Τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός…

Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει στο blog του για τα νέα στοιχεία που θέλει να δείξει ο Σφαιρόπουλος, σχολιάζει τα πρώτα δείγματα από τις νέες μεταγραφές και…  ατενίζει το ντέρμπι της Δευτέρας κόντρα στον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ.

Τέλειωσε και η πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και ο Ολυμπιακός όχι τόσο εύκολα όσο δείχνει το τελικό σκορ επικράτησε της αξιόμαχης πρωταθλήτριας Κροατίας Τσεντεβίτα. Και την γράφω επίτηδες αυτήν της την ιδιότητα καθώς μιλάμε για μια ιστορική σχολή μπάσκετ και την καλύτερη σ’ αυτή τη λίγκα ομάδα. Το όνομά δε κάνει σίγουρα γκελ αλλά είδαμε ένα σύνολο με πλάνο, οργάνωση και αρκετό μπάσκετ.

Πάμε όμως στα δικά μας που αυτά μας αφορούν άμεσα κιόλας, τρεις μέρες πριν το επικίνδυνο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ.

Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας πως ακόμα δεν μπορεί κανείς μας να εξάγει πλήρη συμπεράσματα για το πως θα παρουσιαστεί ο φετινός Ολυμπιακός στην πορεία και κυρίως στο τελείωμα της σεζόν αφού η ομάδα ακόμα μοντάρεται, οι παίκτες γνωρίζονται μεταξύ τους και ιδιαίτερα οι καινούριοι προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα θέλω του καινούριου προπονητή. Άρα μιλάμε περισσότερο για εντυπώσεις παρά για ολοκληρωμένες απόψεις.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θέλει και φέτος να στηριχτεί στην άμυνα. Αυτό τον οδήγησε πέρυσι σε επιτυχίες, αυτό προσπαθεί να κάνει και τώρα. Πήρε παίκτες που πρωτίστως είναι καλοί αμυντικοί και έπειτα κάνουν όλα τα υπόλοιπα. Στα υπόλοιπα βάλτε με έντονα γράμματα το περιφερειακό σουτ. Εντούτοις προσπαθεί να εντάξει και μια νέα νοοτροπία. Αυτήν του γρήγορου παιχνιδιού, του τρεξίματος στον ανοιχτό χώρο και στην διενέργεια αιφνιδιασμών, αρετή που πέρυσι δεν είχαν οι Πειραιώτες.

Χάκετ, Στρόμπερι και Γιανγκ, εφόσον το μάθουν, μπορούν να το εφαρμόσουν, μπορούν να φύγουν με ή χωρίς τη μπάλα και να πατήσουν με αξιώσεις τη ρακέτα. Ακόμα ψάχνονται, ΟΛΟΙ οι νέοι ακόμα και ο Γιανγκ που χθες (15/10) έκανε καλό παιχνίδι. Ο Στρόμπερι είναι εμφανώς εκτός κλίματος ενώ ο Χάκετ μπορεί να είναι θετικός αλλά για τα δικά του υψηλά στάνταρ δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στο 60%. Φαίνεται από τον τρόπο που κόβει την τρίπλα στο ντράιβ, από την αντίληψη ότι πρέπει να βρει την πάσα στην περιφέρεια, από την έλλειψη αυτοπεποίθησης να πάρει πρωτοβουλίες. Η λογική λέει ότι με τον καιρό αυτά θα ξεπεραστούν.

Ο Στρόμπερι ήταν και είναι στοίχημα, όχι διότι δεν είναι καλός παίκτης αλλά επειδή η φανέλα του Ολυμπιακού είναι βαριά και ο ίδιος καλείται να την αντέξει χωρίς να έχει στο ιστορικό του αντίστοιχα παραδείγματα. Για τον Γιανγκ τα πράγματα είναι γνωστά. Απίστευτη ενέργεια αλλά υπέρμετρος ενθουσιασμός και ζήλος που πολλές φορές γυρνάει μπούμερανγκ. Ο καλός παίκτης πρέπει να ξέρει πότε να φορτσάρει και πότε όχι αλλά κι αυτό είναι ένα γνώρισμα που εμπειρικά θα διορθωθεί.

Εκεί που θα ήθελα να σταθώ είναι στον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο μικρός ξεκίνησε βασικός κάτι που το έδωσε αυτοπεποίθηση και το έδειξε επιθετικά. Αμυντικά ακόμα έχει τα… θεματάκια του αλλά προσπαθεί και μοιραία θα βελτιωθεί. Από κει και πέρα η παλιά φουρνιά στις γνωστές τις συνήθειες. Ο Πρίντεζης ρομποτικός, ο Σπανούλης δημιουργός περισσότερο από εκτελεστής κάτι λογικό για την περίοδο, ο Μάντζαρης συγκρατημένος, ο Αγραβάνης επιπόλαιος αλλά σκύλος και ο Λοτζέσκι φονιάς.

Υπήρχαν χθες αρκετά προβλήματα, ιδιαίτερα στο αμυντικό τρανζίσιον και στις αλλαγές στην άμυνα. Κάποιες φορές δεν μπορούσες να διακρίνεις για παράδειγμα αν ο ψηλός που έβγαινε μπροστά από το σκριν πήγαινε για χετζ άουτ ή για αλλαγή. Εκεί είχαμε κάποια μπερδέματα κάτι που σταδιακά εκτιμώ θα λυθούν με τις προπονήσεις.

Πολλά πράγματα ακόμα δε χρειάζεται να πούμε γιατί είναι πολύ πολύ νωρίς. Βέβαια ο ΠΑΟ δεν θα περιμένει να ετοιμαστεί ο Ολυμπιακός και τη Δευτέρα θα θελήσει να κάνει το 2-0 για τη σεζόν με τα αβαντάζ της ψυχολογίας από την νίκη στο ΣΕΦ και του κόσμου. Επικίνδυνο για να κάνουμε προβλέψεις όμως αν έχουν και πάλι οι ερυθρόλευκοι τα τραγικά ποσοστά στις βολές και στα τρίποντα, τότε είναι δύσκολο να φύγουν με το διπλό, όσο καλή άμυνα κι αν παίξουν.