Στελέχωση και αμυντικά ζητήματα

Ο Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για το blog του στα kokkina.gr και αναλύει την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού απέναντι σε διαφορετικού στυλ επιθέσεις και κάνει τις πρώτες του εκτιμήσεις πάνω σ’ αυτόν τον ισχυρό πυλώνα της στελέχωσης των ερυθρόλευκων.

“Ο ΠΑΟΚ παίζει ένα στυλ μπάσκετ μη έχοντας κλασικό πεντάρι, τον Μάρκοβιτς που είναι 4-5 στη θέση του σέντερ και παίζει συνέχεια πικ εν ποπ. Διαβάζαμε λάθος τι πρέπει να κάνουμε στο πρώτο ημίχρονο και συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο αυτό, αλλά όταν αλλάξαμε την άμυνα μας πήγαμε το ματς στο low post και αυτό έφερε αποτέλεσμα”.

O Γιάννης Σφαιρόπουλος, μέσα σε λίγες φράσεις περιέγραψε ορθά και περιεκτικά τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός απέναντι στον ΠΑΟΚ, ο οποίος μέχρι πρότινος – και ειδικά στο eurocup – εμφάνιζε εικόνα αποκαρδιωτική. Όπως και απέναντι στη Λαμποράλ, τα προβλήματα αυτά είχαν να κάνουν κυρίως με τις αμυντικές επιδόσεις. Χθες βράδυ στην Πυλαία, οι ερυθρόλευκοι αιφνιδιάστηκαν από την τακτική του δικεφάλου να στήνει πικ στην περίμετρο με ψηλούς, οι οποίοι δεν ρόλαραν προς το καλάθι, αλλά στέκονταν στις παρυφές του τριπόντου αμέσως μετά το σκριν στη μπάλα. Πολλές φορές επίσης , η περιοχή που διαγράφεται μεταξύ τριπόντου και ρακέτας έμενε απολύτως κενή από αμυντικούς ή βοήθειες, ως αποτέλεσμα των διπλών καλύψεων του Γιανγκ και ενός γκαρντ και της καθυστερημένης αντίληψης των παικτών της πίσω γραμμής στο να καλύψουν τον χώρο.

Αυτά, όσο κι αν ακούγονται ως ελαττώματα, είναι λογικά. Ο Ολυμπιακός, παρότι έχει παίκτες να πιέσουν τη μπάλα, δεν έχει συντονίσει ακόμη τις αμυντικές του λειτουργίες. Ο Γιανγκ είναι ένας ψηλός που στην πρώτη του ευρωπαϊκή χρονιά στη Γαλατά δεν κλήθηκε να παίξει τέτοιου είδους ρόλο, αλλά αμυνόταν ως επί το πλείστον βαθύτερα στη ρακέτα. Η αντίληψη για το πώς και πού να επανέλθει μετά από μία δυναμική έξοδο ή για το πώς να εκτιμήσει τις κινήσεις ενός πιο τεχνικού ψηλού αναπτύσσεται μόλις φέτος. Επιπλέον, οι Παπαπέτρου και Στρόμπερι θέλουν και εκείνοι το χρόνο τους να προσαρμόσουν αμυντικά τρεξίματα και να βγάλουν σωστά τα close-out, την ώρα που γενικά η ερυθρόλευκη αμυντική γραμμή τείνει να κλείνει κάμποσο προς τα μέσα για να καλύψει τρύπες.

Η αμυντική τακτική λειτούργησε καλύτερα απέναντι στη Μιλάνο, της οποίας οι σέντερ (Μακλίν, Μπάρατς, Λαβάλ) έχουν ως πρώτο σκοπό να κινηθούν κοντά στο καλάθι. Ο Γιανγκ δεν τα πήγε άσχημα στις κάθετες επαναφορές, οι υπόλοιποι συντονίστηκαν εύκολα γύρω από τις κινήσεις του και κάλυψαν σωστά τους χώρους. Βοήθησε επίσης το ότι οι Ιταλοί είχαν μια ξεκάθαρη προτίμηση στην εκδήλωση των επιθέσεων με τον Τζεντίλε, χωρίς πολύ passing game. Απέναντι όμως σε μία ομάδα που έτρεχε το γήπεδο επίμονα (Λαμποράλ) και σε μια άλλη που κυκλοφορούσε την μπάλα γρήγορα (ΠΑΟΚ), είχαν πρόβλημα.

