Πότε είναι αργά να διορθώσεις ένα λάθος;

Every game matters λέει το motto της Ευρωλίγκας και είναι ίσως ότι πιο ρεαλιστικό αφορά αυτήν την μοναδική διοργάνωση. Ο Ολυμπιακός απέπεμψε χθες ακόμα μια νίκη, η οποία ενδεχομένως να …πόνεσε λίγο παραπάνω με τον τρόπο που ήρθε, πιθανόν να στοιχίσει αρκετά στη συνέχεια, ενώ σίγουρα δε θα αποτελούσε ακόμα κι αν αυτή ερχόταν, διέξοδο ή αχτίδα σωτηρίας στα πολλά προβλήματα που διατρέχει ο σύλλογος.

Πολλά μπορούν να λεχθούν και να ειπωθούν για τον φετινό Ολυμπιακό. Σίγουρα, ο Μπαρτζώκας το έχει δηλώσει επανειλημμένα, πως αυτή είναι μια περίοδος επιβίωσης ενώ και μόλις πριν δυο μέρες σήκωσε ασπίδα προστασίας υπέρ παικτών και διοίκησης, ενώ άφησε σοβαρό ενδεχόμενο ενίσχυσης, όχι για την περιφέρεια αλλά για -κοντά- (σ)τη ρακέτα.

Προφανώς υπάρχουν και ισχύουν τα πολλά ελαφρυντικά που δικαιολογούν τη φετινή μέτρια εικόνα των πρωταθλητών. Παγκόσμιο, τραυματισμοί, αποχωρήσεις κομβικών παικτών και πάει λέγοντας. Γι’ αυτό όμως το οποίο αμφιβάλλω είναι κατά πόσο ο υπάρχον σχεδιασμός, ακόμα και αν αφαιρούσα τις δύο πρώτες κατηγορίες, θα ήταν αρκετός ώστε να βλέπαμε έναν εφάμιλλο (ποιοτικά) με τον περσινό ή τουλάχιστον να το προσεγγίζει από έναν άλλο δρόμο ίσως.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στα δικά μου μάτια μοιάζει παγιδευμένος και άκαμπτος. Παγιδευμένος στη δική του σκληροπυρηνική φιλοσοφία πως το σύνολο και η προπόνηση είναι πολύ πιο πάνω από τα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών αλλά και άκαμπτος ως προς την δυνατότητα παραδοχής των άστοχων επιλογών του. Φυσικά δε γεννάται ζήτημα μπασκετικής παιδείας, γνώσης και αντίληψης ενός πετυχημένου προπονητή και οποιουδήποτε μη επαγγελματία, ωστόσο καμιά φορά αυτή η επιτυχία, η ατέρμονη τριβή με το ρόστερ και η καθημερινή εμμονική δια βίου ενασχόληση με το άθλημα, ενδεχομένως να θολώνει μια ορθή και ξεκάθαρη κρίση, συνεκτιμώντας βέβαια και επιπλέον παράγοντες, άγνωστους ή αδιάφορους για τους υπόλοιπους, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικούς, όπως είναι ο ανθρώπινος, οι κανονισμοί, οι καταβολές του παρελθόντος, της προσφοράς αλλά και της ουσίας που είναι το οικονομικό κομμάτι.

Δεν πιστεύω πως είναι απόλυτα ευχαριστημένος με το υπάρχον ρόστερ. Ναι, ικανοποιημένος εν τέλει μπορεί να λεχθεί αλλά αν ερωτηθεί και απαντήσει με το χέρι στην καρδιά προφανώς θα ακούσουμε την πραγματικότητα. Ο Μίροτιτς ήταν ο πρώτος στόχος για το 4 και στη συνέχεια προέκυψε ο Τζέημς οι οποίοι συγκυριακά δεν φόρεσαν τα ερυθρόλευκα με ίσως μερικώς και δική τους υπαιτιότητα. Τι σχέση έχει ο Σέρβος με τον Σίκμα, όχι σαν ποιότητα και ταλέντο αλλά σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά; Λύση ανάγκης ήταν και ο Μπραζντέικις αφού επιθυμούσαν αρκετά τον Ναν αλλά δεν ήθελα να περιμένουν (και πολύ περισσότερο τον Κλάιμπερν) ο οποίος πάλι διαφέρει παρασάγγας και ήρθε ο άνθρωπος τραυματίας. Διότι αν ήταν ο Λιθουανός προτεραιότητα θα τον υπέγραφαν τον Ιούνιο πριν ανανεώσει με τη Ζαλγκίρις και δε θα πλήρωνε buy out.
Η περηφάνια, ο καλός εννοούμενος εγωισμός και η ισχυρή του αυτοπεποίθηση όμως δε θα του επιτρέψουν να παραδεχθεί όχι προφανώς δημόσια, αλλά εμμέσως τα λάθη αυτά, διότι περί λαθών πρόκειται ακόμα κι αν αποδώσουν -που το πιστεύω ότι μοιραία θα γίνει-, πολύ καλύτερα στο εγγύς μέλλον.

