Ο ξένος γκαρντ του Ολυμπιακού

Ο Βαλάντης Σιδέρης γράφει για το θέμα των ημερών. Τη μεταγραφή του ξένου γκαρντ του Ολυμπιακού.

Βρισκόμαστε στην κρισμότερη φάση του μεταγραφικού σχεδιασμού του Ολυμπιακού. Μάλλλον της υλοποίησης των πλάνων που έχουν προφανώς ετοιμάσει ο Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του εδώ και καιρό.

Ήδη αποκτήθηκαν 3 παίκτες, ένας περιφερειακός, ο Στρέλνιεκς, ένας φόργουορντ, ο Τιλί και ένας σέντερ, ο Μπόγρης. Σίγουρα θα μπορούσαν να επιλεγούν άλλοι, ειδικότερα στις θέσεις των ξένων, όμως αποφασίστηκε να γίνουν προσθήκες με συγκερκιμένο ταβάνι αλλά κυρίως με το λιγότερο δυνατό ρίσκο.

Ξέρεις ότι ο Λετονός είναι ένας πολύ καλός παίκτης, περισσότερο συμπληρωματικός ωστόσο, που ποτέ δε θα γίνει ηγέτης. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Τιλί. Αν πούμε λοιπόν οτι ο πρώην παίκτης της Μπάμπεργκ θα παίζει στο “2”, τότε αυτόματα αναζητάται μια επιλογή με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους προαναφερθέντες. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

Με τον Σπανούλη να μεγαλώνει επικίνδυνα, το… απρόβλεπτο είναι απαίτηση από μια σύγχρονη ομάδα, όπως και η ατομική ικανότητα σε αγωνιστικό και κυρίως ψυχικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από έναν παίκτη ο οποίος εκτός από καλό σουτ και δημιουργία, θα έχει θράσσος, τσαμπουκά και όσο γίνεται στο συγκεκριμένο περιβάλλον, ηγετική φυσιογνωμία. Λέγοντας ηγέτης δε σημαίνει αυτός που θα κλέψει το αόρατο περιβραχιόνιο του αρχηγού αλλά αυτός που θα μπει μέσα σε κρίσιμες στιγμές και θα βγει μπορστά. που θα έχει ψυχραιμία όταν η μπάλα θα καίει, που θα πάρει το τελευταίο σουτ με θάρρος και σιγουριά…κι ας το χάσει. Όλα αυτά βέβαια, στο μέτρο του ρεαλιστικού και του εφικτού, βάσει του επιπέδου της ευρωλίγκας και του Ολυμπιακού.

Τέτοια χαρακτηριστικά, της εκρηκτικότητας, της διείσδυσης, του τρανζίσιον παιχνιδιού, λίγα ελεύθερα γκαρντ τα έχουν και όχι όλα σε εξαιρετικό βαθμό. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποφάσισε για τους δικούς του λόγους να μην αναεώσει τον Χάκετ παρά την τεράστια λαϊκή απαίτηση, οπότε επιβάλλεται να τιμήσει την επιλογή του και να αποκτήσει έναν παίκτη καλύτερο του Ιταλού ο οποίος θα κάνει τη διαφορά.

Πολλές φορές μακαρίζουμε τον Λο. Πιστεύω παρά την τεράστια αξία και σημαντική συμβολή του Αμερικανού, πως δεν θα τον εκτιμάγαμε τόσο αν δεν τραυματιζόταν σοβαρά. Όταν φεύγεις στο πικ σου, δημιουργείς μύθο. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη από μύθους, ούτε να βρει έναν κλώνο του Λο. Θέλει έναν παίκτη για τον οποίο θα πρέπει δώσει περισσότερα ενδεχομένως και από τον Πρίντεζη, και θα αποτελέσει προσθήκη κλειδί για τη χρονιά που έρχεται. Υπάρχουν παίκτες και δεν είναι ανάγκη να έχουν όλοι βιογραφικό Ευρωλίγκας. Καλός ο Χίκμαν, ο Γκρέιντζερ, ο Ντιό, ο Τζέρελς, ακόμα και ο Τζάκσον, όμως δεν είναι για παράδειγμα παίκτες επιπέδου Ντιλέινι και Λάρκιν. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν παίκτη αντίστοιχου επιπέδου με τους τελευταίους δύο. Υπάρχουν, αρκεί να ψάξει καλά και να πάρει το ρίσκο.