Γι’ αυτό δεν παίρνει τον προπονητή που θέλει

Ποιος θα είναι ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού; Ούτε ο Κορδόν δε ξέρει και υπάρχουν σοβαροί λόγοι γι’ αυτό.

Χθες έγραψα ένα άρθρο για το πόσο καθυστερημένος είναι ο Ολυμπιακός στην επιλογή του επόμενου τεχνικού του, μια επιλογή η οποία δεν πρέπει να συνοδευτεί από λάθος για πολλούς και διάφορους λόγους και θα έχει τη σφραγίδα ενός σημαντικού ανθρώπου στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, του Αντόνιο Κορδόν. Γιατί όμως υπάρχει τόσο μεγάλη ολιγωρία στο εν λόγω ζήτημα; Υπάρχουν ουσιαστικοί λόγοι ή απλά είναι θέμα συγκυριών; Πάμε να δούμε:

Ας ξεκινήσουμε από κάτι που περνάει σίγουρα στο μυαλό των περισσότερων, κάποτε ο Ολυμπιακός είχε φέρει στον πάγκο του τον φιναλίστ του Europa league και έναν από τους πλέον ανερχόμενους προπονητές της Ισπανίας, τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Αποχώρησε για προσωπικούς λόγους αλλά και ξανά οι ερυθρόλευκοι με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στην ηγεσία πλέον, επανέφεραν τον επιτυχημένο Ίβηρα ο οποίος έμεινε για ακόμη δύο χρόνια με ισάριθμους τίτλους, όταν και παλι αναχώρησε για οικογενειακό του ζήτημα. Ήρθαν οι Ζαρντίμ, Σίλβα, Μαρτίνς, ακόμα και οι Μίτσελ, Μπέντο και Περέιρα. Δεν έπιασαν φυσικά όλοι οι ανωτέρω στο λιμάνι, όμως ήταν προπονητές με σημαντικό βιογραφικό και παραστάσεις σε ιδανική για προπονητή ηλικία, έχοντας καλό όνομα στο ευρωπαϊκό στερέωμα και προδιαγραφές για εξέλιξη και καθιέρωση στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Βαλβέρδε μετέπειτα δούλεψε στη Μπαρτσελόνα, ο Ζαρντίμ στη Μονακό, ο Περέιρα στη Φενέρ, ο Σίλβα στην Πρέμιερ, ο Μίτσελ στη Λα λίγκα ενώ ο Μπέντο πριν έρθει ήταν για 4 χρόνια στη Σπόρτινγκ και άλλα τόσα στην φημισμένη εθνική Πορτογαλίας. Όλοι σχεδόν δηλαδή, “διατήρησαν” το όνομα που είχαν φτιάξει προ της ελεύσεώς τους στον Πειραιά ενώ ορισμένοι εξ αυτών το εκτόξευσαν. Γιατί λοιπόν δε μπορεί να έρθει ένας αντίστοιχος τεχνικός και τώρα;

