Γιατί μας … ξενέρωσε ο Σίκμα

Μίροτιτς περιμέναμε, Σίκμα μας ήρθε. Πιο πολύ όμως ταιριάζει για αντί Σλούκα πάρα για αντί Βεζένκοφ – του Β. Σιδέρη

Η τρίτη μεταγραφή των Πειραιωτών ολοκληρώθηκε και ανακοινώθηκε επίσημα. Το όνομα αυτού, Λουκ Σίκμα.

Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή αυτή ξένισε το μεγαλύτερο μέρος των ερυθρόλευκων φιλάθλων και όχι άδικα. Όταν στη θέση του είχες τον Euroleague MVP και θεωρητικά τον “αντικαθιστάς” με έναν 34χρονο παίκτη της Άλμπα, χωρίς να έχει αγωνιστεί πότε στο υψηλότερο επίπεδο, είναι λογικό να εγείρονται ερωτήματα και αμφισβήτηση, ωστόσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας προφανώς ξέρει πολύ περισσότερο μπάσκετ απ’ όλους μας και η κίνησή του αυτή θα είναι βαθιά μελετημένη.

Τι λοιπόν μπορεί να θέλει από τον παίκτη ο προπονητής του Ολυμπιακού και πως αυτός συνδυάζεται με το υπόλοιπο ρόστερ;

Ξεκινάμε από τα βασικά. Ο Σίκμα σαν παίκτης πάντα μου άρεσε και τον θεωρούσα ιδανικό ως δεύτερο PF στον Ολυμπιακό, πίσω από ένα ποιοτικό stretch four όπως ήταν ο Βεζένκοφ. Δε συμφωνούσα με το δίδυμο Σάσα – Πίτερς καθώς εμπεριέχουν παρόμοια στοιχεία όσον αφορά το επιθετικό παιχνίδι (γρήγορη εκτέλεση, εξαιρετικό σουτ, σαφώς χαμηλότερο βαθμό στο off ball movement ο Αμερικανός όπως και υποδεέστερος αμυντικός).

Ενδεχομένως θα ταίριαζε με τον Βεζένκοφ ένα δυναμικό αθλητικό 4αρι με post παιχνίδι και πιο σκληρή άμυνα. Βεζένκοφ πλέον δεν υπάρχει όποτε προς το παρόν έχουμε Σίκμα – Πίτερς.

Ο Σίκμα είναι ένας elite δημιουργός που δεν είναι τρομερός αμυντικός, όχι βέβαια πως είναι κακός. Δεν είναι αθλητικός και όλα τα υπόλοιπα επιθετικά τα κάνει καλά αλλά όχι εξαιρετικά. Δεν έχει το φοβερό σουτ, ούτε μοναδικό post up παιχνίδι. Θα κατεβάσει τα ριμπάουντ που του αναλογούν και με το παραπάνω, θα βάλει το σώμα του κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο είτε πρόκειται και τον προσωπικό του ή γκαρντ αν η ομάδα παίζει με αλλαγές, άλλες φορές με επιτυχία και ορισμένες φορές, όχι.

Ο Ολυμπιακός δε μπορώ να πω ότι χάνει σε αθλητικότητα με τον προσθήκη του Αμερικανού σε σχέση με τον Βούλγαρο καθώς ούτε ο τελευταίος ήταν κανένας τρομερός αθληταράς. Σίγουρα είχε καταπληκτικά κοψίματα στα οποία τον βοηθούσαν τα συστήματα της ομάδας, γρήγορη και επιτυχημένη εκτέλεση με ή χωρίς πίεση και υψηλή αντίληψη. Αμυντικά ναι, είναι υποδεέστερος και σαφώς έχει πολύ πιο αργό πρώτο βήμα.

Πάμε όμως στην αντίληψη. Αυτό είναι και το μεγάλο ατού του Σίκμα. Ο πρώην παίκτης της Άλμπα είναι σταθερά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη ο καλύτερος δημιουργός από τη θέση 3 και πάνω, έχοντας απαράμιλλη διορατικότητα αλλά και ικανότητα να πασάρει όταν πρέπει σε όποιον πρέπει.
Θεωρητικά ο Μπαρτζώκας έχει στο μυαλό να πάρει να το πω κάπως χοντροκομμένα, τις χαμένες ασίστ του Σλούκα από τα χέρια του Σίκμα. Αυτό μπορώ να το υιοθετήσω μόνο σε περίπτωση που η ομάδα πάρει έναν pure scoring guard στο δύο τον οποίο θα αναγάγει σε βασικό επιθετικό πόλο της ομάδας αλλά και ακόμα έναν διαφορετικό παίκτη στη ρακέτα. Τον ρόλο αυτό να τον αναλάβει αποκλειστικά ο Κάναν το θεωρώ τραβηγμένο και ίσως αλαζονικό. Όχι πως δεν έχει την εμπειρία και την ποιότητα ο αγαπημένος μας Ησαΐας να ανεβάσει τα νούμερά του αλλά το θεωρώ απίθανο ξαφνικά να μετατραπεί σε έναν Κιθ Λάνγκφορντ στα ντουζένια του.