Ναι ο Γκος είναι ένας πολύ καλός παίκτης αλλά όχι game changer & clutch, ο Σίκμα (ήταν;) ξεχωριστός για το μέγεθος του, δημιουργός ρακέτας, νικητής μαθηματικής εταιρίας κλπ γραφικά και ο Μπραζντέικις, έχει την προοπτική αν δουλέψει να γίνει elite forward, όμως η Ευρωλίγκα δεν περιμένει. Η αποχωρήσεις Σάσα και Σλούκα ήταν τεράστιες και δεν αναπληρώθηκαν. Ο Ολυμπιακός θα βελτιωθεί, δε γίνεται διαφορετικά ακόμα κι αν μείνει όπως είναι, όμως τότε να δεχθούμε πως αλλάζουν και οι στόχοι της ομάδας και να μην ονειροβατούμε εθελοτυφλώντας. Δε χρειάζεται η ομάδα έναν παίκτη ΚΑΛΥΤΕΡΟ από τους υπάρχοντες όπως δήλωσε ο κόουτς. Αυτό που χρειάζεται είναι έναν παίκτη με διαφορετικά χαρακτηριστικά και αθλητικά προσόντα ώστε να προσδώσει αυτά που τόσο εξόφθαλμα απουσιάζουν από την ομάδα, ένα 4άρι που να έχει δύναμη, ενέργεια, άμυνα και όχι απαραίτητα μεγάλο σκορ (δε αναφέρω καν τις επιδόσεις του Βεζένκοφ). Ακόμα και αριθμητικά να το δεις, 4 ψηλοί είναι υπερβολικά λίγοι για 60+ ματς. Βάλε τραυματισμούς, φάουλ μέσα στον αγώνα ακόμα και ματς προσαρμογής βρε αδερφέ θα υπάρξουν που είτε οι αντίπαλοι ψηλοί δε θα ματσάρονται ορθά, είτε απλά κάποιος θα περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος. Δυστυχώς φέτος Τανούλης δεν υπάρχει, ο Πάπας είναι μόνο για Gifs & memes ενώ ο συμπαθής Λούντζης δε δείχνει να υπολογίζεται σοβαρά. Τώρα θα μου πείτε να πάρεις κι άλλον ξένο, να φτάσεις του 9 (!) και να παίζουν οι 6 στο πρωτάθλημα; Ε, αυτά τα λάθη και την αδράνεια του παρελθόντος, ήρθε η ώρα να τα πληρώσεις.

Εκτιμώ τον κόουτς και θεωρώ πως την παρούσα χρονική περίοδο είναι μακράν του δεύτερου ο ιδανικότερος για τον πάγκο της ομάδας, όμως περιμένω να δω απ’ αυτόν περισσότερη προσαρμογή και ευελιξία στα δεδομένα που δε λένε ψέματα, ούτε στο παρκέ, ούτε στα χαρτιά. Ότι δε λυγίζει σπάει… Θυμήσου τα δέντρα. Όταν φυσάει ισχυρός άνεμος λυγίζουν και δεν σπάνε. Πάνε με τον άνεμο. Τα κλαδιά τους ακολουθούν την ίδια κατεύθυνση δεν πάνε αντίθετα. Και όταν κοπάσει ο άνεμος και βγει και πάλι ο ήλιος στέκονται αγέρωχα και κοιτούν και πάλι τον ουρανό αλώβητα.