ ταλέντο, ούτε την μεγάλη ποιότητα, ούτε το σπουδαίο βιογραφικό. Ταιριάζαν στις ανάγκες της ομάδος και καλύπταν τα περισσότερα από τα θέλω του προπονητή. Το 2012, ο Ολυμπιακός κατέκτησε την Ευρωλίγκα με ξένους όπως ο Κέσελ και ο Γκετσεβίτστιους, ενώ ήδη είχε αλλάξει τους Χάουαρντ και Λούκας. Το 2013 πήγε στο Λονδίνο με τον Τζος Πάουελ, τον Γκεόργκι Σερμαντίνι και είχε μέσα στη σεζόν τον Ντορόν Πέρκινς. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, είχε και ξένους που έλαμψαν όπως οι Χάινς και Λο, όμως και πάλι, διακρίθηκαν μέσα από την ομάδα και όχι ατομικά.

Για τη σεζόν 2017-18, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί με 6 καινούριους ξένους και 2 Έλληνες! Μια τέτοια εξέλιξη εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο παρά το γεγονός ότι γίνεται ευρέως αποδεκτό πως στους τελικούς οι περισσότεροι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ποιοι θα μπορούσαν να μείνουν; Όλοι (αυτοί που άρχισαν τη σεζόν) και κανένας! Για κάθε παίκτη υπάρχει ο λόγος για να μείνει και ο αντίλογος. Και στις δύο κατηγορίες υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα. Το θέμα είναι τι μπάσκετ θέλει να παίξει του χρόνου ο Σφαιρόπουλος, πόσο θα στηριχτεί ολοκληρωτικά στον Σπανούλη, αν θέλει αθλητικότητα, αν θέλει στην ουσία να τρέξει και όχι μόνο στα λόγια, αν θέλει ψηλούς που να μην εξαρτώνται από άλλους για να αποδόσουν. Εδώ επεισέρχονται στην κουβέντα και τα αδέρφια. Η εγωιστική εμμονή στο “μοντέλο μας” και όλοι οι άλλοι να… κουρεύονται, δεν μπορεί να ισχύει κάθε χρόνο. Η συμμετοχή του σύγχρονου Ολυμπιακού στον τελικό δεν είναι κανόνας στο αθλητικό γίγνεσθαι. Αν θέλουν η ομάδα να βρεθεί στο Βελιγράδι, επιβάλλεται να γίνει έστω μια μικρή υπέρβαση. Ναι, ο ΠΑΟ στη διάρκεια της χρονιάς ήταν σαφώς χειρότερη ομάδα από τους Πειραιώτες, όμως ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ποιότητα των παικτών του;

Αναμφίβολα υπάρχουν αρκετοί αμερικανοί και μη (που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα) οι οποίοι θα ταίριαζαν γάντι στον Ολυμπιακό, τα ονόματα των οποίων λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι, όμως θα χρειαστεί αρκετός χρόνος ώστε να καταφέρουν να γίνουν ομάδα! Πέραν αυτών, εκρεμμούν οι ανανεώσεις Πρίντεζη και Μάντζαρη κι αν για τον πρώτο είμαστε περισσότερο σίγουροι, για τον δεύτερο υπάρχει ένα μικρό ερωτηματικό κι αυτό δεν αφορά στην πρόταση του ΠΑΟ. Η αίσθησή μου είναι πως θα ανανεώσει ο Βαγγέλης όμως μέχρι να υπογραφούν τα συμβόλαια δε μπορείς να είσαι σίγουρος.

Οι απαντήσεις για την κατάρτιση του ρόστερ, αφορούν κυρίως τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Οι ερωτήσεις, οι απορίες, οι ενστάσεις όλων μας γι´ αυτά που είδαμε και κυρίως γι’ αυτά δεν είδαμε στο παρκέ, βαραίνουν αυτόν και ο ίδιος θα πρέπει μαζί με το τεχνικό του επιτελείο (το οποίο χρίζει ανανέωσης), να απαντήσουν σ’ αυτά τα ερωτήματα και να δημιουργήσουν ένα πλάνο, το οποίο οι αδερφοί Αγγελόπουλοι θα επιτρέψουν να υλοποιηθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.