Ο δικός τους δρόμος….

Όσοι άκουσαν τις δηλώσεις των Προέδρων της ΚΑΕ Ολυμπιακός αμέσως μετά τη λήξη του 5ου ματς με την Εφές σίγουρα συνειδητοποίησαν για άλλη μια φορά ποια είναι η στάση και η φιλοσοφία αυτών των ανθρώπων τόσο για το μπάσκετ όσο και τη ζωή.

Χαμηλού προφίλ, χαμηλών τόνων, ευπροσήγοροι και φιλικοί έφεραν ένα νέο μοντέλο παράγοντα στον ελληνικό αθλητισμό. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι αποτελούν ένα κόσμημα όχι μόνο για το ελληνικό μπάσκετ αλλά και για ολόκληρο τον αθλητισμό στην Ελλάδα. Κατάφεραν μ’αυτόν τον τρόπο να αποσπάσουν τον σεβασμό ακόμα και των αντιπάλων, όπως τόνισαν και οι ίδιοι. Το να σε αναγνωρίζει ο εχθρός σου αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο.

Το γεγονός ότι σε όποιο ευρωπαϊκό γήπεδο αγωνίζεται ο Ολυμπιακός κερδίζει το χειροκρότημα συνιστά το πραγματικό επίτευγμα του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου. Βέβαια, ο δρόμος που διάλεξαν για να φτάσουν στην κορυφή και να γνωρίσουν την καθολική αποδοχή, ήταν ένας δρόμος δύσβατος γεμάτος εμπόδια και δυσκολίες. Αντιμετώπισαν θεούς και δαίμονες μέχρι να καταφέρουν να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό εκεί που του αξίζει. Κάποια στιγμή η όλη κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ παραλίγο να τους οδηγήσει στην έξοδο και στη φυγή. Δεν το έπραξαν όμως και δικαιώθηκαν, γιατί η αγάπη τους για το άθλημα και τον Ολυμπιακό δεν κοιτάει ούτε προϋπολογισμούς, ούτε ατυχίες.

Το κυριότερο όμως είναι ότι έχουν εμφυσήσει στην ομάδα τις αρχές και τις αξίες από τις οποίες διακατέχονται. Από τους φροντιστές μέχρι τον Σφαιρόπουλο και τον Σπανούλη επικρατεί ένα οικογενειακό κλίμα στο οποίο μπολιάζονται και οι ξένοι παίχτες που έρχονται στον Πειραιά. Χωρίς φανφάρες αλλά με δουλειά και πίστη φτάσανε στο δέκατο Final 4, διεκδικώντας το τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η Κωνσταντινούπολη είναι μια Πόλη που αγαπάνε και οι ίδιοι και είναι αρκετά συνδεδεμένοι μαζί της.

Έχουν γράψει ήδη το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ολυμπιακού και αποτελούν δύο από τους ιστορικότερους παράγοντες σε όλα τα τμήματα του συλλόγου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΓΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