Στα υπόλοιπα του επιθετικού ρεπερτορίου του, όπως προανέφερα ο παίκτης έχει λίγο απ’ όλα. Κανένα τρομερό στοιχείο, κανένα όμως και τραγικό. Θα σουτάρει τρίποντο, θα δοκιμάσει αν τον παίρνει να παίξει με πλάτη, θα πάρει ένα mid range σουτάκι. Γενικώς τους 7-8 πόντους του θα στους βάλει αλλά θα σου δώσει και άλλους τόσους από ασίστ.

Στην άμυνα τα πράγματα είναι ελαφρώς χειρότερα. Ο Σίκμα τα βρίσκει σκούρα όταν έχει να αντιμετωπίσει τεσσάρια αθλητικά με γρήγορα πόδια ή καλό pull up shoot. Αν δει κανείς βιντεάκια του, ακόμα και στο post παιχνίδι δυσκολεύεται. Να μην παρεξηγηθώ. Δεν είναι επουδενί σταθμάρχης, όμως προς το παρόν στο υπάρχον ρόστερ χωρίς αθλητικότητα στη ρακέτα από κανέναν εκ των τριών υπολοίπων ψηλών, μοιάζει η προσθήκη του ως περιττή πολυτέλεια.

Επιπρόσθετα δεν φαίνεται να υπάρχει και ο/οι εκτελεστές οι οποίοι θα κινούνται στο χώρο, θα εκμεταλλευτούν τα σκριν που θα τους δοθούν και θα μετουσιώσουν σε καλάθια τις πάσες τόσο του ίδιου όσο και γενικότερα γενικότερα τις συνθήκες που θα δημιουργηθούν από τα συστήματα του προπονητή.

Εκτιμώ όποτε βάσει των ανωτέρω πως δε θα είναι ο μόνος ψηλός που θα αποκτηθεί αλλά θα έρθει ακόμα ένα δυναμικό 4-5αρι το οποίο θα σπρώξει, θα καρφώσει, θα παίξει εύκολα αλλαγές και θα δώσει ενέργεια όποτε η ομάδα το χρειάζεσαι. Αν θα είναι αυτός για παράδειγμα ο Πόιθρες δεν το ξέρω αλλά ελπίζω πως όχι. Θα μου άρεσε μια επιλογή υψηλού ρίσκου αλλά τεράστιας προοπτικής επιπλέον, όπως του Σάμανιτς ή του Βούκσεβιτς ο οποίος λογίζεται λόγω πατέρα και ως Έλληνας.

Η μεγαλύτερη ένσταση που συμπληρώνει όλα τα παραπάνω, είναι κατά πόσο ο παίκτης θα σταθεί επάξια σε συνθήκες πρωταθλητισμού και πίεσης όπως για παράδειγμα τα PO και ελπίζουμε το F4. Είναι εντελώς διαφορετικές οι απαιτήσεις σε επίθεση και κυρίως σε άμυνα σε τέτοια παιχνίδια, στα οποία στη μεγάλη του καριέρα ο Σίκμα ουδέποτε δοκιμάστηκε και σίγουρα προκαλεί δισταγμό τουλάχιστον αν πούμε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σίγουρα για πρώτη φορά στα 34 του.

Όπως πάει το πράγμα με δύο δεινόσαυρους στο 5, τον Σίκμα στο 4, τον Γκος και χωρίς Σάσα – Σλούκα, είναι ασφαλές να πούμε πως δύσκολα ο Ολυμπιακός θα έχει κάποια κοντινή σχέση με τον περσινό. Το επιθετικό βάρος μεταφέρεται και μεταλλάσσεται και το ερώτημα είναι κατά πόσο αλλά και πότε θα απορροφηθούν αυτές οι διαφοροποιήσεις από τους παίκτες και θα μετουσιώθουν στο παρκέ, γιατί ναι μεν ο Ολυμπιακός κράτησε τον κορμό του, όταν όμως αλλάζει η τακτική προσέγγιση μιας ομάδας τότε αυτή ξεκινά από άλλη αφετηρία και όχι συνεχίζοντας την προηγούμενη επιτυχημένη συνταγή.