Ο Βαλάντης Σιδέρης κάνει… ταμείο και αξιολογεί παίκτες, σεζόν και προπονητή. Προειδοποιεί για την επόμενη χρονιά και γράφει για τις μεταγραφές που έχει ανάγκη η ομάδα με ονόματα και στοιχεία ώστε να είναι πιο ανταγωνιστική στη νέα Ευρωλίγκα.
Η μπασκετική σεζόν τέλειωσε και επίσημα. Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε, με δύο εκτός έδρας νίκες επί του ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ αλλά και οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Σπανούλη, δημιούργησαν ένα κλίμα ευφορίας που όμως δεν πρέπει να μπει εμπόδιο στη διάγνωση των προβλημάτων που όλη τη χρονιά ταλάνισαν τον Ολυμπιακό. Οι τελικοί ήταν μαγικοί, όμως θα μπορούσαν πολύ εύκολα να είχαν και διαφορετικό νικητή αν οι πράσινοι είχαν για παράδειγμα περισσότερη τύχη σε κάποια σουτ στο τέλος. Αν οι ερυθρόλευκοι επιθυμούν να φανούν ανταγωνιστικοί την επόμενη σεζόν οφείλουν να πράξουν ανάλογα, με στοχευμένες κινήσεις που να αποσκοπούν όχι μόνο στο άμεσο παρόν αλλά και στο εγγύς μέλλον.
Καλώς ή κακώς και φέτος θα υπάρξουν ορισμένες προσθαφαιρέσεις, λιγότερες ωστόσο από άλλες χρονιές αφού ο βασικός κορμός παραμένει στο λιμάνι. Ο Οθέλο Χάντερ βρήκε συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου το χρόνο στην Ισπανία και αμφιβάλω πως ο Ολυμπιακός θα πλησίαζε τέτοια χρήματα. Συζητήσεις για ανανέωση έγιναν ανάμεσα στις δύο πλευρές σε αντίθεση με όσους συνομωσιολόγους σκέφτονται διαφορετικά. Οι οικονομικές απαιτήσεις του ατζέντη του παίκτη και η όχι τόσο σφοδρή επιθυμία Σφαιρόπουλου, οδήγησαν στο διαζύγιο χωρίς αυτό να σημαίνει πως διαταράχθηκε στο παραμικρό η σχέση των δύο αντρών. Εξάλλου οι εμφανίσεις του Αμερικάνου στους τελικούς αποτελούν ισχυρή απόδειξη προς το εν λόγω επιχείρημα.
Από κει και πέρα, παρελθόν θα αποτελέσουν και οι Γουόρικ, Όντομ, Τσαϊρέλης και Στρόμπερι. Ο Μιλουτίνοφ παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, σε σχέση με τον αντικαταστάτη του Χάντερ, την ετοιμότητα του Γιανγκ που επιστρέφει καθώς και την πιθανότητα να επιστρέψει ο Βασίλης Καββαδάς ο οποίος έκανε μια πολύ καλή σεζόν. Ο Αθηναίου παρά τον παραγκωνισμό του, έχει σοβαρές πιθανότητες να παραμείνει έχοντας το μεγάλο προσόν της υπηκοότητας.
Ο μοναδικός που μένει χωρίς συμβόλαιο είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει δηλώσει πολλές φορές ότι θέλει να κλείσει την καριέρα του στο λιμάνι, η οικογένειά του είναι καλά, οι Αγγελόπουλοι των εκτιμούν όσο κανέναν, οπότε θεωρώ πως η ανανέωση είναι θέμα χρόνου. Τώρα αν θα παίρνει τα ίδια ή λιγότερα ή τόσα λιγότερα χρήματα, είναι ένα ζήτημα που δε με αφορά εφόσον δεν επηρεάσει την υπόλοιπη στελέχωση. Η ομάδα πρέπει να χτιστεί δίπλα σ’ αυτόν και όχι πάνω του. Επιβάλλεται τα επόμενα έτη σταδιακά ο Σπανούλης να “προστατεύεται” περισσότερο από τον προπονητή του, ώστε να παίρνει πάντα απ΄αυτόν το 100% που μπορεί.
