kokkina.gr Ολυμπιακός, νέα και ειδήσεις για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ερασιτέχνη
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε κατά τα φαινόμενα το ρόστερ της νέας σεζόν. Έκλεισε 6 θέσεις ξένων (Λοτζέσκι, Χάκετ, Στρόμπερι, Γιανγκ, Χάντερ, Μιλουτίνοφ), πρόσθεσε ελληνικές πινελιές με τους Αθηναίου και Τολιόπουλο. Οι περισσότεροι δείχνουν ευχαριστημένοι, και είναι λογικό. Στη θεωρία, τα νέα αποκτήματα είναι έτοιμα να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας. Από την άλλη, υπάρχουν και οι ενστάσεις, οι οποίες αφορούν τις θέσεις των φόργουορντ. Είναι επαρκής η στελέχωση στις θέσεις 3 και 4; Γράφει για τα kokkina.gr o Γιώργος Π. Μποτζαρόπουλος.
Κατ’αρχάς, να πούμε πως η στελέχωση is a bitch, τουλάχιστον για όλους πλην του προπονητή. Δεν είναι εύκολο πράγμα να αξιολογήσει κανείς τις κινήσεις χωρίς να είναι σίγουρος για το είδος μπάσκετ που σκοπεύει να παίξει η ομάδα. Με μια πρώτη ματιά, ο Ολυμπιακός εμφανίζεται αναβαθμισμένος σε ό,τι αφορά την “ορμή” που αποκτά κοντά στη στεφάνη. Ο Γιανγκ είναι πιο ψηλός από undersized, o Μιλουτίνοφ είναι 2,11, οι νέοι γκαρντ μπορούν να πατήσουν ρακέτα καλύτερα από τους προκατόχους τους. Αυτό το στοιχείο δεν μπορεί να αξιολογηθεί από μόνο του, και ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Αν π.χ. ο Σφαιρόπουλος θεωρεί πως ο νέος Ολυμπιακός έχει στα χέρια του τα εργαλεία για να συγκεντρώνει αμυντικά βλέμματα ,να δημιουργεί ανισορροπίες, ή να βρίσκει σκορ στη δύναμη και τις προσωπικές μονομαχίες , τότε δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχει την πεντάδα στελεχωμένη μονίμως με παιχταράδες. Αλλωστε αυτό δε γίνεται και επίσης η χημεία είναι το παν.
Οι Αγραβάνης και Παπαπέτρου είναι δύο παιδιά με σημαντικές ικανότητες και προπάντων με την σημασία της άμυνας καλά ριζωμένη στη νοοτροπία τους. Υπό αυτή την έννοια είναι ήδη στο πνευμα κάθε σχήματος που θα επιλέξει ο προπονητής του Ολυμπιακού. Το αν θα συνεισφέρουν και στο επιθετικό παιχνίδι εξαρτάται περισσότερο από τους άλλους και τη συνολική λειτουργία, καθώς και από τη δουλειά που θα κάνουν τα παιδιά το καλοκαίρι. Αν π.χ. ο Αγραβάνης παρουσιαστεί βελτιωμένος στο περιφερειακό του σουτ, τότε οι ερυθρόλευκοι δεν θα έχουν απλά ένα δεύτερο τεσσάρι, αλλά ενα κρυφό όπλο. Πόσες άμυνες θα κάτσουν να ασχοληθούν μαζί του, όταν στην πεντάδα θα υπάρχουν άλλες 2-3 σημαντικές απειλές; Στην τελική, ακόμη και αν ο νεαρός δείχνει ακόμα άγουρος επιθετικά, το βασικό ζήτημα δεν είναι οι ατομικές δεξιότητες, αλλά το αν η ομάδα βγάζει ελεύθερα σουτ.
Ο Παπαπέτρου πάλι είναι μια άλλη περίπτωση. Εχει καλή αίσθηση το γηπέδου, παίρνει βήματα στον ελευθερο χώρο, αφήνει όμορφα τη μπάλα επάνω στο τζαμπ σουτ. Σε σχέση με τον Ντάρντεν, είναι καλύτερος παίκτης, και ας μην παρουσιάζει την ίδια συγκέντρωση για συνεχόμενο χρονικό διάστημα, ή κάποιο στιβαρό ποστ παιχνίδι (παρόλο που η προοπτική υπάρχει και φάνηκε και στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ). Αυτά είναι επίσης πράγματα που με δουλειά βελτιώνονται και που ο χρόνος συμμετοχής και η εμπιστοσύνη θα βοηθήσουν να αναδειχτούν. Θυμάστε πόσο χρονών ήταν ο Παπανικολάου όταν διέπρεπε στην Κωνσταντινούπολη;
Ο Ολυμπιακός είναι πλήρης σε όλες τις θέσεις, αυτή είναι η γνώμη μου. Για πρώτη φορά μάλιστα έχει και έναν ψηλό που μπορεί εν δυνάμει να συμμετάσχει και στη ροή της επίθεσης, χωρίς να είναι απλά εκεί για να τελειώνει φάσεις. Ο μόνος προβληματισμός που θα είχε βάση να εκφραστεί από τόσο νωρίς, έχει να κάνει με τις ικανότητες των γκαρντ στο μακρινό σουτ και στη λήψη αποφάσεων στα κρίσιμα σημεία. Τα στοιχεία αυτά του Κώστα Σλούκα, οι ερυθρόλευκοι δεν τα έχουν αναπληρώσει. Το κατά πόσο θα τους χρειαστούν όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το είδος του μπάσκετ που θα παρουσιάσει η ομάδα.
Γενικώς πάντως, το νέο σύνολο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε στην άμυνα να τρώει σίδερα. Το πώς θα εκμεταλλευτεί τις κερδισμένες μπάλες είναι μια σοβαρή συζήτηση, η οποία ελάχιστα έχει να κάνει με τον Αγραβάνη και τον Παπαπέτρου.