1. Τα αστέρια που φύγαν μακριά. Ο Ολυμπιακός πλέον δεν παίζει Τσάμπιονς λιγκ και γενικότερα με τα υπάρχοντα δεδομένα της UEFA είναι δύσκολη η συμμετοχή του σε ομίλους. Το Τσ. Λιγκ κακά τα ψέμματα είναι η βιτρίνα, το μαγαζί γωνία ενός παίκτη-προπονητή και όλοι έχουν όνειρο να συμμετάσχουν εκεί. Πλέον αυτή η δυνατότητα δεν προσφέρεται. Το Γιουρόπα (που ούτε εκεί ξέρεις αν τελικά παίξεις) καλό είναι αλλά δεν έχει ούτε στο ελάχιστο τη λάμψη της κορυφαίας παγκοσμίως διασυλλογικής διοργάνωσης.
2. Διάβασέ μου τη βαθμολογία ανάποδα να δω κάτι… Η Ελλάδα έχει πέσει δραματικά στη βαθμολογία της UEFA. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται με νοσταλγία πως κάποτε η χώρα μας στην ευρωπαϊκή κατάταξη είχε το 6ο καλύτερο πρωτάθλημα της ηπείρου! Ναι, είναι αλήθεια! Με τις επιτυχίες όλων των ομάδων μας στις διεθνείς διοργανώσεις είμασταν κάτω μόνο από τις υπερδυνάμεις όπως ΑΓΓΛΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ και ΓΑΛΛΙΑ. Διανοείστε τι σημαίνει αυτό; Η Ελλάδα έβγαζε 3 ομάδες στο Τσάμπιονς λιγκ εκ των οποίων οι δύο πρώτες απευθείας στους ομίλους και η τρίτη έπαιζε μόνο έναν προκριματικό. Ξέρετε τι θέση είναι σήμερα η Ελλάδα; Στην 20στή!!! Για έναν προπονητή λοιπόν αλλά φυσικά και παίκτες, παίζει καίριο ρόλο αυτή η θέση στην επιλογή τους.
3. Money talks, bullshits walks. Σε συνέχεια των ανωτέρω δύο κατηγοριών, είναι και τα χρήματα που διέθεταν οι σύλλογοι τόσο για αγορά ποδοσφαιριστών, όσο και στην εν γένει λειτουργία τους. Τα χρήματα που προσφέρει για παράδειγμα ο Ολυμπιακός σήμερα στον Μαρσελίνιο, μπορεί να τα βρει το ίδιο εύκολα, ίσως και παραπάνω σε ομάδες τύπου Βαλένθια και Σεβίλλη που γράφεται ότι τις ενδιαφέρει.
4. Ψωροκώσταινα. Είναι πραγματικότητα πως η πλειοψηφία (και όχι άδικα) προτιμά να βρίσκεται σε έναν σύλλογο που παλεύει για την παραμονή αλλά σε κορυφαίο πρωτάθλημα, από το να βρίσκεται για παράδειγμα στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδος, της Τσεχίας ή της Ουγγαρίας. Άλλη η αίγλη του Καμπιονάτο για παράδειγμα και άλλη της… Super league, άλλο να παίζεις στο Γούντισον παρκ και άλλο στο γήπεδο του Λεβαδειακού και σε συνδυασμό με τη μη συμμετοχή στο Τσ. λιγκ που λέγαμε παραπάνω, δένει το γλυκό.
5. Έχεις μπάτζετ; Έχω μπάτζετ. Έχεις λαγό; Δεν έχω λαγό. Σε συνέχεια αυτών που έγραφα για τα χρήματα, κολλάει και το μπάτζετ το οποίο προσφέρει ο σύλλογος στον προπονητή για να δουλέψει. Είναι διαφορετικό να του λες, πάρε 30Μ και κάνε 4,5 καλές ενδεκαδάτες προσθήκες και άλλο να του λες, ξεκαθάρισε το ρόστερ, θα πάρουμε μερικούς ελεύθερους και αν πουλήσουμε παίκτες αφού πήραμε και τον Κορδόν που πουλάει πάγο στους εσκιμώους και έρθουν χρήματα στα ταμεία, θα πάρεις και συ από κει ακόμα καμιά μεταγραφή, να γιατί έχουμε και το Financial Fair Play κλπ κλπ.
6. Φιλοδοξίες, τόλμη και γοητεία. Κακά τα ψέμματα, ο Ολυμπιακός ακόμα και στα καλύτερά του, αποτελεί σκαλοπάτι για τους φιλόδοξους. Κανείς Ισπανός από το Αλμπαθέτε ή Γάλλος από την Τουλούζ δεν είχε παιδικό όνειρο να πάρει το Τσάμπιονς λιγκ με τους ερυθρόλευκους μετά από ξέρω γω 5-6 ή και 7 σεζόν. Αυτά γίνονται στο μάνατζερ. Εφόσον λοιπόν στην παρούσα φάση ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να του προσφέρει αυτή τη φιλοδοξία όπως μεταφράζεται από διεθνείς διακρίσεις, τόσο πιο παροδική θα είναι η παραμονή του οποιουδήποτε στον Πειραιά άρα και η σταθερότητα που μπορεί να διατηρήσει μια ομάδα στο πέρασμα των ετών. Καλά τα πρωταθλήματα Ελλάδος αλλά για τον Giuseppe από το Κόμο δε λένε και πολλά.
7. Patience aka υπομονή. Μια που μιλάμε για μάνατζερ, στα νιάτα μου το μακρινό 2001, έπαιζα σαν παιδί και γω Championship (τοτε) Manager. Στα χαρακτηριστικά των προέδρων των ομάδων, είχε ένα που το ονόμαζε Patience, δηλαδή υπομονή και εννοούσε φυσικά πόσο γρήγορα ο συγκεκριμένος πρόεδρος αλλάζει τους τεχνικούς του. Ε, ο Σωκράτης Κόκκαλης φίλοι αναγνώστες είχε 1/20!!! Κι όμως είναι αλήθεια. Από τότε έχω να ξαναπαίξω οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά αυτό το θυμάμαι. Πόσο πιστεύετε λοιπόν ότι θα είχε ο Βαγγέλης Μαρινάκης μετά την περσινή χρονιά και τους 4(!) προπονητές που άλλαξε η ομάδα; Δεν παίζει ρόλο αυτό στη σοβαρότητα που αποπνέει ένας σύλλογος ή νομίζετε πως δεν το ξέρουν όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο άρα γίνονται αμέσως περισσότερο διστακτικοί;