Οι σίγουροι; Μάντζαρης, Χάκετ, Λοτζέσκι, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζης, Γιανγκ. Ο Αγραβάνης είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση αλλά η ισχυρή μου πεποίθηση είναι πως του χρόνου θα έχει άλλη μια ευκαιρία να δείξει πως έχει ωριμάσει τόσο μπασκετικά όσο και πνευματικά. Το λέω προκαταβολικά. Αν ο Ολυμπιακός δεν αποκτήσει ξένο ποιοτικό 4άρι και παραμείνει η θέση ως έχει, τότε θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα. Ο Παπαπέτρου βοήθησε μεν αλλά “καταστρέφεται” όσο παίζει εκεί. Είναι σμολ φόργουορντ και ως τέτοιο πρέπει να δουλευτεί και να εξελιχθεί. Τώρα έχουμε ένα ακόμα σοβαρό θέμα. Στο “3” υπάρχουν τρεις εξαιρετικοί παίκτες που και μπορούν να προσφέρουν και πρέπει να παίζουν. Ωστόσο τα 40 λεπτά είναι λίγα οπότε αναγκαστικά κάποιος πρέπει να μετατεθεί. Τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στα playoffs, είδαμε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να “κατεβάζει” τον Ματ στο “2”, μια κίνηση που παρέχει εξαιρετική περιφερειακή απειλή έχοντας όμως και σημαντικά μειονεκτήματα όπως αυτά μεταφράζονται στην άμυνα, στο κατέβασμα μπάλας και στη δημιουργία αν και ο Αμερικανο-Βέλγος παρά τα 31 του χρόνια, βελτιώνεται συνεχώς. Για τον Πρίντεζη δε χρειάζεται να γράψω απολύτως τίποτα, τα αυτονόητα παραλείπονται. Σημαία.
Ο Χάκετ ήταν μια προσθήκη που ομολογώ αρχικά μ’ ενθουσίασε. Επίσης όμως πρέπει να παραδεχθώ πως δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που η δική του ποιότητα μου δημιούργησε. Άργησε αρκετά να μπει στο κλίμα και σε πολλές στιγμές παρουσίασε έλλειψη σταθερότητας και συνέπειας σε υψηλού επιπέδου εμφανίσεις. Αισιοδοξώ και ελπίζω πως του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτερος. Έχει ηγετική στόφα, δεν κρύβεται στα δύσκολα, μπορεί να ανταποκριθεί σε τρεις θέσεις και αμυντικά είναι μοναδικός. Αδικήθηκε σε πολλά παιχνίδια όντας σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τον γενικά κακό φετινό Μάντζαρη παίζοντας πολύ λιγότερο χρόνο. Ίσως ήταν η χειρότερη χρονιά του Βαγγέλη ως βασικός και χωρίς τραυματισμούς. Ο Παπανικολάου για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω καλοπροαίρετα, γύρισε πιο αργός σε σκέψη και σώμα. Το καλοκαίρι αν θέλει να πλησιάσει τα παλιά του στάνταρ πρέπει να κάτσει να δουλέψει και να βελτιώσει τις πολλές ατέλειές του. Έχει πολλά ακόμα να δώσει τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στην εθνική και προς το παρόν αδικεί τον εαυτό του.