Σαφώς και οι διπλές καλύψεις στην περίμετρο δημιουργούν κενά σε άλλα σημεία του γηπέδου και δίνουν ευκαιρίες για ελεύθερα σουτ. Επίσης σαφώς, η τακτική των αλλαγών κοστίζει σε μις ματς και ενδεχομένως σε ριμπάουντ. Η πρώτη έχει το όφελος πως η μπάλα αποσπάται από τα χέρια του καλύτερου αντίπαλου γκαρντ, η δεύτερη πως δεν μένει κανείς ξεμαρκάριστος. Όπως σε όλες τις τακτικές, ο αμυνόμενος κάτι κερδίζει και κάτι χάνει. Το πού θα γείρει τελικά η ζυγαριά έγκειται στους αυτοματισμούς και τον συντονισμό, έτσι ώστε τα ρίσκα να ελαχιστοποιούνται.

Αυτό που συνεπώς έχει σημασία να αξιολογήσουμε, είναι αν ο Σφαιρόπουλος έχει τα κατάλληλα όπλα που του επιτρέπουν να επιμείνει στις επιλογές του ή χρειάζεται ενδεχομένως να σκεφτεί και άλλες, όπως η παθητική (flat) κάλυψη ή το “πάγωμα” των πικ του αντιπάλου. Με μια πρώτη ματιά π.χ., φαίνεται πως ο Μιλουτίνοφ δεν μπορεί να υποστηρίξει τα μέχρι στιγμής ζητούμενα, και πως η παραμονή του στη ρακέτα είναι ίσως περισσότερο ενδεδειγμένη. Αυτό όμως είναι κάτι που ο Σφαιρόπουλος δεν το πολυθέλει, για αυτό και τα λεπτά του Σέρβου χθες ήταν λίγα, παρά την απουσία του Χάντερ.

Για όλα αυτά λοιπόν, ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του. Να έρθει ο ένας, να φύγει ο άλλος, να πηγαινοέρχονται γενικώς 3-4 το τετράμηνο για να νιώθουν όλοι καλά. Σκεφτείτε όμως τον Ολυμπιακό πλήρη και θα δείτε πως , τουλάχιστον στον αμυντικό τομέα, τα εργαλεία είναι υπεραρκετά για να εφαρμοστούν διαφόρων ειδών τακτικές, αρκεί οι επιλογές ανάμεσα τους να έχουν συντονισμό και λογική. Σε ο,τι αφορά αυτό το κομμάτι , είμαι σχεδόν σίγουρος (γιατί απόλυτα δεν μπορεί να είναι κανείς) πως οι ερυθρόλευκοι θα βρουν σταδιακά τα πατήματα τους και θα πλησιάσουν τις περυσινές τους επιδόσεις. Περισσότερο από προϊόν της φετινής στελέχωσης, η άμυνα του φετινού Ολυμπιακού αποτελεί ζήτημα πρακτικής εξάσκησης.

Υ.Γ. Δεν θα ήμουν αντίθετος σε αλλαγές στο ρόστερ, καθώς αυτές έχουν ωφελήσει σε άλλες χρονιές στο παρελθόν. Όμως πρέπει το δείγμα να γίνει σαφώς μεγαλύτερο. Αν έλειπε μία από τις δύο ήττες από τον ΠΑΟ, τώρα όλοι θα έκαναν πολύ περισσότερη υπομονή.

O Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος γράφει για περισσότερο μπάσκετ στο προσωπικό του blog.