Τι σημαίνουν τα παραπάνω 7 κακά της μοίρας μας; ότι τέλος οι καλοί προπονητές και θα πρέπει να πάρουμε τον Τεννέ της Ισπανίας ή τον Παράσχο της Πορτογαλίας; Όχι απαραίτητα αλλά σίγουρα πλέον αποτελεί mission impossible η έλευση προπονητών από το πάνω ράφι (αχ αυτά τα ράφια, στόμα να ‘χαν να μιλούσαν). Θα απαντήσει κάποιος με στόμφο και βαριά φωνή: να δώσει υπεραξία σε κάποιον και θα έρθει. Ναι, αυτό είναι ένα ανάγνωσμα που έχει μια κάποια βάση αλλά πρώτον, θα έδινε πχ ο Ολυμπιακός σε έναν προπονητή 4 εκ. το χρόνο; Δεν το έκανε ποτέ και όχι στον Ποκετίνο πχ αλλά στον Ιραόλα ο οποίος δεν έχει ακόμα τίτλο στην καριέρα του, ούτε καν τρομερές διακρίσεις. Δεύτερον, μπορεί να του δώσει και τα 30 εκ. μπάτζετ που λέγαμε παραπάνω; Πως θα τα δικαιολογήσει; Να κάνει πάλι αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενώ έκανε ήδη πριν λίγους μήνες; Δε γίνεται οικονομοτεχνικά. Ναι ξέρω, δεν είστε λογιστές αλλά η Deloitte που πληρώνει ο Ολυμπιακός ξέρει καλύτερα. Τρίτον, πόσο καιρό θα κάτσει ένας προπονητής που ήρθε για να κάνει την αρπαχτή του; Δε θα κοιτάξει να βρει μοιραία αντίστοιχα λεφτά σε κάποια άλλη ομάδα που θα ήθελε πραγματικά να πάει το συντομότερο δυνατό; Πάμε παρακάτω.

Ο Κορδόν, είναι πολυτέλεια για τον Ολυμπιακό. Η έλευσή του βέβαια δεν ήρθε βάσει στρατηγικής μελέτης και πλάνου αλλά ως συνήθως από σπόντα. Δεν έκατσε του Ρεμπρόφ, δεν τελεσφόρησε για άλλους λόγους του Γκατούζο και φέρανε τον Ισπανό με εξωφρενική για τη θέση του αμοιβή ήτοι 1,5 εκ. το χρόνο, να λύσει τα άλυτα! Αν έκλεινε ο Ρεμπρόφ, αμφιβάλλω ότι θα ερχόταν ο Κορδόν αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και είναι στη σφαίρα του υποθετικού. Η παρουσία λοιπόν του Κορδόν, εμπνέει σοβαρότητα στον σύλλογο αλλά και στην προσέγγιση συνεργασίας σε εν δυνάμει στόχους. Είναι τεχνοκράτης, έμπειρος με βιογραφικό σημαντικό στα νούμερα αλλά και ουσιαστικό. Σίγουρα λοιπόν θα συνετελέσει στην προσέλκυση ενός κόουτς που εκείνος επιθυμεί και ενδεχομένως να κάμψει μέρος των αμφιβολιών του τελευταίου.

Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από υπομονή αλλά και κυρίως περισυλλογή από κείνους που πρέπει, διότι ορισμένα από τα παραπάνω 7… κακά, είναι στο χέρι της διοίκησης του Ολυμπιακού να τα αλλάξει, είτε αυτό αφορά τον προπονητή της ομάδας με μια αξιόπιστη και μακρόπνοη επιλογή, είτε την αναβάθμιση του ελληνικού πρωταθλήματος με την απομάκρυνση αυτών των διοικούντων που λυμαίνουν το ποδόσφαιρο με τις αποφάσεις τους, είτε οτιδήποτε άλλο προς την αναβάθμιση του προϊόντος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ανακοινώσεις αποδεικνύεται πως δεν αρκούν, χώρια που θα βγάλει και η ΕΠΟ απόφαση για τιμωρία των… αντιφρονούντων σε κάθε δημόσια διαμαρτυρία. Χρειάζονται δραστικές παρεμβάσεις που θέλω να πιστεύω πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα πράξει με τον πλέον εμφατικό τρόπο αν και μοιάζει απομονωμένος. Τον Ολυμπιακό τον συμφέρει από κάθε άποψη ένα δυνατό αλλά δίκαιο πρωτάθλημα και ισχυρούς ΠΑΟ, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας ξαναδιαβάσει το άρθρο και να σκεφτεί πως συνδέονται όλα μεταξύ τους. Ευχαριστώ για την ανάγνωση. Μπορείτε να με ακολουθήσετε και στο twitter.