Crvena Zvezda, Bamberg & στο βάθος Βερολίνο!

Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει για την αλλόκοτη φετινή Ευρωλίγκα, σχολιάζει τα θεωρητικά φαβορί της διοργάνωσης και αναπολεί έναν παίκτη που θα έκανε τη διαφορά αλλά πλέον πρέπει να ξεχάσουμε ότι υπάρχει και να προχωρήσουμε με μοναδικό στόχο το Βερολίνο.

Συνέχεια στο ΤΟΠ-16, συνέχεια και για τον Ολυμπιακό που υποδέχεται απόψε τη γερμανική Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ. Στόχος φυσικά το 3/3 σ’ ένα θεωρητικά εύκολο ματς αν κρίνουμε από τη δυναμική του αντιπάλου σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου, όμως διόλου ευκαταφρόνητο. Οι ερυθρόλευκοι επιβάλλεται να παρουσιαστούν πανέτοιμοι σωματικά και ψυχολογικά για να πάρουν ακόμα μία νίκη που θα τους επιτρέψει να βλέπουν… λίγο καλύτερα τις πρώτες θέσεις που εξασφαλίζουν το πλεονέκτημα έδρας στα πλέιοφς.

Αυτός είναι ο σκοπός, ας μην κοροϊδευόμαστε μιλώντας για προκρίσεις. Ο Ολυμπιακός δε γίνεται να μην προκριθεί στην επόμενη φάση αν τα πράγματα κυλήσουν έστω και ελάχιστα φυσιολογικά, χωρίς να μπορούμε να πούμε και το ίδιο και για τον ΠΑΟ. Θα μου πεις, γιατί ασχολείσαι με τους απέναντι; Μοιραία, δεν υπάρχει ειδική και αναλυτική εξήγηση. Φυσικά μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι πράσινοι και εκείνους τι κάνουμε εμείς. Χθες βράδυ, ο Ερυθρός Αστέρας έκανε πάρτυ στο ΟΑΚΑ που και κόσμο είχε και κίνητρο για νίκη κι όμως για ακόμα έναν αγώνα, η ομάδα του Τζόρτζεβιτς κατάφερε να απογοητεύσει. Περισσότερο θα το λέγαμε αυτό για τις υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις που έχουν δημιουργήσει τύπος, κόσμος και διοίκηση, παρά για το ρόστερ και το τεχνικό τιμ αυτό καθεαυτό. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά, φωνάζουν, δε διορθώθηκαν προ ΤΟΠ-16 και η προσθήκη του Παπά με την ισχυρότερη ομοιογένεια που μοιραία κάποια στιγμή θα έρθει, αποτελούν τις μοναδικές αχτίδες φωτός στον σκοτεινό πράσινο μπασκετικό κόσμο. O ΠΑΟ πρέπει να κάνει νίκες εκτός προγράμματος και αθλητικές υπερβάσεις για τα φετινά του δεδομένα, όμως μοιάζει τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω σε ποιότητα σε σχέση με τουλάχιστον τέσσερις αντιπάλους. Βάλτε στην εξίσωση και τη χθεσινή νίκη των Σέρβων που έχει διπλή σημασία σε περίπτωση ισοβαθμίας και θα καταλάβετε εύκολα πως τα πράγματα μάλλον είναι πολύ δύσκολα.

Φέτος βέβαια, η διοργάνωση είναι πιο αλλόκοτη από ποτέ. Η Μακάμπι εκτός από τον πρώτο γύρο, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ αποτελούν πρακτικά φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος ενώ για τον ΠΑΟ τα είπαμε πιο πάνω. Τέσσερις ομάδες διατηρούν τα ηνία της σχετικά σταθερής και υψηλής απόδοσης με τη μία να αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης. ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός, Φενέρ και Λοκομοτίβ μοιάζουν να είναι τα φαβορί για το Βερολίνο, αν και είναι πάρα πάρα πολύ νωρίς να προδικάσουμε καταστάσεις και αποτελέσματα. Τους Ρώσους τους ξέρουμε. Μπορεί φέτος να υστερούν σε μεγάλα ονόματα όμως η χθεσινή τους νίκη απέναντι στη Μπάρτσα χωρίς τον καλύτερό τους παίκτη τον Ντε Κολό, δείχνει πολλά. Η Φενέρ έχει σκαμπανεβάσματα όμως είναι η πιο ταλαντούχα ατομικά ομάδα της διοργάνωσης, με έναν προπονητή που ξέρει καλά την Ευρωλίγκα από μέσα και απ΄έξω. Η Λοκομοτίβ είναι η ευχάριστη έκπληξη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει συνθέσει ένα αξιόπιστο σύνολο στηριζόμενος σε δύο βασικούς πυλώνες, τους Ντιλέινι και Κλαβέρ, χρησιμοποιώντας το υπόλοιπο ρόστερ ιδανικά ώστε να πλαισιώσει αλλά και να πρωταγωνιστεί περιοδικά όταν υπάρχει ανάγκη. Εξαιρετικά πλέις στην επίθεση, όχι τόσο γρήγορο μπάσκετ, αλλαγές στην άμυνα και εμπιστοσύνη στο ένας μ΄έναν.

Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Οι όποιες προβλέψεις γίνονται στη βάση του λογικού και της υγείας των παικτών, παράγοντες παντελώς ξένους στη φύση του αθλήματος και ειδικότερα του Ολυμπιακού. Όντας πλήρεις οι Πειραιώτες και δείχνοντας ολοένα και μεγαλύτερη ομοιογένεια και πλουραλισμό σε επιλογές και συστήματα στην επίθεση, δεν μπορείς παρά να τους υπολογίζεις ως φαβορί για το Βερολίνο. Και θα λέγαμε πολλά περισσότερα αν είχαμε και τον Γιανγκ. Βλέποντας χθες τους ψηλούς της Μπαρτσελόνα που έφερε υποτίθεται δυναμικούς σέντερ να συμπληρώσουν τον “δανδελένιο” Τόμιτς, τους Λαβάλ και Σάμουελς, τον ξαναθυμήθηκα. Αχ ρε Πατ, αχ…