Καλά τα σερί, το πρωτάθλημα όμως καλύτερο

1-1 λοιπόν έγραψε το κοντέρ και όλα τα άλλα περί διακοπής του σερί και λοιπές φαρφάρες, είναι λόγια να αγαπιόμαστε ή να μισιόμαστε. Το ματς χθες αλλοιώθηκε και όποιος διαφωνεί εθελοτυφλεί.

Ο Ολυμπιακός αποδεκατισμένος με εχθρική διαιτησία και αδιανόητες αποφάσεις, πήγε το ματς στο σουτ και δυστυχώς γι’ αυτόν η μπάλα βρήκε στεφάνη. Θα μπορούσε να εκτελεστεί καλύτερα η τελευταία επίθεση σαφώς αλλά σε μια περίοδο που η κούραση και η ένταση ήταν στα ύψη και με την ομάδα χωρίς playmaker αλλά και τους δύο clutch players να λείπουν, το βρήκε το τρίποντο ο Μακίσικ αλλά αστόχησε. Έτσι είναι το μπάσκετ αλλά δυστυχώς φτάσαμε εκεί μετά από έναν τραμπουκισμό, γιαούρτια, μπουκάλια νερό, καπνογόνα, αντιαθλητικά και τεχνικές βγαλμένες απ’ του κουτιού τα παραμύθια και σωρηδόν ανάποδα σφυρίγματα. Ακόμα και έτσι ο Ολυμπιακός κόντεψε να κερδίσει και απέδειξε πόσο καλύτερη ομάδα σε σύνολο και ποιότητα είναι.

Για μας τους παλαιότερους, τέτοια σφυρίγματα δεν είναι κάτι παράξενο. Ακόμα και το καλάθι που ο ίδιος διαιτητής που απέβαλλε τον Γουόκαπ μέτρησε σε πρώτο χρόνο με περίσσιο ενθουσιαμό αφού η μπάλα βρήκε στο διαφημιστικό πανί(!) κάτω και πίσω από το χρονόμετρο, με συγχωρείτε αλλά δείχνει πρόθεση. Δεν είναι λάθος. Πολλά ακόμα μπορούμε να πούμε, για το εσκιεμμένο κράτημα του Μποχωρίδη που οδήγησε στον τραυματισμό του Σάσα, αφού δεν τον άφησε μετά το άλμα του να προσγειωθεί σωστά, τα ανύπαρκτα σφυρίγματα σε Λι, αμυντικά φάουλ που δε δόθηκαν ποτέ και πολλά ακόμα.

Κοιτώντας το ποτήρι εκ πεποιθήσεως γεμάτο, αυτή η ήττα μπορεί να κάνει και καλό στον Ολυμπιακό. Ναι, τελείωσε το σερί των 14 νικών αλλά για μένα το πρωτάθλημα είναι απείρως σημαντικότερο και η χθεσινή βραδιά μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά για τους ερυθρόλευκους παίκτες. Η ομάδα μετά το σοκ του Κάουνας όπως τα έγραψα και πριν λίγες μέρες, έχει μπει αποκαρδιωμένη στους τελικούς και δε θυμίζει ιδαίτερα το… τρένο που έπαιρνε τα πάντα στο πέρασμά του κατά τη διάρκεια της σεζόν. Λογικό αφού παίζουν άνθρωποι και όχι μηχανές. Όμως ενδεχομένως η νίκη που τόσο πρόστυχα του έκλεψαν χθες, μπορεί να αφυπνίσει πραγματικά και να ενεργοποιήσει ξανά τις μπασκετικές αρχές με τις οποίες γαλούχησε την ομάδα του ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατά τη διάρκεια αυτής της εκπληκτικής χρονιάς. Βγήκε για παράδειγμα μπροστά ο Πίτερς που ήταν άφαντος, ο Μπολομπόι βοήθησε ενώ με προβληματίζει αυτή η τρομερή κάμψη στην απόδοση του Λαρεντζάκη. Ο προπονητής τον εμπιστεύθηκε και τον έχρισε βασικό όμως και πάλι δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του ματς. Έχει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού το οποίο δεν του επιτρέπει να προπονηθεί σωστά, είναι θέμα κόπωσης, ζήτημα ψυχολογίας; Ειλικρινά δε γνωρίζω όμως ο παίκτης δυστυχώς υστερεί σε σχέση με τα δικά του στάνταρ και είναι σημαντικός με το ρόλο που του έχει ανατεθεί.

Εκ του αποτελέσματος και λαμβάνοντας αναγκαστικά υπόψιν την κατάσταση του Μπλακ που άκοπα οδηγεί στη μη χρησιμοποίησή του, ίσως έχει νόημα να πούμε πως κακώς δηλώθηκε ο θηριώδης Αμερικανός αντί του Κάναν, όμως αυτό αποτελεί σενάριο και όπως λένε στο USA, it is what it is. Προφανώς θα βοηθούσε ο Ησαϊας αλλά εφόσον αποτελεί επιλογή και όχι ανάγκη, ο Ολυμπιακός θα ζήσει και θα πεθάνει με τις επιλογές του.

Αναμφίβολα λοιπόν οι Πειραιώτες είναι απείρως καλύτερη ομάδα όμως η τελικοί είναι όπως έγραψα μια άλλη ιστορία και ειδικότερα όταν αντίπαλος σου είναι ο “αιώνιος”. Ελπίδα μου αλλά μάταιη λογικά, είναι στο ΣΕΦ την προσεχή Κυριακή, να υπάρχει ναι μεν μια καυτή έδρα αλλά μπασκετική. Τυχόν αντίποινα μόνο κακό θα κάνουν στην ομάδα και στην τελική δεν υπάρχει λόγος να γίνουν αφού πάντα τα επεισόδια ευνοούν τον αδύναμο. Εκτός απροόπτου θα επιστρέψει ο Σλούκας ενώ το οστικό οίδημα του Βεζένκοφ πιθανότα θα απαγορεύσει στο ιατρικό τιμ να δώσει το πράσινο φως για τη συμμετοχή του.