
Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει για την τραγική εμφάνιση και ήττα από την Φράιμπουργκ, τον Κορμπεράν και την επόμενη μέρα του Ολυμπιακού
Είναι κάποια ματς απ’ αυτά που έχουμε σχολιάσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαστε με τον Ολυμπιακό που δε χωράνε πολλά λόγια. Όχι γιατί δεν έχεις κάτι να πεις αλλά επειδή μια κοινή αλήθεια όπως είναι η συστηματικά χαμηλή απόδοση της ομάδας, δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, πόσο δε μάλλον αγωνιστική.
Ο Ολυμπιακός κατέβηκε στο χορτάρι απέναντι σε μια ομάδα με ομοιογένεια, αυτοματισμούς, επικοινωνία εντός και εκτός γραμμών η οποία ήξερε τι ζητούσε στο γήπεδο και πως θα το αποκτήσει. Έχοντας τον ίδιο προπονητή για 11 χρόνια και συνεχίζοντας την περσινή εξαιρετική της πορεία, ήταν το απόλυτο φαβορί και φυσικά δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Οι ερυθρόλευκοι είναι βαριά άρρωστοι. Για να αντιπαραβάλεις απέναντι σε ένα καλοδουλεμένο σύνολο ανταγωνισμό, θεωρητικά πρέπει να χτυπήσεις σε σημεία που δεν απαιτούν ποδοσφαιρική ευφυία και ποιότητα αλλά τακτική συνέπεια και δυναμισμό. Να παίξεις τόσο έξυπνα ώστε να κρύψεις τις πολλές αδυναμίες σου και να προτάξεις ένα πλάνο ώστε να κλέψεις το παιχνίδι που το έχεις ανάγκη. Αντίθετα ο Κορμπεράν αποφάσισε να κατέβει και να αντιμετωπίσει την Φράιμπουργκ στα ίσια. 4-2-3-1 με ενδεκάδα παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιεί τον τελευταίο μήνα με μόνη δραστική αλλαγή τον Ρέτσο που δεν είναι αριστερό μπακ, ούτε θα γίνει, αντί του καθηλωμένου από ψυχολογία και κούραση Ρέαμπτσουκ. Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να αλλάξει δύο πάσες πάνω από το κέντρο και προκαλώ όποιον διαφωνεί να ξαναδεί το παιχνίδι. Μηδενική ανάπτυξη, υποτονική άμυνα και ανύπαρκτη διάθεση να κερδίσουν σε μονομαχίες, τρεξίματα, πάθος και γενικά θέληση.
Σκέφτηκα κατά τη διάρκεια του ματς πόσο έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού, το DNA της ομάδας αυτής που όταν έπαιζε στο Καραϊσκάκης ή στο ΟΑΚΑ παλαιότερα μπορούσε να κερδίσει τον καθένα. Είτε έπαιζε ο Πουρσανίδης, ο Στολτίδης η ο Ντουντού, είτε είχε στον πάγκο τον Ματζουράκη, τον Μίτσελ ή τον Βαλβέρδε. Φυσικά υπήρχαν άτυχες και κακές βραδιές αλλά ήξερες πάντα πως εντός έδρας η ομάδα θα είναι ανταγωνιστική και μαχητική. Χθες φυσικά ελπίζαμε σε μια μεταμόρφωση όμως ξέραμε καλά μέσα μας πώς θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και έτσι και έγινε.
Απ’ αυτή εδώ τη στήλη βγήκα και στήριξα τον Κορμπεράν, όχι διότι τον θεωρώ guru των πάγκων και project με τρομερή προοπτική, δεν τον ήξερα άλλωστε τον άνθρωπο πριν απο 5 μήνες, αλλά διότι προσπαθώ να εμπιστευτώ τον οργανισμό που λέγεται ΠΑΕ Ολυμπιακός στην επιλογή της και να μην αποδειχθεί ξανά ασυνεπής στις πράξεις της με τρίτο προπονητή πριν καν τελειώσει ο Σεπτέμβρης. Στην ομάδα λοιπόν λένε ότι δεν υπάρχει θέμα άμεσης αλλαγής προπονητή κάτι που αφενός δεν το πιστεύω, αφετέρου αν συνεχίσει να έχει ο Ολυμπιακός αντίστοιχη απόδοση και αποτελέσματα η απόλυση θα γίνει μονόδρομος. Δεν έχουμε καλώς ή κακώς στην χώρα μας υπομονή να στηρίξουμε ένα ψυχοφθόρο και μακροπρόθεσμο πλάνο παρά δρούμε καιροσκοπικά.
Αξίζει ωστόσο μια τέτοια στήριξη ο συγκεκριμένος προπονητής που δεν έχει ούτε περγαμηνές, ούτε διαπιστευτήρια παρά μια καλή χρονιά στην Τσάμπιονσιπ; Δεν έχω απάντηση… Δε μπορώ να έχω αφού δε ξέρω πως δουλεύει στις προπονήσεις, τι λέει στους παίκτες, πώς αναλύει την αντίπαλη ομάδα, πώς εμπνέει σεβασμό, πώς λειτουργεί υπό συνθήκες πίεσης κλπ.
Θα μπορέσει να διαχειριστεί τις τόσες μεγάλες προσωπικότητες που ήρθαν στο λιμάνι αλλά και τον μεγάλο αριθμό παικτών στις προπονήσεις αφού δεν παραχωρήθηκαν κάποιοι που έπρεπε να φύγουν; Δύσκολα. Στο κομμάτι αυτό καλώς ή κακώς παίζει ρόλο η εμπειρία, όχι τον μοναδικό αλλά σίγουρα σημαντικό.
Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός απαιτείται να αλλάξει νοοτροπία και προσέγγιση των αγώνων αν δε θέλει να χαθεί η ευρωπαϊκή χρόνια. Εξάλλου αυτοί θα είναι οι παίκτες που θα παίξουν όσα ματς απομένουν, συν τον Μαρσέλο. Η πρώτη διακοπή για αγώνες των εθνικών είναι προ των πυλών. Είναι μια ευκαιρία για μίνι προετοιμασία για τον Ισπανό ή όποιον τέλος πάντων κάτσει αν κάτσει στον πάγκο. Ας ελπίσουμε να λειτουργήσει ευεργετικά και να μην αναγκαστούμε να περιμένουμε τη διακοπή του Μουντιάλ.