Ο Πετρούσεφ ίσως γίνει μετά τον Λο, η σπουδαιότερη προσθήκη εντός της σεζόν, φτάνει να δικαιώσει αυτές τις προσδοκίες που τον συνοδεύουν. Τι μπορεί να δώσει και τι δεν πρέπει να περιμένουμε. Γράφει ο Βαλάντης Σιδέρης
Orange Week με χιλιάδες deals σε τιμές Black Friday! Ισχύει για αγορές έως 03/12/2023.
Το ποσοτικό και ίσως ποιοτικό έλλειμα δεδομένων των αραιών και ρηχών εμφανίσεων του Λουκ Σίκμα, των τραυματισμών των ψηλών αλλά και των απόνερων του Παγκοσμίου που ενέχει την καταπόνηση των συμμετέχοντων, έφερε τον ταλαντούχο Φίλιπ Πετρούσεφ στο λιμάνι. Αν σκεφτούμε τη μεταγραφή του παίκτη ως ένα τρίγωνο και εκείνον στη μέση, οι γωνίες θα είναι ως εξής. Η πρώτη αφορά μια σειρά συγκυριών που ξεκίνησε αφενός με τη μετακίνηση του Σέρβου στο ΝΒΑ και τις δύο διαδοχικές συμμετοχές χωρίς αντίκτυπο, σε Φιλαδέλφια και Σακραμέντο. Η δεύτερη έφερε το όνομα του γνωστού και μη εξαιρετέου Μίσκο, ο οποίος ήθελε τον πελάτη του έρθει στη χώρα μας και η τρίτη, τη σφοδρή επιθυμία του Ολυμπιακού, σε συνδυασμό με το ορθολογικό πρέσινγκ του Γιώργου Μπαρτζώκα, προκειμένου να αποσπάσει το πολυπόθητο “ναι” του 23χρονου αθλητή αφού τα κουκιά δε βγαίνουν. Μη ξεχνάμε ότι υπήρχαν αρκετές ομάδες που εξέφρασαν έστω και διερευνητικό ενδιαφέρον για τον παίκτη με πρώτη τον Ερυθρό Αστέρα, που ωστόσο εκτιμώντας το υγιές περιβάλλον των Πειραιωτών, τη ρεαλιστική οικονομικά προσφορά αλλά και τον επαγγελματικό τρόπο προσέγγισής του, έκαναν την επιθυμία πράξη και πλέον ο Πετρούσεφ «ξανα» φορά ερυθρόλευκα, αυτή τη φορά του Ολυμπιακού.
Τι μπορεί να προσφέρει όμως εν τοις πράγμασι ο Πετρούσεφ; Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από μια βάση. Ο Φίλιπ είναι μόλις 23 ετών έχοντας παίξει ουσιαστικά μία γεμάτη χρονιά στο τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκας. Στην Εφές δεν έχαιρε της εμπιστοσύνης του Αταμάν ενώ στη Μέγκα ήταν διαφορετικά τα δεδομένα, η πίεση και οι απαιτήσεις. Νωρίτερα βέβαια είχε αλλάξει αρκετές ομάδες και κολλέγια. Μοιραία λοιπόν επιτάσσει η λογική πως τα περιθώρια βελτίωσής του σ’ έναν σοβαρό οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός, είναι τεράστια και τα οφέλη μακροπρόθεσμα. Στην εθνική Σερβίας των πολλών αστέρων εκείνος ξεχώρισε και έδειξε πως θα αποτελεί ένα βασικό γρανάζι για τους “πλάβι”. Στους Πειραιώτες υπέγραψε συμβόλαιο 2+1 ετών με ΝΒΑ release out στα δύο χρόνια, το οποίο ελπίζω και πιστεύω να είναι buy και αν τελικά δεν ξανά φύγει για το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την ομάδα.