Ερωτηματικό αποτελεί για μένα και η κατάσταση που θα επιστρέψει ο Πάτρικ Γιανγκ. 8 μήνες απραξίας είναι αρκετοί και κανείς δεν ξέρει το επίπεδο αθλητικό αλλά και πνευματικό που θα βρίσκεται το καλοκαίρι. Εδώ έρχεται και το θέμα-ζήτημα-δίλημμα πείτε το όπως θέλετε, Μιλουτίνοφ ή Καββαδάς. Μια περίπτωση που έχει να κάνει και με την προσθήκη του νέου σέντερ. Τι ποιότητα θα έχει, πόσες εμπειρίες, τι ύψος κλπ. Διαφορετικά επηρεάζει την φροντ λάιν μια άφιξη Μπουρούση και διαφορετικά μια όπως του Σίγκλετον (τυχαία παραδείγματα). Επίσης σε ενδεχόμενο παραμονής του Σέρβου, συνεπάγεται (λογικά) πως δε θα έρθει ξένο 4άρι αφού οι θέσεις θα είναι συμπληρωμένες. Και εδώ έρχεται η περίπτωση αξιολόγησης του κόουτς Σφαιρό, πριν μιλήσουμε για μεταγραφές.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος φέτος υπέπεσε σε πολλά ατοπήματα. Στελέχωση, αντικαταστάσεις, διαχείριση, ψυχολογική προετοιμασία, τακτικές εμμονές και κυρίως… τρομερή προβλεψιμότητα! Τα έχουμε γράψει κατά καιρούς μέσα στη χρονιά και μόνο από τις κατηγορίες που ανέφερα καταλαβαίνετε τι εννοώ. Θα μείνω μόνο στα τελευταία δύο. Ο Ολυμπιακός φέτος (και φέτος) κατέβηκε “μονόπατος”, χωρίς φαντασία, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς backup plan, χωρίς να εκμεταλλεύεται όλα του τα όπλα. Αδιανόητη επιμονή σε πεπατημένες που κάποτε βγήκαν, που όμως πλέον αναγνωρίστηκαν απ’ τους αντιπάλους και αντιμετωπίστηκαν επαρκώς. Ναι, οι τραυματισμοί ήταν αρκετοί. Πότε δεν ήταν; Ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου επέδειξε έλλειψη συνέπειας ως προς τον τρόπο που χτίστηκε σε σχέση με τον τρόπο που αγωνίστηκε. Τρέχω ή δεν τρέχω, μαρκάρω με hedge out ακόμα και με τον Μιλουτίνοφ; Πάλι pink ‘n roll ο Σπανούλης; κ.ο.κ. Του χρόνου πρέπει να δούμε καινούρια πράγματα σε μια σεζόν διαφορετική και απείρως πιο απαιτητική. Το μπάσκετ αλλάζει, η Ευρωλίγκα αλλάζει και ή προσαρμόζεσαι ή πας σπίτι σου. Μια προσθήκη στο τεχνικό επιτελείο και η εμπειρία ενός ακόμα χρόνου στις πλάτες του στο κορυφαίο επίπεδο, προσωπικά μου ανανεώνουν την εμπιστοσύνη απέναντι σ’ έναν προπονητή που εκτιμώ.
Πάμε και στις μεταγραφές. Ίσως είναι η πρώτη χρονιά που οι προσθήκες είναι τόσο οφθαλμοφανείς. Ένα γκαρντ πρώτης γραμμής ο οποίος θα παίρνει λίγο βάρος σκοραρίσματος και δημιουργίας από τον Σπανούλη, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να αγωνιστεί και δίπλα του αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Τα ονόματα των Γουοναμέικερ και Τζέημς ήδη ακούστηκαν από το Eurohoops.net.
Όπως έγραψα παραπάνω, η προσθήκη ενός ποιοτικού stretch four με περιφερειακό σουτ και αθλητικά προσόντα, θα δώσει νέα διάσταση στο παιχνίδι της ομάδος (φήμες για Γουάιτ και Μέλι), ενώ πλέον αναζητείται και ο αντικαταστάτης του Χάντερ. Υπάρχουν 5άρια της δημοφιλούς μας έννοιας undersized centers για όλα τα πορτοφόλια. Αν στο λιμάνι θέλουν να ρισκάρουν ελάχιστα με τεράστια περιθώρια “κέρδους”, εγώ θα πόνταρα σε δύο άπειρους μεν στο υψηλό επίπεδο αλλά με τεράστιο ταβάνι παίκτες. Κεμ Μπιρτς της Ουσάκ και Ντάστιν Χογκ της Κηφισιάς και ας παίζει ο τελευταίος κυρίως στο “4”. Κρατήστε τα ονόματά τους για το μέλλον.
Τελειώνω όπως άρχισα. Η χρονιά φέτος έκλεισε “γλυκά” μ’ ένα ιστορικό όπως ήρθε πρωτάθλημα, ωστόσο ο φετινός Ολυμπιακός ήταν συνολικά ο χειρότερος των τελευταίων ετών. Αν αυτό το βάλουμε κάτω από το χαλί και το ξεχάσουμε, θα πάει στράφι μια ολόκληρη γενιά αθλητών και θα αλλοιωθεί ένας κορμός που μπορεί να στελεχώσει την ομάδα για χρόνια. Μελέτη του κόουτς σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες στο τι μπάσκετ θέλουμε να παίξουμε και προσθήκη παικτών που θα κάνουν τη διαφορά.