Τις πταίει;

Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος από την PSV, δεν κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης στην 4η αγωνιστική της League Phase του UEFA Champions League, καθώς δέχτηκε το γκολ της ισοφάρισης στις καθυστερήσεις για το τελικό 1-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Ο Ολυμπιακός παρουσίασε για ακόμη μία φορά το φετινό του πρόσωπο: μια ομάδα που διαθέτει ποιότητα, πάθος και ποδοσφαιρική ταυτότητα, αλλά που την κρίσιμη στιγμή δείχνει να «λυγίζει» είτε από κόπωση, είτε από έλλειψη συγκέντρωσης. Το παιχνίδι απέναντι στην PSV ήταν χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της διπλής εικόνας.

Ένα πρώτο ημίχρονο γεμάτο υποσχέσεις

Από τα πρώτα λεπτά, ο Ολυμπιακός μπήκε με ενέργεια και αυτοπεποίθηση, αποφασισμένος να επιβάλει τον ρυθμό του. Οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ πίεσαν ψηλά, κυκλοφόρησαν σωστά τη μπάλα και δημιούργησαν ευκαιρίες. Ο Ζέλσον Μαρτίνς έδωσε το προβάδισμα στο 17′ με εξαιρετικό τελείωμα, επισφραγίζοντας την υπεροχή μιας ομάδας που έμοιαζε να παίζει «μονότερμα» τους Ολλανδούς.
Η PSV δεν είχε τρόπο να αντιδράσει: οι γραμμές της έδειχναν ασύνδετες, το πλάνο της ανακόπηκε από το πρέσινγκ των «ερυθρολεύκων», και ο Τζολάκης ήταν σχεδόν θεατής. Ο Ολυμπιακός είχε ρυθμό, πίστη και καθαρό μυαλό. Ήταν το ποδόσφαιρο που ονειρεύεται ο κάθε φίλαθλος στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Από την κυριαρχία στην κόπωση και την αδράνεια

Το δεύτερο ημίχρονο, όμως, έφερε άλλη ιστορία. Όσο περνούσε η ώρα, οι Πειραιώτες έδειχναν να ξεμένουν από δυνάμεις. Η ένταση του πρώτου μέρους δεν μπορούσε να διατηρηθεί και οι αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές μεγάλωναν επικίνδυνα. Η PSV άρχισε να κρατά μπάλα, να «διαβάζει» τα κενά και να ψάχνει ρυθμό.
Εκείνη τη στιγμή, ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη από έγκαιρες παρεμβάσεις από τον πάγκο – από φρέσκα πόδια και νέα ενέργεια. Όμως, οι αλλαγές του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήρθαν αργά. Πολύ αργά.

Η καθυστέρηση στις κινήσεις του Ισπανού τεχνικού κόστισε. Οι παίκτες που είχαν τραβήξει το κουπί σε όλο το ματς άρχισαν να κουράζονται, τα μαρκαρίσματα γίνονταν πιο επιπόλαια, οι επιστροφές πιο αργές. Το παιχνίδι δεν ελέγχθηκε ποτέ ξανά με την ίδια σιγουριά. Και όταν δεν «κλειδώνεις» ένα τέτοιο ευρωπαϊκό ματς, το πληρώνεις.

Το μοιραίο φινάλε

Ο Ολυμπιακός είχε ευκαιρίες να τελειώσει το παιχνίδι: το δοκάρι του Μαρτίνς στο 61′, το πλασέ που πέρασε ελάχιστα άουτ στο 87′, αλλά η μπάλα δεν έκανε το χατίρι. Αντίθετα, στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, η PSV εκμεταλλεύτηκε ένα δευτερόλεπτο αδράνειας. Ο Πέπι, σχεδόν αμαρκάριστος, πλάσαρε ψύχραιμα για το 1-1. Το «Καραϊσκάκης» πάγωσε.
Ήταν το πιο σκληρό σενάριο για μια ομάδα που είχε δώσει σχεδόν τα πάντα, αλλά δεν είχε τη συγκέντρωση να κρατήσει ως το τέλος. Το γκολ αυτό δεν ήρθε τυχαία. Ήταν προϊόν κόπωσης, καθυστέρησης στις αλλαγές, έλλειψης εμπειρίας και μιας αμυντικής αστάθειας που επανεμφανίστηκε τη χειρότερη στιγμή.

Το ευρύτερο πρόβλημα: Εμπειρία, διάρκεια και… Champions League

Η εικόνα του Ολυμπιακού δεν αφορά μόνο ένα ματς. Αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα μιας ομάδας που προσπαθεί να ξαναβρεί τα ευρωπαϊκά της πατήματα. Μετά από χρόνια απουσίας από το Champions League, είναι φανερό πως λείπει η εμπειρία του πώς «κλείνεις» τέτοιες αναμετρήσεις.
Το επίπεδο είναι αδυσώπητο: μία λάθος επιλογή, μία καθυστέρηση στις κινήσεις του πάγκου, ένα δευτερόλεπτο χαμένης συγκέντρωσης – όλα τιμωρούνται. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει τη φανέλα, το κοινό, την ποιότητα, αλλά χρειάζεται ξανά τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα που κάποτε τον έκανε να τρομάζει αντιπάλους.

Είναι σαφές πως η ομάδα έχει βελτιωθεί σημαντικά, όμως για να γίνει ξανά σταθερή δύναμη του Champions League, χρειάζεται να αποκτήσει διάρκεια, πειθαρχία και ωριμότητα. Ο Μεντιλίμπαρ έχει χτίσει ένα σύνολο που μπορεί να παίξει επιθετικά και θελκτικά, αλλά καλείται να αποδείξει ότι μπορεί και να διαχειρίζεται. Στο ποδόσφαιρο της ελίτ, δεν αρκεί να είσαι καλύτερος – πρέπει να ξέρεις και να νικάς.

Από το άστρο του Conference στην επιστροφή της ατυχίας

Πριν δύο χρόνια, στο Conference League, ο Ολυμπιακός έμοιαζε να έχει ένα «άστρο». Παιχνίδια κρίνονταν υπέρ του, λεπτομέρειες γύριζαν θετικά, η τύχη χαμογελούσε. Τώρα, το σκηνικό μοιάζει αντεστραμμένο: κάθε λάθος κοστίζει, κάθε φάση γίνεται τιμωρία. Το άστρο εκείνο μοιάζει να σβήνει σιγά σιγά, αντικαθιστάμενο από εικόνες που θυμίζουν τις δύσκολες ευρωπαϊκές βραδιές των προηγούμενων ετών.

Επίλογος

Ο Ολυμπιακός δικαιούταν τη νίκη, και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η ισοπαλία, όμως, ήρθε ως αποτέλεσμα μιας σειράς παραγόντων: της φυσικής κόπωσης, της έλλειψης συγκέντρωσης στα κρίσιμα λεπτά, της καθυστερημένης παρέμβασης από τον πάγκο και της απουσίας εκείνης της «ευρωπαϊκής εμπειρίας» που σε κρατά όρθιο όταν όλα γύρω αρχίζουν να σε πιέζουν.

Το 1-1 με την PSV δεν είναι καταστροφή· είναι, όμως, ένα πολύτιμο μάθημα. Ο Ολυμπιακός απέδειξε πως μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο, αλλά πρέπει να μάθει να τελειώνει τις παραστάσεις του με νίκη. Γιατί στο Champions League, το ποιος ήταν καλύτερος μετράει λιγότερο από το ποιος άντεξε ως το τελευταίο λεπτό.