Back on track!

Όπως λέει και ο τίτλος που… αμερικανίζει, “ξανά στις ράγες” ή αν θέλετε “πίσω στη διαδρομή”. Ο Ολυμπιακός βελτιώνει αλλά κυρίως σταθεροποιεί την απόδοσή του την πλέον κατάλληλη στιγμή και το δύσκολο χθεσινό παιχνίδι με τον Άρη ήταν άλλη μια απόδειξη για του λόγου του αληθές. Σίγουρα οι ερυθρόλευκοι δεν εντυπωσίασαν όπως έγινε στο ματς με τη Ρεάλ, άλλωστε θα ήταν παράξενο να δούμε εκ νέου μια ολοκληρωτική εμφάνιση δύο μόλις μέρες από το τελευταίο παιχνίδι που συμπεριέλαβε όπως είναι φυσικό πνευματική και φυσική κόπωση, απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που παίζει εξαιρετική άμυνα, μέσα στο σπίτι του και με ισχυρό κίνητρο να αποδείξει πως γίνεται ξανά μεγάλη ομάδα.

Ωστόσο ο Ολυμπιακός κατάφερε και κέρδισε διότι προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του παιχνιδιού, δεν εκβίασε το ματς με επίμονη στην πεπατημένη όπως για παράδειγμα το κεντρικό ΠνΡ και εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες τις περιφερειακής άμυνας του Άρη ο οποίος έκλεισε περισσότερο τους διαδρόμους. Το ματς κρίθηκε στο τέλος ωστόσο τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν οι Πειραιώτες ήταν στοιχειωδώς πιο εύστοχοι από τη γραμμή των τριπόντων τα οποία εκτελέστηκαν υπό καλές προϋποθέσεις και δεν έχανε από την αρχή τον Χάντερ, αναγκάζοντας τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να παίξει όλο σχεδόν το παιχνίδι με Γουόρικ και Μιλουτίνοφ, σε ματς απς που αναμφίβολα δεν ταίριαζαν ειδικά στον Σέρβο.

Το στοιχείο που θέλω να σταθώ περισσότερο και θεωρώ ότι κάνει τη διαφορά στην βελτίωση που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός, είναι η σταθερή άνοδος των Ελλήνων παικτών και κατ’ επέκταση στην επιρροή που έχουν στο παιχνίδι της ομάδος. Ειδικότερα στο 4ο δεκάλεπτο, η πεντάδα με Μάντζαρη, Σπανούλη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Πρίντεζη, άφηνε χαμόγελα, υποσχέσεις και έφερνε αναμνήσεις από το πρόσφατο ηρωικό ερυθρόλευκο παρελθόν. Στην κατάλληλη περίοδο, όπου παίζεται η πρόκριση στους “8” αλλά και το πλεονέκτημα έδρας στη basket league, οι φυσικοί ηγέτες της ομάδος φωνάζουν παρόν και μοιραία θα παρασύρουν και τους υπόλοιπους.

Στα αρνητικά της βραδιάς είναι η απροσδόκητη εξέλιξη με τον Οθέλο Χάντερ. Πραγματικά είναι δύσκολο να αντιληφθείς από το ριπλέι, πως ένα όχι εσκεμμένο και δυνατό χτύπημα από τον Κώστα Παπανικολάου, προκάλεσε ελαφρά εγκεφαλική διάσειση. Βέβαια για τον Ολυμπιακό μιλάμε και τραυματισμός μπορεί να προέλθει σ’ αυτήν την ομάδα και από το καλαμάκι του καφέ. Ας είναι. Το ζήτημα που μας ενδιαφέρει είναι κατά πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα στον “τελικό” με την Χίμκι. Ο Γουόρικ ήταν μεν θετικός για ακόμα ένα παιχνίδι όμως ενδεχόμενη απώλεια του Χάντερ μειώνει κατά πολύ τις αμυντικές ικανότητες του Ολυμπιακού και την υλοποίηση του κεντρικού ΠνΡ, κατάσταση που εκτιμώ πως θα έβγαινε σε αρκετές φάσεις δεδομένων των όχι και τόσο καλών αμυντικά γκαρντ των Ρώσων. Οι Όουκουστιν και Ντέιβις έχουν γρήγορα πόδια και θα βάλουν αρκετά προβλήματα στους Μιλουτίνοφ και Γουόρικ οπότε καταλαβαίνετε πόσο σημαντική είναι συμμετοχή του Οθέλο. Θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός χωρίς αυτόν; Ναι, όμως θα απαιτούσε προσαρμογές αμυντικά και κυρίως στο σετ παιχνίδι, τις οποίες αν δεν έχει ήδη “δουλέψει” ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σε προηγούμενες προπονήσεις, είναι δύσκολο να εφαρμόσει μέσα στις δύο μέρες που απομένουν.