Ο Πετρούσεφ ως Power Forward
Ο Πετρούσεφ είναι σέντερ. Αυτό δεν αμφισβητείται βάσει των όσων έχουμε δει απ΄αυτόν. Προφανώς μπορεί να βοηθήσει και στο 4 όμως για να το πράξει αυτό με συνέπεια πρέπει να βελτιώσει αρκετά στοιχεία του, κυρίως αμυντικά αφού τα 211 εκατοστά του, τον δυσκολεύουν στα πλάγια βήματα, ακόμα και στις περιστροφές (αν και οι τελευταίες απαιτούν εκτός από μπασκετική ευφυία την οποία διαθέτει και εμπειρία, την οποία τώρα χτίζει). Δεν είναι ο αθλητικός δυναμικός ψηλός που θα προστατεύει τη στεφάνη aka rim protector, θα παίξει με ευκολία αλλαγές στους αντίπαλους κοντούς, ούτε θα πηδάει στο θεό για να αλλοιώσει ένα σουτ ή να πάρει ένα ριμπάουντ. Δεν έχει τον όγκο να ματσάρει δυνατούς ψηλούς στο ζωγραφιστό και μπορεί να εκτεθεί σε μια post άμυνα. Δεν είναι σκληρός παίκτης και αν είσαι αυστηρός, μπορείς να τον πεις και λίγο… soft. Αν παίξει στο 4 απέναντι σε γρήγορα forwards πάλι θα αντιμετωπίσει θέματα, αφού όπως ανέφερα έχει αργά πόδια για τη θέση και όχι την απαιτούμενη ακόμα εμπειρία ώστε να εκμεταλλευτεί το σώμα και τα μακριά του χέρια με τρόπο ώστε να μακιγιάρει αυτήν του την αδυναμία. Αναγκαστικά λοιπόν θα παίξει ως δεύτερος ψηλός βάσει συγκυριών και δεδομένων. Αναλόγως τον αντίπαλο, αντίστοιχα θα καθορίζεται και ο ρόλος του Πετρούσεφ, τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα μέχρις ότου καταφέρει ο Μπαρτζώκας να τον εντάξει πλήρως στο ρόστερ και στα ιδιαίτερα στοιχεία της επίθεσης που έχει πλέον ξεκάθαρα μεταλαμπαδεύσει τους υπόλοιπους. Στα περιβόητα «κοψίματα» ή όπως λέμε στο χωριό cuts, που έχει περί πολλού στο σύστημά του ο προπονητής του Ολυμπιακού, θεωρώ ότι μπορεί με επιτυχία να ανταποκριθεί, αφού τα plays υπάρχουν εκεί και περιμένουν κάποιον πέραν του Πίτερς να τα εφαρμόσει.
Αν τον δούμε καθαρά στο 5, θα προσδώσει ένα σπουδαίο χαρακτηριστικό που δεν έχει ομάδα. Σουτ από μακριά. Μπορεί να εκτελέσει εκτός από pick n roll, με την ίδια ή ίσως και μεγαλύτερη άνεση pick n pop, δηλαδή όταν δώσει το screen στο guard, αντί να βυθιστεί στη ρακέτα, να βγει στο τρίποντο και να το εκτελέσει. Είναι πολύ σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ να απειλεί ο ψηλός από την περιφέρεια. Ανοίγει το γήπεδο για τους υπόλοιπους αφού μοιραία τραβάει τον αντίπαλο σέντερ στην περίμετρο. Πέραν αυτού έχει πολύ καλές κινήσεις εντός της ρακέτας, οι οποίες φυσικά χρήζουν βελτίωσης, όμως θα πάρει χωρίς δισταγμό τη μπάλα και θα παίξει με πλάτη ή και με πρόσωπο ορισμένες φορές. Δε ξέρω αν υπάρχει στο μυαλό του Μπαρτζώκα το σενάριο να παίζει με Σίκμα στο 4-5 και να τραβιέται λίγο πιο έξω, ώστε ο Αμερικάνος να αποτελεί σκαλοπάτι για τους υπόλοιπους μέσα από τη ρακέτα, ώστε δηλαδή να αξιοποιηθεί η περιβόητη δημιουργική του ικανότητα. Με τον Πίτερς στο 4 θα έχουμε μια πεντάδα η οποία μπορεί να πυροβολήσει από παντού με ότι αυτό συνεπάγεται επιθετικά αλλά και αμυντικά.
Εν κατακλείδι, ο Φίλιπ Πετρούσεφ αποτελεί μια μεταγραφή με πολύ υψηλό ταβάνι και προοπτική ο οποίος μπορεί να γίνει βασικός και αναντικατάστατος για πολλά χρόνια στην ομάδα. Δεν είναι …ακριβώς το γρανάζι που ίσως έλειπε από την ερυθρόλευκη front line, τουλάχιστον βάσει χαρακτηριστικών που εγώ θεωρώ ότι λείπουν όμως σε κάθε περίπτωση θα δώσει λύσεις, ποιοτικά λεπτά και στοιχεία όπως το μακρινό σουτ το οποίο απουσιάζει από το νυν ρόστερ. Το υγιές αθλητικό περιβάλλον που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποτελεί εγγύηση για την εξέλιξη που θα έχει ο παίκτης και την ομαλή ένταξή του στο σύστημα της ομάδας. Με προβληματίζει λίγο η ευκολία που έχει να αλλάζει ομάδες όμως αυτό δεν είναι της παρούσης να μας απασχολήσει. Ο Ολυμπιακός γεμίζει σε παίκτες πλέον σε κάθε θέση και είναι στο χέρι του προπονητή και κυρίως των παικτών, να πραγματοποιήσουν ακόμα μια χρονιά όπως η περσινή και η προπέρσινη. Η έλευση παικτών σε νεαρή ηλικία αλλά με δεδομένη ποιότητα, επιπλέον επιτρέπει τη μακροπρόθεσμη στελέχωση της ομάδας που επί της παρούσης, έχει στις τάξεις της παίκτες σε προχωρημένη ηλικία, των οποίων η απόδοση αναγκαστικά παράγοντος του χρόνου, θα φθίνει.